ایده‌ی انج‌من هزارپای حجتیه و هواداران فکری قدیم و جدید آن این است که در عهد غیبت برویم در غار، اما در عمل می‌روند در بغل طاغوت...

بیان ولی فقیه را فقهی و شرعی باید فهمید. اگر از بیان ولی فقیه خلاف شریعت استنباط می‌کنید معناش آن است که بیان ایشان را عرفی و عامی می‌فهمید...

اگر حکومت اسلامی و اقامه‌ی آن شرعیتش را از رأی اکثریت می‌گیرد، از چه حجاب اسلامی و اقامه‌ی آن شرعیتش را از رأی اکثریت نگیرد؟ یا چه...

مکتبی‌ها مشروعیت و شرعیت را یکی چیز می‌دانند و‌ پیشینه‌ی این تلقی تا دعوای مشروطه با مشروعه می‌رسد. سکولارهای نهفته و شرمنده و درنده ایرانی مشروعیت را نه شرعی که عرفی می‌فهمند، و هم‌این است که مشروعیت برای آن‌ها هم‌آن شرعیت نیست...

کسی در دموکراسی اکثریت در اسرائیل شک دارد؟ اگر شک ندارید باید جنگ اسرائیل در غزه را نیز حامل مشروعیت بدانید؛ هم‌آن طور که دیگر دموکراسی‌های اکثریت در دنیای مدرن این آدم‌خواری صهیونی‌ها را دفاع مشروع می‌دانند...

می‌خواستیم بنشینیم و از صبح نبود. غروب دراز کشیده بودم و وضعیتش سیاه شد. نوشتم: کسی مرحوم شده؟ نوشت: اسرائیل سید رضی را زد. از جام پریدم. پرسیدم: که جا؟ عصر زینبیه را با جنگنده زده بودند. سوریه برای ما روزمره شده بود؛ سید اما پیش از ما آمد و پس از ما ماند، و مزدش را گرفت و رفت...

نهضت زنده است، چون هنوز شهید می‌دهد...

گریه‌زاریم را کرده‌ام و باز نشسته‌ام و نظریه‌پردازی می‌کنم: چه کسانی شهید می‌شوند؟ آن‌ها که به ستوه نمی‌آیند؛ نستوه‌ها...

شهید شدن این‌ها که شهید می‌شوند و شهید نشدن آن‌ها که شهید نمی‌شوند از برهان‌های عدل الاهی است...

من اگر بودم می‌زدم...

اگر دست‌تان را خوانده‌اند در سنت نشست کرده‌یید؛ نهضت در نسبت با بدعت دست برتر را دارد...

فاعتدوا عليه بمثل ما اعتدى عليكم؛ نسخه‌های آخوندی برای نظامی‌گری از دل وحی آمده است؛ شما می‌خواهید از درس‌های دافوس برای جنگیدن با اسرائیل الهام بگیرید؟ بگیرید، اما اسم سنت‌های کلاسیک را نهضت نامتقارن نگزارید...