نظام را که نظام قدرت فهمیده باشی، با هتک نظام شریعت تا هن‌گامی که نقض نظام قدرت نباشد کنار می‌آیی. این تعبیر دیگری است که از چه کارگزاران صورتی نظام از چه تا هن‌گامی که کشف فاحش حجاب امنیتی نشود کاری با آن ندارند...

این تازه شروع درگیری سهم‌ناک ریشو|چادری‌های مقوا با ریشو|چادری‌های قوام است؛ نبرد دردناک خط استحسان با خط اجتهاد...

عادت سالیان سکولارهای کافر در ایران هم‌این خوارج و طالبان و داعش خواندن مکتبی‌های مؤمن در جهان است...

جهاد منهای اجتهاد، جنجال است، جنگال است، جنگول است؛ جنگولک...

بابی‌گری در نسبت با ولی وصی را دیده‌‌ییم که چه گونه در طول تاریخ شیعه فرقه‌ها ساخته است. آن چه اکنون برابر ما است فرقه‌سازی با نوبابی‌گری با ولی فقیه است...

ما هنوز انتقام خون شیخ مشروعه، شیخ فضل‌الله نوری، را از مشروطه‌خواهان مستفرنگ نگرفته‌ییم؛ حساب مکتبی‌های ایرانی با سکولارهای هار هنوز صاف نشده است...

شیخ شهید، فضل‌الله نوری، شاید نخستین کسی بود که در تاریخ معاصر ایران چشم ما را به خطر آخوندهای پروانه‌‌یی و دستاربندهای صورتی باز کرد...

جنبش فواحش در پس ادراک وا دادن کارگزاران صورتی نظام، در روند عرفی‌سازی خود در ایران اسلامی به هم‌این زودی به عادی‌سازی هم‌جنس‌بازی رسیده است...

در فتنه‌ی دو فرقه‌، مدرسه‌ی دوساله باش...

اشغال‌گران امریکایی شریان‌های پیاده‌روی اربعین را اژدهای سیاه می‌خواندند و دهه‌ها پیش از آن‌، جنایت‌کاران بعثی در عراق آن را قدغن کرده بودند. اکنون از چه انتظار دارید که عرفی‌سازهای مستفرنگ ایرانی از این مناسک قدسی وحشت نداشته باشند و با آن کنار بیایند؟ یا چه...

ناصبی‌مشرب‌ها در محیط شیعی، ماه محرم عزاداری عاشوراء را هتک می‌کنند و در ماه صفر پیاده‌روی اربعین را...

مشروطه منهای مشروعه مبدل به نجاست شد؛ سرکه‌یی که شراب سد ساله شده است...

دولت وفاق؟ دولت التقاط...

حارة حریک را که می‌خوانم دلم هری می‌ریزد؛ مربع امنی ضاحیه‌ی بیروت را زده‌اند. تندتند صلوات می‌فرستم که کسی باکیش نشده باشد؛ نگران حاج یونس و حاج محسن و حتا حاج رمضانم. چسب مسجد الحسنین را زده‌اند، و ترکش‌هایش تا حیاط آن کافه‌ی دنج سنگی که در آن بحث می‌کردیم هم شاید آمده است...

به قواعد الإشتباک حرکت حزب‌الله لبنان اگر باشد زدن ضاحیه‌ی بیروت با زدن حیفا پاسخ داده خواهد شد و زدن بیروت با زدن تل‌ابیب. از هم‌آن ابتدای طوفان‌الأقصی اما ایده‌ام این بود که بیت‌العدل و باغ‌های بهائی در دامنه‌ی کوه کرمل در حاشیه‌ی حیفا را ببریم زیر شخم موشک...

برادران بر آن بودند که دادن نقش نظامی و حتا سیاسی به شیعه‌های فلسطینی سنی‌ها را می‌رنجاند. این بینه را محصول وحدت منهای دعوت می‌دانستم. با این همه حرفم این بود که می‌شود احیای بیاده‌ی قدس و سپس بیاده‌ی اربعین را به حرکت صابرین سپرد تا راه فلسطین تا اردن تا عراق را هم باز کنند...

با دش‌منی امی مانند اسرائیل نمی‌توان ملی جنگید؛ اگر نه مرزهای محور مقاومت ما را قیچی خواهند کرد...

دهه‌ها احتراز از جنگ مستقیم با اسرائیل از طرف سوریه، دمشق را تبدیل به جایی کرد که در آن همه اهداف متحرک بودیم. برای تبدیل نشدن طهران به دمشق باید مستقیم و محکم تل‌ابیب را هدف جنگ نهاد...

دهه‌ها جنگ قومی با اسرائیل و امتش اسباب هم‌آن بن‌بستی بود که ساف را به اسلو کشاند. برای بیرون آوردن حماس از سه‌کنج ناگزیر پس از دهه‌ها از جنگ ملی با اسرائیل و امتش باید بیرون بیاییم...

ازالة اسرائیل عن الوجود، دولا‌دولا نمی‌شود...

قاتلوهم حتی لا تکون فتنة؛ با جنگ محدود اسرائیل تمام نمی‌شود...

این که سده‌ها است جنگی را شروع نکرده‌ییم افتخار ندارد. این یعنی سده‌ها است که در لاک پدآفند بوده‌ییم، و دیر یا زود شم‌شیر آفند ابتدائی را بر کفار حربی باید بکشیم...

انکار اقامه‌ی سخت حجاب با فاسق نسخه‌ی داخلی انکار جنگ ابتدائی با کافر خارجی است...

جنگ با اسرائیل از جنگ با امت او در محیط عیان و رایان ایران شروع می‌شود...

انکار اقامه‌ی سخت شریعت، از حجاب شرعی تا حکومت شرعی، ریشه‌اش در هم‌این انکار جنگ ابتدائی است...