ارکان مردم‌سالاری دینی چه است؟ بیعت، مشورت، نصیحت...

تجدید بیعت با آرمان‌ها؟ با آرمان بیعت نمی‌کنند، با امام بیعت می‌کنند...

از تفقه تنزیهی تمدن‌سازی جهانی در نمی‌آید...

فقه ولایت ندارد، فقیه ولایت دارد؛ چه رسد به این که بخواهیم برای قانون اساسی یا قانون‌های عرفی دیگر ولایت بر مؤمنین فرض کنیم...

جمهوری در معنای اسلامی آن، هم‌آن خلافت جمهور مسلمین است...

مشترک لفظی جمهوری...

جمهوری اسلامی اگر معنای مدرن داشت که حضرت روح‌الله وصف دموکراتیک در ترکیب آن را هوا نمی‌کرد...

فحوای مشارکت در مردم‌سالاری دینی چه است؟ حضور الحاضر...

آن که جمهوری اسلامی را خلافت اسلامی نمی‌داند مکتبی نیست، سکولار است؛ سکولار درنده اگر نه، سکولار شرمنده، اگر نه سکولار نهفته...

این‌ها که اولویت‌شان حجاب شرعی و شریعت محمدی نیست، اولویت‌شان چه است؟ قدرت...

فرهنگی خواندن امر حجاب و تهی کردنش از جهت قانونیش، و نیز سبک و سلیقه خواندن آن و مناسک ندانستنش، گفتار سکولارهای نهفته تا شرمنده تا درنده‌ی ایرانی است...

شباهت جریان بی‌میوه‌ی چنار با پاجوش‌های تازه رسیده‌ی این دوره از انتخابات آن است که هر دو جریان کمابیش فاقد ایده‌‌اند، و هم‌این است که به دعوای شخصی مشغولند...

دنیای کسانی مدرن است که در ولایت الله نیستند...

الزام شرعی رأی دادن در نظام ولایت فقیه از کدام مبنای وحیانی آمده است؟ و شاورهم في الأمر...

رأی ریختن بیعت کردن و مشورت دادن است، اما کار توده‌های مؤمن پای صندوق‌های رأی تمام نمی‌شود؛ پس آن گاه نوبت نصیحت نماینده‌ها است؛ مطالبه‌ی ایده‌ها و وعده‌ها...

نصیحت را پس از مشورت و بیعت اگر رکن سوم مردم‌سالاری دینی بدانیم طبیعی است که حلقه‌ی حاکمیت باید حق احتجاج شرعی حلقه‌های میانی را حتا کف خیابان‌های شهر به رسمیت بشناسد؛ نه این که آن‌ها را تا انتخابات بعد خانه‌نشین بخواهد...

درگیری عرفی بسی از نام‌زدهای سیاهه‌ی انتخاباتی چنار با امر شریعت محمدی، از حجاب گرفته تا وقف تا خروج، به ما می‌گوید مدت‌ها است آن چه جریان اصول‌گرا خوانده می‌شود و آن چه جریان اصلاح‌طلب خوانده می‌شود با هم مرز و فرقی ندارند...

حجاب خط کش است، شاخص است، بیرق است، پرچم است. این‌ها که می‌گویند: از چه این همه از حجاب می‌گویید؟ نمی‌دانند که اغلب از یک پادگان تنها پرچم آن دیده می‌شود؟ یا اوج درگیری بر سر تصرف میله‌ی پرچم است...

انقلاب منهای فقاهت، سویه‌یی در مشترک لفظی انقلاب است که مصداق صریحش هم‌این سیاهه‌های انتخاباتی زیر نام انقلاب است که بسی نام‌زد شریعت‌گریز و حتا شریعت‌ستیز در آن جا خوش کرده‌اند...

تجزیه‌طلب‌های محیط عیان که انتخابات را تحریم کرده‌اند و در ارتفاعات مرزی سرما می‌کشند. تجزیه‌طلب‌های محیط رایان اما در انتخابات مجلس دوازدهم نام‌زد هم دارند؛ هم‌این‌ها که مرابطین محیط رایان ایران اسلامی را گاه صیانت‌طلب هم می‌خوانند...

جمهوری اسلامی ایران آخرین خاک‌ریز بشریت است...

ایده‌ی صبر راه‌بردی و جنگ رقومی کار را به این جا رسانده است که این دو شهید آخر مدافع حرم ما که اسرائیل به خاک اف‌کندشان حتا ارزش خبری پیدا نکردند. کاش کسی به چنارهای سرخه‌حصار بگوید که مشت‌شان برای ارتش صهیونی‌ باز است و پی ایده‌های پاجوش در جبهه‌ی مقاومت باید باشند...

حاج قاسم سرو بود؛ حاج قاسم چنار نبود...

جمهوری اسلامی عروة‌الوثقی است؛ لنگه‌ی کفش در بی‌آبان نیست...

این وضعیت یأس سکولارهای ایرانی از دش‌منی با جمهوری اسلامی ایران با سلاح قانونی رأی در انتخابات را تا همیشه تثبیت باید کرد...