جنگ سخت، نرم‌تر از آن است که به دست نظامی‌ها وا سپرده شود...

سنت و جنگ به مثابه سنت حریف بدعت نیست. با نهضت و جنگ به مثابه نهضت می‌توان بر بدعت غلبه کرد...

عصر روزی که از نجف به بیروت رسیدم خلوتی فرودگاه خیلی در چشم بود؛ هر چه بود فرودگاه یک کشور در جنگ نبود. بیرون که آمدم و پیاده‌روها و کافه‌های شلوغ را که دیدم مطمئن شدن این جنگ، نه آن جنگ‌هایی است که پیش از این در لبنان دیده‌ییم...

فرمان‌دهان نظامی ما هن‌گامی که به جوان‌های مکتبی امت راه ندهند که در جبهه‌های اقصای عالم زره‌پوش‌های طاغوت‌ها را مقلوبه کنند، طبیعی است که آن‌ها را در عقبه به مقلوبه کردن قابلمه مشغول کنند‌...

برایم از قم نوشته است: صبحانه‌ی لبنانی با تن‌نازی کافه‌داران بیروت صفایی دارد. سر سفره‌ برایش یک‌چند تصویر از صفاء و صبحانه و تن‌نازان را می‌فرستم...

این که جمهور مقاومت هنوز منتظر اعلان جنگ ایستاده‌اند، محصول روایت اشتباه رسانه‌های لبنانی و ایرانی است.‌ هفته‌ها است که در مرزهای جنوب می‌جنگیم و دورقمی آن جا شهید داده‌ییم و هنوز منتظر اعلان جنگیم...

سید حسن، به گمانم، صحبتی از شروع جنگ نخواهد کرد؛ چه، جنگ‌ لبنان با اسرائیل روزها است که شروع شده است. سید، به گمانم، ام‌روز در باره‌ی امتدادهای جنگ صحبت خواهد کرد...

جنگ یک ماهیت مشائی نیست که با فشردن یک دکمه روشن شود و خاموش شود. جنگ ماهیتی صدرایی دارد که روی یک پی‌وستار به تدریج بالا می‌آید و پایین می‌نشیند؛ و جنگ هیچ گاه تمام نمی‌شود که شروع بشود...

مسلحین ناسره‌ی سلفی و ناسلفی ساکن در ادلب سوریه هم منتظرند تا با شدت گرفتن جنگ میان کیان اشغال‌گر اسرائیل و حرکت حزب‌الله لبنان و حتا حکومت اسلامی ایران، فرصتی برای آن‌ها باز شود که کارهای نکرده‌شان در یک دهه‌ی گذشته در شام را این بار بکنند...

حماس یک امر بسیط نیست.‌ حماس یک سازمان یک‌دست نیست...

گفته می‌شود: هفت نیروی نظامی باید کار کنند تا یک نفر رزمنده بجنگد. مقایسه‌ی آمار سد هزار رزمنده‌ی حرکت حزب‌الله با آمار شیعه‌های لبنان به ما می‌گوید: حرکت حزب‌الله جامعه‌ی شیعه‌های لبنان را به یک ارتش داوطلب تبدیل کرده است...

عطش شربت شهادت در این پاییز گرم لبنان بی‌داد می‌کند؛ تا آن جا که بسیجی‌های سازمان‌دهی شده‌‌ی حرکت حزب‌الله از من شیخ ایرانی تازه از راه رسیده، پی آشنا می‌گردند که آن‌ها را به خط مقدم جنگ با اسرائیل در جنوب بفرستد...