حرکت حزب‌الله لبنان چراغ اول را روشن کرد؛ سرم را از ایوان خانه بیرون آوردم و بالا را نگاه کردم؛ درست بالای سرمان یک لکه‌ی دود سپید بود؛ پهپاد ارتش اسرائیل را بر فراز ضاحیه‌ی بیروت زده بودیم...

نصف جهود ساکن سرزمین‌های اشغالی فلسطین در نظرسنجی از شهرک‌سازی صهیونی در لبنان حمایت کرده‌اند. و ما هنوز برای کارگزاران کشوری و لشکری در ایران باید جا بیندازیم که این جنگ وجودی در پس‌آی عملیات طوفان‌الأقصی شباهتی به نبرد تموز ندارد که با زدن چند زره‌پوش مرکاوا، اسرائیل جا بزند...

تنها یک گام دیگر مانده است تا ارتش کیان موقت اسرائیل پرچم سپید‌آبی خود را در ساحل جنوبی رود لیطانی در جنوب لبنان بکوبد. در طهران اما به نظر ابطال‌طلب‌های اکنون دولتی برای امریکا پرچم سپید بلند کرده‌اند. دارم چشم می‌‌دوانم تا شریعت‌مدارها در که جای امت-ملت پرچم سرخ بلند می‌کنند...

با عقب نشستن ما از زدن امریکایی‌ها اکنون کار دولت طاغوت بغ‌داد به این جا کشیده است که برای زدن اسرائیل از خاک عراق خط و نشان می‌کشد. مسأله اما آن است که از لبنان تا عراق تا ایران سلاح مقاومت امت هیچ دخلی به دولت طاغوت ندارد...

نبرد با اسرائیل در لبنان با لاس زدن با امریکا در ایران فیصله نمی‌یابد...

خرم‌شهر اگر نزدیک‌ترین مسیر رسیدن ارتش بعثی به غرب رود کارون بود، خیام نزدیک‌ترین مسیر ارتش صهیونی برای رسیدن به جنوب رود لیطانی است. این دلیل ساده‌‌ی تاخت تمام‌عیار دش‌من کافر به این و به آن است و یک ماه نبرد عاشورائی رزمنده‌های مؤمن در آن و دو ماه در این است...

حلقه‌های میانی قلابی روی خط استحسان با کد و کلید کار می‌کند، خلاف حلقه‌های میانی واقعی که روی خط اجتهاد با حجت و تفقه کار می‌کند...

از مقاومت در خرم‌شهر در غرب رود کارون تا مقاومت در خیام در جنوب رود لیطانی آن چه کار را سخت می‌کند نه خردکننده بودن جبهه که بی خیال بودن عقبه است. از دولت در بیروت تا دولت در طهران طوری به روزمره‌‌ی مسخره‌شان سرگرمند که گویا معرکه‌ی سرنوشت را در هم‌این نزدیکای خویش نمی‌بینند...

خط استحسان که سال‌ها حلقه‌های میانی واقعی را با ساخت حلقه‌های میانی قلابی زمین‌گیر می‌کرد اکنون هم‌دست خط اباحه و جامعه‌‌ی مدنی جعلی او برای ازاله‌ی خط اجتهاد است...

اکنون می‌دانیم که آکادمی‌های مدرن نظامی ما هم‌آن قدر اشتباهی است که نظام سربازی اجباری ما. کاش شجاعت لبنانی‌ها که سربازی اجباری را در پس‌آی آزادی جنوب، جمع کردند را داشته باشیم و آکادمی‌های مدرن نظامی‌مان را در پس‌آی طوفان‌الأقصی جمع کنیم و نهادی اجتهادی و جهادی بالا بیاوریم...

ملی‌گرایی ایران‌شهری، جاهلیتی جانمازآب‌کش است که خود را برابر سنی سیستان مسئول می‌داند و نه برابر شیعه‌ی لبنان...

دانش‌گاه جنگ به کسی جهاد نمی‌اموزد تا برسیم به اجتهاد...