بسنده به کار فرهنگی رویه‌ی حلقه‌های میانی است؛ اگر کارگزاری در حلقه‌ی حاکمیت ایده‌اش بسنده به کار فرهنگی است، درستش آن است که به حلقه‌های میانی باز گردد و کرسیش در حلقه‌ی حاکمیت را به یک فرد صاحب کفایت بسپارد...

مردم مشترک لفظی است...

حجاب اجباری کلیدواژه‌ی حقه‌بازها است. حرف‌شان آن است که حد جبری پوشش را عرف باید معین کند و نه وحی؛ اگر نه هیچ نظام حقوقی تهی از قانون پوشش نیست و قانون یعنی اجبار؛ مشکل‌شان وحی است و نه جبر...

بسنده به کار فرهنگی تکیه‌ی کلام کسانی استند که نه اهل جهاد سختند و نه جهاد نرم...

مقاومت به شرط مرز...

چپ‌ها راه راست نمی‌روند...

به گیرنده‌های خود دست نزنید. لیبرال دموکراسی هم‌این است که از اسرائیل تا امریکا پیش چشم ما است...

نه به اعدام شناسه‌ی مرتدها است...

عجیب‌ترین پن‌دار کمابیش رائج در فرقه‌ی مصاف باور به آن است که از عموم حوزه‌ی شیعه بیش‌تر کار مدرسه‌یی کرده‌اند...

فرهنگی خواندن امر حجاب از هم‌آن جایی آمده است که آینده را دنیای گفت‌مان می‌خواند...

ترکیب عمامه‌ی تأله نرم و لباس رزم سخت درست‌ترین پوشش کف جنگ احزاب حجاب است؛ پوشش تراز جنگ ترکیبی از شفقت و هدایت نرم بی‌حجاب‌های مستضعف تا شدت و خشونت سخت با بی‌حجاب‌های مستکبر...

ابطال‌طلب‌های ایرانی حتا اگر بتوانند اقامه‌ی سخت حجاب شرعی را از حکومت شرعی ساقط کنند، باز مشکل‌شان سخت‌تر می‌شود که با اصل مراتب سخت امر به معروف و نهی از منکر چه کنند؟ با دست کشیدن حلقه‌ی حاکمیت از مراتب سخت اقامه‌ی حجاب شرعی این تازیانه تازه به دست حلقه‌های میانی امت می‌آید...

جنگ احزاب حجاب تنها خط مقدم یک جنگ بس‌یار بزرگ‌تر است: اقامه‌ی وحی یا اباحه‌ی عرف، تعبد یا طغیان؟ حجاب این روزها بیرق جنگ تمام‌عیار ایمان و کفر است...

درگیری ابطال‌طلب‌های سکولار ایرانی با ما در جنگ احزاب حجاب بر سر یک کف دست لچک نیست؛ انسانیت‌ مدرن و عقلانیت عرفی آن‌ها است که می‌خواهید ناسخ الاهیت ازلی و وحیانیت قدسی باشد؛ خودخدایی...

جنگ احزاب حجاب پیش از آن که جنگ لچک و لختی باشد، جنگ اسلام و الحاد است...

ایده‌ی یکان‌های ترکیبی رزم در جنوب حلب متولد شد. سازمان‌دهی طلبه‌های بسیجی در نیروی ویژه‌ی سپاه. اسلوب کار این بود که با نبرد سخت تصرف می‌کردیم و با نبرد نرم تثبیت...

مذهبی‌های صورتی به هم‌این راحتی از ایده‌ی محجبه‌ام اما با اقامه‌ی حجاب مخالفم به ایده‌ی حجابم را از بغض اقامه‌ی حجاب بر می‌دارم، رسیده‌اند؛ تکامل در مراتب کفر...

اسرائیل تنها زبان زور را می‌فهمد، و هم‌این است امت هار اسرائیل در ایران...

حجاب برای بسی مذهبی‌های صورتی سبک زیست است و نه مناسک حیات؛ یک اختیار انسانی است و نه امر الاهی. هم‌این است که بی آن که پروای عصیان و طغیان و قبر و قیامت را داشته باشند سر به کشف حجاب می‌گزارند...

شبکه‌ی پشت‌بان جنبش فواحش در ایران به روی خود نمی‌آورد که شریعت یک امر امی و نه ملی است. هم‌این است که این مرجف‌های اجاره‌یی تا مجانی نمی‌فهمند که افغانی خطاب کردن مدافعان خاوری‌چهره‌ی حجاب شرعی تا حکومت شرعی پنچر کردن اردوگاه اباحه‌گر خودشان است...

پنجاه سال بعد، مذهبی‌های صورتی، می‌پرسند: مگر آیت‌الله سید علی خامنه‌یی امر به معروف و نهی از منکر می‌کرد؟ یا چه...

مذهبی صورتی محجبه نیست، لچک‌پیچ است؛ محجبه متعبد است و متنسک است، نه این که متفنن باشد و پوشش اسلامی سبک زیست و لایف‌استایلش باشد...

جهاد نرم و سخت ندارد، جهاد داخلی و خارجی ندارد، که با دش‌منان شریعت محمدی درون میله‌های مرزی لباس بزم بپوشیم و بیرون میله‌های مرزی لباس رزم بپوشیم...

کف جنگ احزاب حجاب تمام کفر برابر تمام ایمان صف بسته است...

ملی کردن امر به معروف و نهی از منکر آخرین اختراع مذهبی‌های صورتی است.می‌گویند: یک عراقی یا لبنانی یا آذری یا افغانی یا سومالی حق ندارد یک ایرانی را امر به معروف و‌نهی از منکر کند...