جنگ ما با جریان صهیونی به شرط مرز نیست. ماه‌ها در لبنان در جنگ با اسرائیل عبری بوده‌ییم و این روزها به ایران بازگشته‌ییم تا با امت اسرائیل به زبان پارسی بجنگیم...

سنکون حیث یجب أن نکون. این جمله‌ی سید حسن مبنای حضور مکتبی‌ها در جبهه‌های مقاومت از طهران تا دمشق تا بیروت بوده است. تشیع صهیونی و امت اسرائیل به زبان پارسی، اما باید بگویند که کی برای بیعت با امام‌شان در تل‌ابیب از زیر لحاف‌شان در ایران بیرون می‌آیند...

گفت‌وگو حرف مفت است. ما تنها می‌توانیم کفار را دعوت کنیم؛ دعوت نرم، دعوت سخت...

در ادبیات دولت اصلاحات و دولت تعلیق و این آخری: دولت التقاط، تنش هم‌آن پویش انقلاب و نهضت و مقاومت است. این یعنی هن‌گامی که این‌ها از تنش‌زدایی صحبت می‌کنند منظورشان کمابیش انقلاب‌زدایی و نهضت‌زدایی و مقاومت‌زدایی است...

ود الذین کفروا لو تغفلون عن اسلحتکم و أمتعتکم فیمیلون علیکم میلة واحدة. نهج‌البلاغه را اگر سر و ته نخوانده باشیم می‌دانیم که خلع سلاح مؤمنین تکیه‌ی کلام کفار است: تفنگت را زمین بگزار...

سیاست داخلی دولت التقاط موالات با کفار ایرانی است؛ سیاست خارجی دولت التقاط موالات با کفار اجنبی است...

می‌پرسند: از چه به لبنان نمی‌روید تا با اسرائیل عبری بجنگید؟ نمی‌دانند از لبنان به ایران باز گشته‌ییم تا با امت پارسی اسرائیل بجنگیم؛ نرم تا سخت؛ با خود خودشان...

ننگ موالات دولت التقاط با کفار حربی جز با صفیر موشک‌های اسرائیل‌زن از پیشانی ایران پاک نمی‌شود...

ابطال‌طلبی‌های ایرانی تطبیع با اسرائیل را به طور رسمی شروع کرده‌اند...

درستش آن بود که کسی که وسط جنگ تمام‌عیار با کیان موقت اسرائیل در ام‌القرای ایران از پی‌وستن به فتف دفاع می‌کند را در دادگاه انقلاب محاکمه می‌کردیم؛ اگر دادگاه انقلاب را طی سال‌ها در تسهیم با دادگاه عمومی مأذون بی‌معنا نکرده بودیم...

دولت التقاط در گام مقدماتی تطبیع اسرائیل، در هم‌آن نیویورک امریکا نه تنها تعلیق حرکت حزب‌الله لبنان که تعلیق نیروی قدس در ایران را هم کلید زد؛ پاس‌دارهای خودسر...

ایده‌ی مصرح دولت التقاط، در پس‌آی خلع سلاح خودخواسته‌ با اسرائیل به صراحت آوردن خط آبی لیطانی تا دل طهران است؛ عادت دادن ایرانی‌ها به جولان زره‌پوش‌های سپید کلاه‌آبی‌ها در خیابان‌های پای‌تخت...