تفقه یک سنت-نهضت است؛ فرو کاستن این سنت به یک چند دوره‌ی درسی ره‌یافت آکادمی‌های دوزیست الاهیات برای استحاله‌ی این سنت در بدعت خود است...

وطن ما سرزمین امت است و نه زمین ملت؛ کسی از ما با ناصبی‌های پارسی هم‌وطن نیست...

پیش‌برد نبردهای امی در تخته‌بندهای ملی یک عنوان قدیمی هم دارد: شترسواری دولادولا...

تروریست خواندن ارتش کافر امریکا تف سر بالا است...

سنت هزاران ساله‌ی بیاده‌ی قدس از هم‌آن سرزمین فلسطین باید احیاء شود؛ از کرانه‌ی باختری، زمین‌های اشغالی، باریکه‌ی غزه...

سکولارهای ایرانی سال‌ها است که سفره‌ی رسانه‌یی‌شان را از شبکه‌های سازمان جام‌جم جدا کرده‌اند؛ وسط‌بازی روزاروز این سازمان میان سنت و بدعت دیر یا زود مکتبی‌های اهل نهضت را هم وا می‌دارد که پی بالا آوردن رسانه‌های زنده‌ی خودشان باشند...

نهضت زنده است، چون هنوز شهید می‌دهد...

تشیع صفوی برادران اهل سنت شیعه‌ی مصطفوی است. این نابرادرهای بدعت‌گزار نهضت‌ستیز سنت‌پریش تشیع صهیونی استند...

خط راه‌پی‌مایی جمعه‌ی آخر ماه رمضان و هر زمان دیگر برای فلسطین را ابوخالد مشخص کرده است؛ تظاهرات نمادین را وا باید نهاد؛ روی زمین، پیاده به طرف قدس گام باید بر داشت؛ بیاده از خانه، روی جاده‌ی قبله‌ی نخست...

فقیهی که باور به ولایت فقیه ندارد، مدرس و محقق است و نه مفتی...

تفاوت حلقه‌ی حاکمیت از حلقه‌های میانی، انحصار کاربست خشونت در اولی است. کسی که از تهی کردن اقامه‌ی حجاب از شدت و خشونت صحبت می‌کند در حال بر داشتن این پرونده از روی میز حکومت است...

ایران منهای اسلام یک گربه‌ی نشسته است...