مشکل عملیات روانی کردن جای جنگ روایت هم‌این است که خودت هم باور می‌کنی این داستان‌هایی که در باره‌ی بن‌یادگرایان سنی یا جهادگرایان سلفی سر هم کرده‌یی حقیقت دارد؛ این است که متکی بر آن‌ها با شبکه‌یی که ساخته‌یی وارد عملیات رایان و حتا عیان می‌شوی و به دیوار سفت واقعیت می‌خوری...

لهم قلوب لا یفقهون بها و لهم أعین لا یبصرون بها و لهم آذان لا یسمعون بها؛ با این‌ها چه کار فرهنگی می‌توان کرد؟ یا چه کار درازمدت و چه کار غیرمستقیم با این‌ها جواب است؟ یا چه...

عرفی‌سازی هم‌این است؛ فرو کاستن مناسک قدسی حیات به سبک‌های عرفی زیست. این که لیلة‌الرغائب جای دوازده رکعت نماز با حمد و اخلاص و قدر میان نماز مغرب و عشاء بروی با دوست‌دخترت در تاریکای شب بادکنک و بادبادک و بادروک آرزو هوا کنی...

طبیعی است با یک ردیف آهن سرد نمی‌توان به یک زمین گرم، مانند ایران، معنا داد. هم‌این است که تلاش ملی‌گراهای میله‌گرا بازنویسی اسلام در هیأتی ملی، و حتا ایرانی خواندن امر تشیع بوده است؛ این یعنی عمق باور آن‌ها هم‌این است که میله‌ی سرد مرزی جای آیه‌ی گرم آس‌مانی را نمی‌گیرد...

فرمود: با هر عالمی ننشینید، جز با عالمی که شما را از شک به یقین ببرد. می‌فرماید پای منبر شک‌مشرب‌ها ننشینید: روشن‌فکر دینی و نوان‌دیش مذهبی و بطله‌ی صورتی تا برسیم به آخوند عرفی و آخوند پروانه‌یی...

شک‌مشرب...

تهی بودن از تفقه تهش این می‌شود که بیان ولی فقیه را هم سر و ته می‌فهمی تا برسیم به بیان ولی وصی و ولی نبی...

شک مدحی در وحی ندارد...

آخوند درباری پیچ اسلام را برای یک نفر شل و سفت می‌کند: شاه، امیر، ملک، و دست‌بالا ملکه و ولی‌عهدشان. آچار آخوند عرفی بام تا شام در حال چرخیدن به نرخ روز انبوه رسانه‌‌های جمعی است...

ولی فقیه را در بافتار سنت/نهضت فقاهت شیعه باید فهمید. این‌ها که پی تبیین گسسته‌ی منظومه‌ی فکری حضرت ره‌بر و کاربست عرفی آنند چرخ را از نو اختراع می‌کنند؛ چرخ مربع...

ما با به هم‌آن دلیل در ماه حرام به سنی‌های سلفی ناسره حمله‌ی موشکی می‌کنیم که سال‌ها است آن‌ها را تروریست می‌خوانیم...

دی‌روز سال‌گرد شهادت جهاد مغنیه در سوریه بود. دی‌شب دیروقت رسیدم و روضة‌الشهدین ضاحیه پر از نوجوان‌های پیش‌آهنگی حرکت حزب‌الله بود و تصویرهای جهاد بر در و دیوار، و بزرگ‌داشتی شکیل که تمام شده بود. مرگ‌آگاهی گویا آیین تشرف نوجوان‌های شیعه به بسیجی شدن در حرکت حزب‌الله لبنان است...

شیعه‌ی امامیه در لبنان به یک‌ونیم میلیون نفر نمی‌رسد که دست کم ثلث آن‌ مؤید حرکت حزب‌الله نیست. حرکت حزب‌الله لبنان اما از هم‌این آمار نزدیک سد هزار رزمنده و سد هزار بسیجی سازمان‌دهی کرده است. ارتش‌سازی از نیروی نظامی داوطلب با این مقیاس در اسرائیل هم قفل است، چه رسد به ایران...

ارتش اسرائیل پیش از زدن آن مقر یکان رضوان به صاحب‌خانه‌ی آواره‌ زنگ زده بود: برگشتید؟ بسته‌ی حمایتی داریم. گفته بود: نه؛ و خانه را زده بود. خلاف غزه اسرائیل در لبنان توان اطلاعات و فن‌آوریش را سر خط کرده تا مدنی نزند چه حرکت حزب‌الله مطمئنش کرده که به تلافی به سه شماره می‌خورد...

