جنگ مکتبی‌ها و سکولارها تمام نمی‌شود، که با عقب‌نشینی بخواهیم تمامش کنیم؛ تنها می‌توانیم در خانه‌ی حریف بر سر جزیه بجنگیم یا جنگ را به خانه بیاوریم و بر سر جریمه بجنگیم...

آرایش جنگ احزاب حجاب هم‌این است که می‌بینم؛ دگوری‌های لجنی خط‌شکنی می‌کنند و هر جا کار گره می‌خورد مذهبی‌های صورتی پشت‌بانی می‌کنند؛ پی‌وستار هم‌بسته‌ی جنبش فواحش...

با صدای زمین صبح‌گاه، محکم، نهی از منکر کنید؛ با خجالت التماس به معروف نکنید؛ تا برسیم به تصویر گرفتن از سلیطه‌های کف خیابان...

سکوت جمعی وزارت و دولت و ملت در داستان کشف عورت دگوری‌ها در موزدایی تمام‌بدن، درگیری را تمام نکرده است؛ تنها دگوری‌های را رها کرده است که در بیمارستان‌های دولتی هم آسوده مکتبی‌ها را به کشف عورت وا بدارند...

بسنده به نصیحت در امر حکومت می‌شود نسخه‌ی ناکام سویه‌ی صفوی حوزه‌ی نجف. همه‌مان می‌دانیم که دست کم داعش با نصیحت از عراق و شام پا پس نکشید و آن فتوای به شدت ورق را برگرداند...

با دقت، در چهارچوب‌های قطعی شریعت محمدی امر به معروف و نهی از منکر کنید؛ تا هر معارض، حتا ریشو|چادری، آن را بتوان به مراتب به چوب تضلیل و تفسیق و تکفیر بست...

دگوری لجنی کافر مطلق است و مذهبی صورتی کافر نسبی است؛ با لحن دعوت مؤمن از کافر با آن‌ها طرف شوید؛ و لله العزة و لرسوله و للمؤمنین...

این زن‌های بی‌حجاب فاجر و مردهای بی‌غیرت حامی آ‌ن‌ها را که کف آکادمی و خیابان و بازار برابر امر به معروف و نهی از منکر گردن‌کلفتی می‌کنند را، در آخرین گام کار نرم، بلند و کشیده لعن کنید، با صدای زمین صبح‌گاه...

داد بزنید. دست‌تان را برای مراتب سخت امر به معروف و تعزیر فاجرهای بی‌حجاب بسته‌اند، دهان‌تان را برای مراتب نرم نهی از منکر و تحقیر آن‌ها که نبسته‌اند. بلند و کشیده، با صدای زمین صبح‌گاه، کف آکادمی و خیابان و بازار بر سر شریعت‌ستیزهای درنده و سکولارهای هار داد بزنید...

فرقه‌ی مصاف مدرسه نیست؛ حتا اگر مدرسه می‌بود باز مسأله‌اش شریعت نبود...

فرقه‌ی مصاف ماهیتی است که با کراوات دور گردن برای آخوندهای عمامه به سر تعیین تکلیف می‌کند و به آن‌ها طعنه می‌زند...

می‌گویند: هیأت امنای مسجد پیر و ایستا است و برای هم‌این هیأت را بیر‌ون از مسجد برده‌ییم. می‌گویم: شما هیأتی‌ها این همه حسینیه‌ی کوچک و بزرگ ساخته‌یید و نمی‌توانستید جای آن‌ها مسجد بسازید و امنایش خود جوان و پویاتان باشید؟ یا چه...

سکولاریسم سر و ته هم‌این وا سپردن همه چیز به حکومت اسلامی است؛ گویا شریعت هیچ حجت فقهی و تکلیف شخصی در سطح جامعه بر شانه‌ی متشرعین ننهاده است. و در همه‌گیری بیماری و کف جنبش فواحش همه به چشم دیدیم که این زیست گل‌خانه‌یی و پادگانی چه قدر آسیب‌پذیر است...

جنبش فواحش پیش از خروج مجدد به‌تر گورستانی را برای خود جانمایی کرده باشد، چون قرار نیست کشته‌هاتان در قبرستان مسلمین دفن شوند...

سکولارهای هار ایرانی سه گزینه پیش رو دارند: گتو، گونی، گلوله...

کف جنگ احزاب حجاب جبهه‌بندی هم‌این قدر صریح است که می‌بینیم: یا در اردوی طلبه‌ها استی یا اردوی سلیطه‌ها؛ وسط و خط سومی هم در کار نیست، به جز برای صورتی‌های وسط‌خواب...

این‌ها که نکس‌هاشان را اکس می‌کنند و برای آن‌ها نود می‌فرستند و عقد کردن را امل بودن می‌دانند و با پارتنرشان در رابطه‌اند و مشکلی با هم‌باشی و یک‌شب‌باشی ندارند و با هم‌جنس‌بازی هم‌دلند و کف خیابان برهنه‌پوش و روسپی‌پوشند، عجیب است از این که جنبش فواحش خوانده می‌شوند دل‌خورند...

هر بار که سر و صدای سلیطه‌ها بالا می‌گیرد این قاعده در جنبش فواحش و شورش هرزه‌ها و بلوای بی‌ناموس را به خاطر باید آورد: سکولار شرمنده هم‌آن سکولار درنده است، که هنوز دندان نیشش در نیامده است...

صورتی و صورتی یواش و صورتی چرک را می‌شناختیم. جنبش فواحش و شورش هرزه‌ها و خیزش لختی‌ها و پویش پت‌یاره و بلوای بی‌ناموس یک رنگ به ردیف مدادرنگی ما اضافه کرد: صورتی خلخالی...

درون مرزهای ایران ما یک ملتیم و‌ دو امت؛ و امت احمد و امت ابلیس، نرم تا سخت، تا قیام قائم، با هم در جنگ است....

مذهبی صورتی پیش‌مرگ و پیاده‌نظام و پشت‌وانه‌ی دگوری لجنی است...

مذهبی صورتی هیزم‌کش و هیزم مفت هر فتنه و غائله است...

مذهبی صورتی عقل ندارد؛ عقل سرخ ندارد...

آخوند پروانه‌یی فهمی از اثر پروانه‌یی حرف‌های بی‌پروایش ندارد...

مذهبی صورتی همج رعاع است؛ اتباع کل ناعق، یمیلون مع کل ریح، لم یستضیئوا بنور العلم، و لم یلجئوا الی رکن وثیق، هم وضعیتی است که هم‌واره آن‌ها را در آن می‌یابیم...