کاش پیش از صحبت از نماز جمعه سال‌ها غسل جنابت گردن‌تان نباشد...

دفعه‌ی آخری که دگوری‌های لجنی به نماز جمعه‌ی طهران لشکر کشیدند سال فتنه‌ی تقلب بود که پشت در دانش‌گاه طهران ماندند؛ تصور کرده بودند که خطبه‌های جمعه پس از اذان ظهر شروع می‌شود و زمان‌بندی‌شان زایید...

حدث اکبر جنابت با گارداسیل رفع نمی‌شود، غسل ترتیبی یا ارتماسی می‌خواهد؛ این شرط ورود به مسجد مسلمین است، اگر از بیخ مرتد و عین نجاست نشده باشید، که از اساس نشد می‌شود...

جنبش جنب‌ها...

سواد رسانه منهای سواد رساله سیاهی است...

مؤمن از رساله خط می‌خواند، نه از رسانه...

مشکل دو لاخ مو نبود؛ مشکل ملحد بودن حجاب‌ستیزها و مسجدستیزها و نمازستیزهایی است که دور و بر ما در محیط عیان و رایان به زبان پارسی صحبت می‌کنند...

متشرعین اهل جمعه و جماعت هنوز دین‌شان را از رساله می‌گیرند و نه از رسانه...

آخوند پروانه‌یی اوراق مصحف تا نهج را هیزم شهرآشوبی‌های دگوری‌های لجنی می‌کند؛ بطله‌ی حمالة الحطب...

در محیط عیان و رایان ایران ما با یک مشت ملحد می‌جنگیم...

پس آن گاه روی بام‌های شهر تکبیر می‌گوییم، و در خیابان‌ها بیرق به باد می‌دهیم...

شب قدر نهضت...