قناص بسیجی لشکر است که با هم تا حلب بوده‌ییم. نوشته: راهی است که به لبنان برسیم؟ می‌نویسم: خط درگیری این جا سفت است و نشکسته است؛ بیفتید پی سازمان‌دهی مردمی نیروهای جهادی در ایران برای نگه داشتن خط بی‌دفاع جنگ احزاب حجاب...

هر چه با این‌ها که از ایران می‌خواهند به لبنان بیایند و آن‌ها که آمده‌اند و به در و دیوار می‌زنند بیش‌تر صحبت می‌کنم این پرسش برایم پررنگ‌تر می‌شود که سازمان بسیج و قرارگاه‌های مکلف به بسیج نیروهای جهادی روی کدام لجمنند؟ جنگ سخت در لبنان؟ که نیستند، جنگ نرم در ایران؟ که نیستند...

ایستادن روی لجمن...

خارج شدن نسل قدیم حرکت حزب‌الله از چرخه‌ی کار میدانی باعث شده پرونده‌ی بسیج در حرکت حزب‌الله لبنان این سال‌ها جدی‌تر شود. حرکت حزب‌الله اما کمابیش نسخه‌ی نخست سازمان بسیج ایران را پیاده می‌کند و جسته و گریخته نسخه‌ی دوم، و این جا هم خبری از نسخه‌ی سوم و حلقه‌های میانی امت نیست...

شاخص قدرت آخوند‌های حرفی صفوی هم‌این قمه‌ی خودزن است. شاخص قدرت آخوندهای جهادی مصطفوی موشک نقطه‌زن است...

برخی از داستان‌های تلخ از حیات و محنت شیعه پیش از قدرت گرفتن حرکت حزب‌الله را که می‌شنوم پیش خودم می‌گویم که این را باید در خود دفن کنم و هیچ وقت نقل نکنم. این دفینه‌ها است که برایم بدیهی می‌کند که از چه به سید حسن، عزت شیعه می‌گویند یا تا دل ارتش سکولار لبنان در بیعت با اویند...

نسخه‌ی ایرانی این احتجاج را شنیده بودم که به رفقای نهضتی در پهنای عالم که می‌گویند: نظر حضرت ره‌بر این است؛ می‌پرسند: نظر خود ره‌بر یا نظر دفتر ایشان؟ نسخه‌ی لبنانیش هم‌ این نهضتی‌های عرب و عجمند که می‌پرسند: نظر خود سید این است یا نظر ارکان حرکت حزب‌الله این است؟ یا چه...

شهادت را باید برایت نوشته باشند. ارتش اسرائیل می‌خواست آن برادر رزمنده‌ی حرکت حزب‌الله را در جنوب لبنان بزند و ایشان خودرویش را جلو مرکز امداد می‌گزارد و می‌رود تا نماز بخواند. خودرو می‌خورد، و دو امدادگر در نزدیک آن شهید می‌شوند...

می‌پرسم: فردا اگر بیدار شویم و اسرائیلی در کار نباشد گام بعد ما چه است؟ فکری می‌کند: با سفیانی می‌جنگیم. دست کم در بدنه‌ی بسیجی حرکت حزب‌الله لبنان افق ایجابی صریحی در باره‌ی پسااسرائیل به چشم نمی‌آید...

سید از امکان پس گرفتن زمین‌های اشغالی لبنان از اسرائیل در فرصت طوفان‌الأقصی گفت که از آن باز گرداندن روستاهای هفت‌گانه هم فهمیده می‌شد. این شاید نخستین گام میدانی حرکت حزب‌الله در یک جنگ فراگیر باشد؛ پرسش اما آن است که در پس‌آی آن چه طور می‌توان سلاح مقا‌ومت را موجه نگه داشت...

حرکت طالبان دهه‌ها فقط جنگیده بود و این بود که می‌خواست راه بدهیم تا بتواند خود را به جبهه‌ی جنگ در طوفان‌الأقصی برساند و نتوانست. حرکت حوثی‌ها اما توانست خود را از تله‌ی صلح نجات دهد و مگسک سلاحش را از ریاض به تل‌ابیب بچرخاند. جنگ با اسرائیل هدیه‌ی فلسطینی‌ها برای یمنی‌ها بود...