‏دو پسرش در جنگ تموز شهید شده بود و یکیش در حلب و آخریش در طوفان‌الأقصی؛ خودش هم مجروح جنگ بود. می‌گفت: جمهوری اسلامی ایران برای ما، شیعیان لبنان یک دولت نیست، یک مکتب است...

ستیز دولت چهاردهم با حجاب شرعی و شریعت محمدی عجیب نیست؛ دولت الغارات محصول منطقی جنبش فواحش است...

حرکت امل سویه‌ی ملی شیعیان لبنان است. حرکت حزب‌الله سویه‌ی امی شیعیان لبنان است. حرکت امل باور به ولایت منتشر فقیه ندارد‌...

کارگزاران طاغوتی نظام...

دولت طاغوت الغارات پس از خالی کردن پشت حزب‌الله در لبنان و فروختن آن به اسرائیل در حال خالی کردن پشت حزب‌الله در ایران و فروختن آن به امریکا است...

در پس‌آی طوفان‌الأقصی، در سوریه از مسأله‌ی اهل سنت شکست خوردیم؛ نیز در لبنان از مسأله‌ی اهل سنت شکست خوردیم، هر چند در مسأله‌ی نهضت شیعه پی‌روز بوده‌ییم...

اندکی پس از دمشق اکنون در بیروت به چشم می‌بینیم: وحدت منهای دعوت نکبت است...

‏از بیروت تا دمشق تا بغ‌داد تا طهران تا کابل، شیعه اکنون درگیر سهم‌ناک‌ترین جنگ‌های وجودی در تاریخ خویش است...

وحدت از سنخ عقد است و دعوت از سنخ ایقاع است؛ هر چند این روزها در ایران این دو کمابیش سر و ته فهمیده می‌شوند...

ما با امت امریکا دش‌منیم؛ دولت می‌خواهد باشد یا ملت...

حرکت ابطال‌طلب‌های ایرانی بیش از آن که بازگشت از امت‌گرایی به ملی‌گرایی باشد خط عوض کردن از انتمای به امت پیام‌بر اعظم به انتمای به امت ابلیس اکبر است...

چاه گفت‌مان با بیل گفتار یا رفتار پر نمی‌شود...