بازی دادن به فتنه‌گرها و غائله‌گرها در حکومت اسلامی نفاق است و نه وفاق...

مجلس شورای ملی هم‌این است که می‌بینیم؛ گاه خوش دارد که پایش را روی خون شهیدان امت بنهند...

اصول گرایی و اصلاح‌طلبی اکنون روی هم اردوگاه متحد ابطال‌طلب‌های شریعت‌ستیز را تشکیل داده‌اند؛ این یعنی هر دو جریان دش‌من حیاتی شریعت‌مدارهای نهضت‌باورند...

جنبش فواحش اگر در جمهوری اسلامی وزارت و دولت هم که تشکیل دهد باز تا بن دندان طاغوت است...

دولت التقاط با نهج‌البلاغه سر نیزه کردن سر کار آمد و اکنون با ولایت فقیه سر نیزه کردن کار خویش را پیش می‌برد...

اصول‌گرایی اکنون هم‌آن اصلاح‌طلبی است که روی هم ابطال‌طلبی خطاب‌شان‌ باید کرد...

ارکان دولت التقاط را ماهیت تازه‌یی می‌سازند که آن‌ها را کارگزار-برانداز باید نامید...

نقشه‌ی راه دولت التقاط هم‌آن است که بود: امتداد جنبش فواحش به دولت فواحش...

دولت التقاط به چپ راه‌نما می‌زند و به راست می‌پیچید؛ از وفاق می‌گوید و با نفاق پیش می‌برد...

استناد به ولی فقیه هزار سال است که با سنت اجتهاد و احتجاج است که اهل استحسان و اجماع تهی از آنند...

اصول‌گرایی اکنون هم‌آن قدر ابطال‌طلب است که اصلاح‌طلبی...

راه‌های رسیدن به حکم شرعی فقیه در ابتدای هر رساله‌یی مندرج است؛ این حرف‌هایی که به این نحو به ولی فقیه نسبت می‌دهید ربطی به سنت فقاهت و مکتب شیعه ندارد و بیش‌تر به درد سکولارهای شرمنده می‌خورد...