خلط میان فاسق قاصر مستضعف با فاجر مقصر مستکبر معمول‌ترین ره‌یافت سفیدشویی دگوری‌های لجنی به دست مذهبی‌های صورتی است...

نسخه‌ی برخورد با فاسق قاصر مانند هر مستضعف شرمنده‌ی دیگر شفقت تا هدایت است. نسخه‌ی برخورد با فاجر مقصر مانند هر مستکبر درنده‌ی دیگر شدت و حتا خشونت است؛ خلاف زعم سقیم مذهبی‌های صورتی، سکولارهای هار و برهنه‌پوش‌های شاخ و دگوری‌های لجنی را با گل و لب‌خند نمی‌توان به راه آورد...

سر میز ناهار در آن غذاخوری بیرون نبطیه بودیم و پایین پای ما یک‌چند دختر مکشوفه قلیان می‌کشیدند. از یکی از شیوخ پرسیدم: شما شیعه‌های ناملتزم را دعوت به حجاب نمی‌کنید؟ پاسخ داد: مگر ما داعشیم؟ یادم نبود که لبنان هم آخوند پروانه‌یی دارد...

خودش شیعه‌ی امامی است و هم‌سرش کاتولیک است؛ سینماگر و مستندسازند. حسین گفت: ناملتزم است اما می‌خواهند بیایند و صحبت کنیم. آمدند و آن خانم حجاب کرده بود. توضیح دادم که بچسبند به مستند و از توهم هالی‌وود در آیند و گویا پذیرفتند. گام بعد؟ مسلمان کردن آن پسر و عقد شرعی آن‌ها به هم...

جاکش‌های سکولار مدرنیته به متشرع‌های مکتبی می‌گویند: داعش...

دیاثت رویه‌ی سکولارهای شرمنده در نسبت با امر شریعت است؛ بی‌غیرتی به حکم‌الله. رویه‌ی سکولارهای درنده اما بسی آن سوتر و قیادت است؛ سوار کردن حکم‌الناس. هم‌این است که آن‌ها را بسترساز و‌ جاده‌صاف‌کن و جاکش طاغوت می‌خوانیم...

مذهبی‌های صورتی با دیاثت بر شریعت شروع می‌شوند؛ دگردیسی آن‌ها به دگوری لجنی که تمام شود کارویژه‌شان قیادت بر شریعت می‌شود...

مذهبی‌های صورتی ولی فقیه را ناسخ شریعت می‌دانند و نه شارح شریعت؛ احمق‌های درجه‌ی یک...

شیخ عبدالله جوادی آملی برای شرح سویه‌ی شرمنده‌ی سکولارهای عرفی‌ساز واژه‌ی دیاثت را وارد ادبیات سیاسی ما کرد؛ برای شرح سویه‌ی درنده‌ی سکولارهای عرفی‌ساز ناگزیر واژه‌ی قیادت را باید وارد ادبیات سیاسی‌مان کنیم. این دلیل آن است که سکولارهای هار ایرانی را جاکش غرب مدرن می‌خوانیم...

شیخ عبدالله جوادی آملی دیوث را از دیوث جنسی به دیوث سیاسی انتقال داد؛ و تو بگو ارتجال. این یعنی قواد را نیز می‌توان بنا به نیاز گفت‌مان و گفتار از قواد جنسی به قواد اجتماعی انتقال داد. و اگر طلبه‌یی می‌پن‌دارد که شیخ ما شتام است به‌تر است مبحث الفاظ را از سر بخواند...

از زبان مخنث، ذهن فحل عمل نمی‌آید...

بطله‌یی که خودش را طلبه می‌خواند طبیعی است که مستکبر مقصر را هم‌آن مستضعف قاصر جا بزند که حضرت ره‌بر امر به محبت و شفقت و هدایت این دومی می‌کند، هر چند ناملتزم است. اگر نه تکلیف ما با فاجر مستکبر شدت و خشونت است هر چند هم‌سفره و هم‌پیاله‌ی و هم‌شبکه‌ی بطله‌های صورتی شده باشند...