شفافیت؟ موضع شفاف شما در باره‌ی اقامه‌ی سخت شریعت چه است؟ از اقامه‌ی حجاب بگویید...

پویش رأی حلال؛ بهارستان شریعت‌مدار. دوازدهمین دوره‌ی انتخابات مجلس شورا؛ اسفند ۱۴۰۲...

عرفی بودن سامانه‌ی شفافیت اکنونی هم‌این است که نشان نمی‌دهد که هر نماینده‌ به چند قانون خلاف شرع رأی مثبت داده است و در مخالفت با شورای نگه‌بان بر چند مصوبه‌ی خلاف شرع پای فشرده است؛ و این نقص شرعی گویا برای مدعیان شفافیت چندان اهمیت ندارد...

کسی که از خر شدن حزب‌الله می‌گوید یا از ترکیب موهن خرحزب‌اللهی استفاده می‌کند نباید از چپول خطاب شدن گله‌یی داشته باشد یا از این که چپ‌ کرده می‌دانیمش...

فرمود: با کودک باید کودکی کرد. این مبنای جریانی در طلبه‌های ممحض در تبلیغ با کودک است که به کودک‌کار شناخته می‌شوند. توفیق در تبلیغ رفقای کودک‌کار‌ این روزها آن قدر بوده که سکولارهای شرمنده و درنده‌ی ایرانی را بر آشفته و نگران شأن شریعت و فقاهت شده‌اند؛ قورباغه‌های ابوعطاخوان...

مذهبی‌های صورتی و آخوندهای پروانه‌یی با کافر و فاجر چای‌شیرین خودشیرین استند؛ به مؤمن و متشرع که می‌رسند قهوه‌ی قجری زهرمار می‌شوند؛ اشداء علی الکفار رحماء بینهم سر و ته...

پس از طریقت و مصلحت و معیشت تازه‌ترین کمربندی دور زدن شریعت در بیان آخوندهای پروانه‌یی و پامنبری‌های صورتی‌شان اولویت است؛ صریح می‌گویند: اقامه‌ی شریعت محمدی و حجاب شرعی اولویت نیست...

آخوندهای پروانه‌یی هنوز درس‌شان به این نرسیده است که آن چه در اقامه‌ی شریعت پیش‌آمد می‌کند تزاحم شرعی است و نه اولویت عرفی. اولویت یک ماهیت شرعی نیست...

آخوندهای پروانه‌یی هن‌گامی که برای زیر و رو کشیدن در اقامه‌ی شریعت در حال استدلال در باره‌ی اولویت نداشتن حجاب شرعی برای پامنبری‌های صورتی‌شان استند توجه ندارند که اولویت یک ماهیت شرعی نیست که بتواند حد وسط یک استدلال شرعی قرار بگیرد...

‏با برداشتن کراوات و بستن دستار کسی اسلام‌‌شناس نمی‌شود. شاهدش هم‌این انبوه اسلام‌سرایان دوگانه‌پوش از عراق تا شام...

هزار سال است که فرقه‌های ریز و‌ درشت کف مذهب شیعه هم‌این طور شروع شده‌اند: یک جدیدالإسلام پن‌داشته‌ است که حجة‌الإسلام شده است...

آن آخوند پروانه‌یی که می‌گوید: حجاب اولویت ندارد، غم نان دارد و نه درد دین؛ معیشت برایش اصالت دارد و نه شریعت...