مدار کار در حسینیه‌ی معلا نیایش است یا نمایش؟ این پرسش را از بسی پیش‌تر هم می‌توان پرسید: رسانه‌های رایان از نمایش دست به نیایش هم می‌توانند دراز کنند؟ یا چه...

جهت فرقه خواندن مجموعه‌ی مصاف نه مطالبه‌ی شفافیت عرفی، که زیر و رو کشیدن با مدرسه‌ی شریعت قدسی است...

فهم تاریخی تکیه‌ی دولت و پس آن گاه حسینیه‌ی ارشاد به ما کمک می‌کند که حتا بفهمیم: چه شد که مسجد را از مدار نوآوری‌ در نیایش خارج کرده‌ییم...

مجلس شوراء هن‌گامی که خلاف شرع مصوب می‌کند یعنی مدعی تشریع است؛ و ما این را شرک می‌دانیم...

حجاب شرعی تا حکومت شرعی سویه‌های یک پی‌وستارند؛ آن که برای حفظ حکومت، اقامه‌ی حجاب شرعی را انکار می‌کند سر هم‌آن کرباسی است که تهش در انتقاد به وضع حجاب اصل حکومت شرعی را انکار می‌کند...

شأن مجلس شورای ملی، مشورت و نظارت است و فرای این تکلیف هرم مجتهدان امت است؛ مگر آن که بر آن باشیم در عهد حکومت اسلامی تکلیف فقیه مجتهد چیزی بیش از تطبیق سلبی نیست و استحسان تا اباحه را برای شیعه به رسمیت شناخته باشیم و یا حتا مصوب یا مفوض شده باشیم...

فقاهت در شورای نگه‌بان سلبی است؛ قانون اساسی اجازه‌ی فقاهت ایجابی به فقهای این شورا نداده است. درست مانند آن است که یک متأله مجاز نباشد از لا اله پیش‌تر برود و الا اللهی در کار نباشد؛ الاهیات تنزیهی...

مجلس شورای ملی، مجمع تشخیص مصلحت نظام، شورای نگه‌بان، و انبوهی شورای عالی و شورای محلی، هیچ یک اجتهاد ایجابی نمی‌کنند. چه می‌کنند؟ یا اجتهاد انکاری و اگر نه استحسان تا اجماع...

تقنین تنزیهی...

حکومت اسلامی را نمی‌توان تنها با حکم حکومتی اداره کرد...