محمدیه قلب مسجد پیامبر بود. حسینیه تا مهدیه را به دل مسجد باز باید گرداند...
قرنها است که نظام ارزشهای مسجد مشخص است؛ این که چه کار در آن میشود و چه نمیشود. تردید و تردد در ارزشها و کنشهای تکیهها و خیمهها محصول گسست این حسینیهها تا مهدیهها از کالبد مسجد است...
هدایت شده از پیاده از خانه
کاروان پیادهی طهران به کربلاء؛ موسم اربعین ۱۴۰۳؛ هیأت امام علی تبریز؛ سال پانزدهم، روز اول، حرکت از حرم حضرت روحالله...
تبلیغ محرم مردم در مسجد و تکیه پای دعوت مبلغ میروند. تبلیغ صفر مبلغ در جاده و خانهی مردم پی دعوت آنها میرود...
هیأت صورتی هماین است که میبینیم: نؤمن ببعض و نکفر ببعض. کف خیابان کشف فاحش حجاب میکند و وسط دستهی عزا زنجیر میزند...
قمهزنی در هیأت را اگر به جهت وهن مذهب قدغن کردیم و هزینهاش را هم دادیم، بیحجابی در هیأت بسی موهنتر از آن است و منع آن بسی بیهزینهتر...
هیأت صورتی بیش از آن که امتداد مسجد فقیهان باشد، ادامهی خانگاه صوفیان است...
پیاده از خانه به عتبه رفتن شاید برای عراقیهای نزدیک به اربعین کربلاء برنامهی سال باشد، اما برای دیگران دور برنامهی عمر است. این که یک بار در عمر بتوانند پیاده از خانه تا عتبه بروند و مصداق دعوت معصوم بشوند...
مهار محفلهای جاهلی لانه کرده در حلقهی حاکمیت ملی تنها با توانمندسازی حلقههای میانی واقعی امت شدنی است...
دولت التقاط هنوز نیامده در حال موالات با کفار ذمی داخلی است؛ سر کار که بیاید میرود پی موالات با کفار خارجی حربی...
دولت التقاط به هماین راحتی که میبینیم، با هتک علنی مذهب رسمی کشور، سکولار است و مکتبی نیست...
تردیدی در مکتبی نبودن و سکولار بودن دولت التقاط نیست؛ مسأله آن است که طی چهار سال آینده دولت مستقر در جمهوری اسلامی ایران سکولار شرمنده است یا سکولار درنده...
واکنش جورابقرمزیهای حامی دولت التقاط در نسبت با هتک مذهب رسمی کشور توسط کارگزاران این دولت، به ما نشان میدهد که چه قدر ادعای ولایتی و رافضی و برائتی بودن آنها را جدی باید گرفت...
انتظار داریم این سکولارهای ابطالطلب ایرانی که بی مهر نماز جماعت خواندهاند، شیعه بودن را در پذیرش حکمرانی امتیاز بدانند؟ یا چه...
آن کارگزار سکولاری که در محیط داخل ایران اسلامی سبیل کفار ذمی را میپذیرد در محیط خارجی هم سبیل کفار حربی را خواهد پذیرفت؛ تخممرغدزد شترمرغدزد خواهد شد...
کسی در سکولار بودن دولت التقاط تردید ندارد؛ آن چه محل تردد است آستانهی درنده شدن سکولارهای شرمندهی سازندهی این دولت ابطالطلب است...
آخوند پروانهیی هیأت عزاداری را از تکیهی تفقه مبدل به زاویهی تصوف میکند...
نهجالبلاغه سر نیزه کردن هماین است که زیر اسم دولت مولا علی، شیعه نبودن را اسباب امتیاز میخوانی...
اگر مشروعیت را همآن شرعیت میدانید و آن را به رأی اکثریت نسبت میدهید یا مصوب استید و یا مشرک؛ گزینهی سومی هم به نظر در کار نیست...
شریعتمدارها با عرفیسازها به جهنم نمیروند و با بنیادگراها به بههشت...