سلاح اتمی سلاح سکولارها است، سلاح مکتبی‌ها نیست...

تشیع صهیونی در کشتار اسرائیل در فلسطین به بهانه‌ی سنی بودن آن‌ها سکوت می‌کرد؛ سکوت اکنونی تشیع صهیونی در کشتار اسرائیل در لبنان شیعه به ما نشان می‌دهد که مذهبش چه است...

شهادت عصمت نمی‌آورد؛ حتا برای شهدای اتمی...

سلاح اتمی مسلمین سرخ نیست، صورتی است...

کوبیدن بتن سرد برابر ریختن خون گرم، توازن در جنگ نمی‌سازد...

فرمود: هیچ بنده‌یی حقیقت ایمان را نمی‌یابد جز آن که دروغ گفتن را رها کند، چه به شوخی و چه به جدی. داستان‌نویس‌ها و سینماگرها و تیاترگردان‌ها شوخی‌‌شوخی دروغ می‌گویند یا جدی‌جدی؟ یا چه...

و الشعراء یتبعهم الغاوون. ألم تر أنهم في کل واد یهیمون؛ و أنهم یقولون ما لا یفعلون؟ می‌فرماید: دنبال‌کننده‌ی داستان‌نویس و سینماگر و تیاترگردان نباشید، که پی‌روان آن‌ها گم‌راهانند...

داستان‌نویس‌ها و سینماگرها با مشیت الاهی حال نمی‌کنند، اگر می‌کردند که خاطره‌نویس و مستندساز می‌شدند...

تربیت ذهنی مشائی کار را به این جا می‌کشاند که جنگ سخت را رقومی می‌فهمیم: یا نمی‌جنگیم و یا اتمی باید بجنگیم. تربیت ذهنی صدرایی جنگ را یک پی‌وستار با هزاران گزینه روی میز می‌فهمد...

خیلی پیش از پری بلنده یا طاهره‌ی قرة‌العین یا هند جگرخوار، مادر معنوی این جنبش فواحش که زیر شعار زن، زندگی، آزادی، به جنگ شریعت محمدی و حجاب شرعی آمده است، هم‌آن دخترک روسپی است که سر یحیای نبی را پیش‌کش برای او بردند...

زن، زندگی، آزادی، نسخه‌ی روزآمد شعار صهیونی نه غزه، نه لبنان است؛ در یک جا ساخته شده‌اند و در یک کار استفاده می‌شوند...

کف درگیری‌های غائله‌ی ژینا، زیر پل امینی بیات در محله‌ی نیروگاه قم، آن‌ها تنها فحاشی می‌کردند و ما هم آن‌ها را صهیونی خطاب می‌کردیم. و هر چه می‌گذرد بیش‌تر روشن می‌شود که صهیونی خواندن خیزش لختی‌ها و جنبش فواحش و شورش هرزه‌ها هیچ اشتباه نبوده است...