استحسان هم‌این است که می‌بینیم: بی آن که اجتهاد داشته باشیم در دادن نسبتی به فقاهت و ولایت فقیه اجماع می‌کنیم...

وکالت سفیه از مفصل‌بندی شرعی با ولایت فقیه ناتوان است؛ هم‌این است که به اسم ولایت به انکار فقاهت ایشان می‌رسد...

عرفی‌سازها خوش دارند بن‌یادگراها و شریعت‌مدارها را یک‌کاسه کنند؛ هر چند خودشان آن روی سکه‌ی بن‌یادگرایانند...

اصولگرایی اکنون پی‌وستار سکولاریسم نهفته تا شرمنده است. اصلاح‌طلبی اکنون پی‌وستار سکولاریسم شرمنده تا درنده است؛ پی‌وستار ابطال‌طلب‌های عرفی‌ساز...

اصول گرایی و اصلاح‌طلبی در اتحاد در ابطال‌طلبی تمام شدند. دوقطبی واقعی اکنون ابطال‌طلبی | اسلام‌طلبی است...

دست و پای محارب را هم‌آن کف کوچه و آکادمی از خلاف باید زد، تا بعدتر کف مجلس و دولت دم در نیاورد...

خطاب فصل ولی امر مسلمین علنی و پشت بلندگو است و نه در گوشی و در پستو...

مشترک لفظی انقلاب؛ مشترک لفظی انقلابی...

در حکومت اسلامی ولی فقیه صبح به صبح در حال احتجاج شرعی با طلبه‌های درس خارجش است. این یعنی رئیس و وزیر این نظام از اساس در مقامی نیستند که با احاله به این و آن از احتجاج شرعی با ولی فقیه و مقلدان انقلابیش شانه خالی کند...

عرفی‌سازها به شرعی‌سازی می‌گویند: خالص‌سازی؛ درس‌خوانده‌ترهاشان می‌گویند: خلوص‌گرایی...

دولت چهاردهم صورتی است، سرخ نیست. نؤمن ببعض و نکفر ببعض است...

سختی کار اسلام‌گرایان شیعی هم‌این ستیز با جاهلیت در قواره‌ی حکومت است. رگه‌های چرک جاهلیت درون حکومت شرعی که گاه ابعاد یک وزارت یا یک دولت را دارد...