‏از منطقه‌ی دروزی‌نشین بیروت به طرف منطقه‌ی سنی‌نشین می‌رفتیم‌. ارتش اسرائیل اعلان کرده بود که ده نقطه در ضاحیه را می‌زند و شروع کرده بود. عده‌یی روی تپه‌یی مشرف رفته بودند؛ تماشا می‌کردند. آخرین بار این صحنه را کنار رود ارس در جنگ قره‌باغ دیده بودم. تفاوتش شاید شدت هم‌دلیش بود...

ارتش کیان موقت اسرائیل هر روز اعلان می‌کند که جا را می‌زند و می‌‌آید می‌زند و می‌رود؛ و در بس‌یاری هم بی‌هوا می‌زند. آسمان لبنان و بیروت بی‌دفاع است...

چاره‌‌ی این مستکبرینی که اقامه‌ی حجاب شرعی را ریش‌خند می‌کنند تبیین نیست، تکفیر است...

بی‌حجاب بی‌عقل است. پی درمان نقصان عقل برای او باید بود...

جنگ ممکن است؛ دانش‌گاه به کسی جهاد یاد نمی‌دهد...

مدارای دولت طاغوت التقاط با کفار حربی‌یی چون امریکا یک عنوان شرعی مشخص دارد: موالات با کفار...

کافر به تکفیر کافر است...

کف شهرآشوبی‌های ابطال‌طلب‌های ایرانی در خیابان‌های طهران بوی سوخت خاصی می‌آمد؛ بوی سوختن همه چیز با هم: چوب، مقوا، پلاستیک. این جا در لبنان هم که خانه‌های شهر موشک می‌خورند هم‌این بو می‌آید. جنگ با اسرائیل در لبنان و با امت اسرائیل در ایران یک بو دارد...

حضور شبانه‌روز یک پهپاد مسلح ارتش اسرائیل بالای سر ضاحیه‌ی بیروت اکنون بخشی از زیست مردم شده است. وضعیت غیر عادی این روزها آن است که مانند دی‌روز عصر دو پهپاد با هم بالای سر منطقه در پرواز باشند...

پارسال نخستین حمله‌ی هوایی اسرائیل به بیروت در میانه‌ی هم‌این خیابان شهید سید هادی نصرالله بود، که به شهادت صالح العاروری انجامید. آن زمان برخی می‌گفتند: این حمله‌ی اسرائیل به فلسطینی‌ها است و کاری با ما در لبنان تا ایران ندارد؛ تا دی‌روز که نبش آشنای حرقوص را با جنگنده زدند...

نماینده‌ی آیت‌الله حسین نوری همدانی از ایران آمده بود و صبح که اسرائیل در بیروت اعلان حمله‌ی هوایی کرد گفتیم بیرون بزنند تا به صیدا برویم. به حرف آن افیخای کذاب اعتباری نبود و هم‌این هم شد. تا سید بیاید و ببیند و برود، دیوار صوتی بود که بالای صیدا می‌شکست و موشک بود که می‌خورد...