جمهوری اسلامی ایران آخرین خاک‌ریز بشریت است؛ آخرین دژ شریعت. جنگ احزاب حجاب این روزها خط مقدم نبرد اردوگاه ایمان و اردوگاه کفر در ام‌القرای ایران است...

این‌ ریشو|چادری‌های مقوا که با مقایسه‌ی دست‌گاه ویدئو و بش‌قاب ماه‌واره با کشف حجاب و رقص خیابانی نمک می‌ریزند تفاوت حکم حکومتی با حکم نخستین را نمی‌دانند، که اولی از هم‌آن ابتداء موقت است؛ اگر نه پدران‌شان هم باید با تحریم تنباکو و قلیان کشیدن مراجع پسین نمک‌دان می‌شدند...

مستضعف نسبت به شریعت شل است و با شفقت باید او را هدایت کرد. مستکبر نسبت به شریعت شاخ است و با شدت باید او را شکست...

مستضعف سست است، مستکبر سلیطه است؛ مستضعف شل است، مستکبر شاخ است؛ مستضعف شرمنده است، مستکبر درنده است...

مذهبی صورتی اگر اهل امر به معروف باشد اهل نهی از منکر نیست؛ مذهبی صورتی اگر اهل نهی از منکر نرم باشد، اهل نهی منکر سخت نیست...

موالات با کفار هم‌این است که می‌بینیم؛ جمهوری اسلامی را شماتت می‌کنند که از چه باید یک مشت مرتد متمرد مستکبر نسبت به حجاب شرعی تا حکومت شرعی شدت به خرج می‌دهد...

سپردن امر شریعت به آکادمی مدرن معنایی جز عرفی‌سازی آن ندارد؛ حال نام آن نهاد آکادمیک می‌خواهد مرکز پژوهش‌های مجلس شورای ملی باشد یا حوزه‌ی هنری سازمان تبلیغات اسلامی...

اگر قرار است از فتح ایران و فتح قدس به دست مسلمان‌ها شرمنده باشیم، چون اولی و دومی در آن حاضر بوده‌اند به‌تر است پیش از آن از غزوه‌ی بدر و احد و حنین هم ابزار شرم کنیم...

کار فرهنگی و کار غیرمستقیم و کار کارشناسی برای برقراری حجاب شرعی و شریعت محمدی اسم مستعار سال‌ها لاس زدن با بی‌حجاب‌های هار و متهتک‌های سکولار است...

فرقه‌ی اولویت هیچ گاه اولویتش اقامه‌ی شریعت محمدی و حجاب شرعی نبوده است. با این همه هر از گاه یک باره اولویتش انکار اقامه‌ی شریعت محمدی و حجاب شرعی می‌شود...

مشکل ما با چپ‌‌ها، حتا مسلمان‌تبارهاشان، هم‌این است که فسق را فساد نمی‌دانند...

عدالت‌طلب‌های عرفی اگر شریعت‌مدار شیعی بودند نام خود را شریعت‌مدار می‌نهادند و نه عدالت‌طلب...

عدالت‌طلبی که از کاشی لعابی در مدرسه‌‌های طلبه‌ها تشنج می‌کند اما نیم‌تنه‌ی ناف‌نما در کافه‌‌های طهران آشوب‌ناکش نمی‌کند، دش‌منیش با نهاد فقاهت و شریعت و نهاد قدرت و ثروت عدل هم است...

مذهبی‌های صورتی بر آنند که کشف فاحش حجاب شرعی دوقطبی ایجاد نمی‌کند، اما اقامه‌ی نرم تا سخت حجاب شرعی ایجاد دوقطبی می‌کند...

این ریشو|چادری‌های مقوا که جنم ورود به جنگ نرم تا سخت با کفار پارسی درون مرزهای ایران را ندارند، جوش اعزام به جنگ نرم تا سخت با کفار عبری بیرون مرزهای ایران را برای چه می‌زنند؟ یا چه...

کارویژه‌ی جانمازآب‌کش‌های صورتی هم‌این است که می‌بینیم: جو ساختن و جاده صاف کردن و جا کشیدن برای اف‌سار گسیختن دگوری‌های لجنی...

نظام برای معتقدان به نظام مدت‌ها است که یک مشترک لفظی است؛ مکتبی‌ها نظام را نظام شریعت می‌دانند که از حجاب شرعی تا حکومت شرعی گسترده است؛ چپ‌های سکولار اما نظام را نظام قدرت عرفی می‌دانند و هم‌این است که برای مبارزه با امپریالیسم و صهیونیسم از معارضه با اسلام هم‌ ابائی ندارند...

فرقه‌ی اولویت...

‏با استنکاف سلیطه‌های مستکبر از تمکین به مراتب نرم امر به معروف و نهی از منکر طبیعی است که آن‌ها مستحق مراتب سخت امر به معروف و نهی از منکر بشوند...

برای تکفیر نسبی مذهبی‌های صورتی هم‌این کافی است که منکر مراتب سخت امر به معروف و نهی از منکرند...

دگوری لجنی برانداز است. مذهبی صورتی پاانداز است...

این ریشو|چادری‌های مقوا به هم‌این راحتی که پشت برهنه‌پوش‌های سلیطه‌ی مستکبر در آمده‌اند پشت سر هم‌جنس‌بازهای هار ملحد هم در خواهند آمد...

سکولارهای شرمنده تا درنده‌ی ایرانی ادراکی ندارند که حلقه‌ی حاکمیت اگر امر به معروف و نهی از منکر نرم تا سخت را غلاف کند حلقه‌های میانی امت هنوز آن‌ها را نرم تا سخت امر به معروف و‌ نهی از منکر خواهند کرد...

سکولارهای شرمنده تا درنده‌ی ایرانی ادراکی ندارند که حلقه‌ی حاکمیت اگر امر به معروف و نهی از منکر نرم تا سخت را غلاف کند حلقه‌های میانی امت هنوز آن‌ها را نرم تا سخت امر به معروف و‌ نهی از منکر خواهند کرد...

مسأله‌ی فرقه‌ی مصاف شریعت نیست...