سکولارهای شرمنده به هم‌این راحتی که می‌بینیم به سکولارهای درنده دگردیسی می‌کنند...

خلاف دموکراسی کافرانه و مشرکانه، در مردم‌سالاری مؤمنانه و موحدانه انتخابات سامانه‌ی بیعت و مشورت است...

همه‌ی ما که هزار سال پیش قرآن سر نیزه کردن اموی‌ها را به چشم ندیده‌ییم این سال‌ها و این روزها می‌توانیم قرآن سر نیزه کردن برجامی‌ها را ببینیم، و حتا نهج‌البلاغه سر نیزه کردن آن‌ها را...

این مصاحبه‌یی که سازمان جام‌جم نامش را مناظره نهاده است، سر و شکل کمابیش موهنی دارد...

نام‌زدهای انتخابات اگر بر آنند که می‌توانند مشکل‌های کشور را حل کنند، به‌تر است با حل هم‌این مشکل مناظره‌های انتخابات شروع کنند تا همه ببینیم چه کاره‌اند...

حل نشدن مشکل مناظره‌های انتخابات پس از دهه‌ها به ما نشان می‌دهد که چه می‌شود که دیگر مشکلات ما مانند فقر یا فساد در هم‌آن حال که راه حل‌های روشنی دارند سال‌ها است حل نشده باقی مانده‌اند...

فرهنگ، درست مانند کلیدواژه‌ی تروریسم، این روزها یک کلیدواژه‌ی مهمل است. محملی برای عرفی کردن شرع و وعظ و دعوت...

سکولاریسم + هفده رکعت؛ عمل‌گرایی بچه‌مسلمان‌ها خواه‌خواه به عرفی‌سازی ختم خواهد شد...

عصر، منصور را می‌دیدم. به ذهنم آمد: خط استحسان در سپاه ناسزاهایش به آخوندها را در دهان ارتشی‌ها نهاده است و به خط اجتهاد گفته است...

مشکل ما با فتف و فائو و فیفا هم‌این موالات با کفار است. ابطال‌طلب‌های سکولار ایرانی را اگر امتداد پارسی امت ابلیس اکبر بدانیم، دلیل اصرار آن‌ها بر تبعیت ما از این نهادها را به راحتی می‌فهمیم؛ فتف را امی باید فهمید تا ملی...

شب شهادت حاج قاسم با معاون او دعوا می‌کرد. مشکلی نبود. مشکلم متلک‌ پراندن‌هاش به حضرت ره‌بر بود. در قضیه‌ی قدس مکتبی‌ها را تکفیری می‌خواند و از چپ‌ها دل‌بری می‌کرد. دیدم در رسانه‌ی ملی به عنوان نماینده‌ی آن نام‌زد، در موضوع فلسطین آمده است. دلم برای آن نام‌زد و آن قبله گرفت...

عمل‌گراها به عرفی‌ساز شدن می‌گویند: تقدیر...

ایده و بینه که نداشته باشی دیگر نه برنامه فائده‌یی دارد و نه کارنامه...

دهه‌ها است عنوان وزارت صنایع مستظرفه را به وزارت فرهنگ برگردانده‌ییم اما در فهم امر فرهنگ هنوز در بر هم‌آن پاشنه می‌گردد...

ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر تنها یک نمونه‌ی کوچک است که عمل‌گرایان اگر چه دستاربند، حکومت اسلامی را چه گونه عرفی‌سازی می‌کنند...

فرهنگ را که سخت تقریر کنی می‌شود: سینما و کنسرت. تقریر نرم فرهنگ می‌شود: معنا و باور. رسانه‌های ما اما خوش دارند فرهنگ را در معنای نخست تقریر کنند و برای آن میزگرد برگزار کنند...

فرهنگ، درست مانند کلیدواژه‌ی تروریسم، این روزها یک کلیدواژه‌ی مهمل است. محملی برای عرفی کردن شرع و وعظ و دعوت...

سکولاریسم + هفده رکعت؛ عمل‌گرایی بچه‌مسلمان‌ها خواه‌خواه به عرفی‌سازی ختم خواهد شد...

عصر، منصور را می‌دیدم. به ذهنم آمد: خط استحسان در سپاه ناسزاهایش به آخوندها را در دهان ارتشی‌ها نهاده است و به خط اجتهاد گفته است...

مشکل ما با فتف و فائو و فیفا هم‌این موالات با کفار است. ابطال‌طلب‌های سکولار ایرانی را اگر امتداد پارسی امت ابلیس اکبر بدانیم، دلیل اصرار آن‌ها بر تبعیت ما از این نهادها را به راحتی می‌فهمیم؛ فتف را امی باید فهمید تا ملی...

هر آن که دستار بر سر بسته است فقیه در شریعت نیست...

آخوند پروانه‌یی با کافر و جاحد شدت ندارد...

سکولار شرمنده از اقامه‌ی سخت شریعت خجالت‌زده است...

شدت حکومت در اقامه‌ی سخت شریعت محمدی و حجاب شرعی محکوم نیست...

جدای آن نام‌زدها که گفت‌مان و گفتارشان در نسبت با شریعت محمدی و حجاب شرعی اباحه است، دیگر نام‌زدها که گفت‌مان اقامه‌ی شریعت و حجاب را دارند باز فاقد گفتار اقامه‌ی نرم تا سختند...