مومنین عرفی، ولی فقیه را ناسخ شریعت می‌دانند و نه شارح شریعت؛ صورتی چرک همه را به رنگ خود می‌پن‌دارد...

از غائله‌ی ژینا به این سو، جنبش فواحش دست کم دو پای‌گاه در صف داشته است: دانش‌گاه، ورزش‌گاه...

می‌گویند: دین تازه آورده است. مذهبی‌های صورتی را می‌گوید، هن‌گامی که حضرت موعود آن‌ها را به بازگشت به اسلام سرخ دعوت می‌کند...

دادگاه انقلاب ما اگر دادگاه جمهوری نشده بود، یا اگر شورای نگه‌بان دادگاه شریعت بود، موالات کمیته‌ی انضباطی فدراسیون فوت‌بال با کفار حربی و خوش‌رقصی کارگزاران سکولار آن برای مشتی فاجر و جاهد باید به سختی تأدیب می‌شد‌...

مذهبی سرخ، عقل سرخ دارد. عقل مذهبی صورتی، صورتی است؛ صورتی چرک...

طلبه‌‌ی سطحی، سطوح یک و دو و چند درس حوزه‌ی شرعیه را طی کرده است اما به عمق آن دست نرسانده است...

بن‌یادگرایان شیعه‌تبار، شیعه‌ی مصطفوی نیستند؛ دست بالا شیعه‌ی صفویند...

مبارزه‌ی تمام‌عیار شریعت‌مدارها با عرفی‌سازها نباید به گونه‌یی باشد که سبب دور برداشتن و بالا آمدن بن‌یادگرایان در ایران اسلامی شود.‌ عرفی‌ساز و بن‌یادگرا دو روی یک سکه‌ی قلبند...

سیاهه‌ی هش‌دار موشک‌باران ارتش بعثی در زمان جنگ هشت‌ساله در بس‌یاری این طور شروع می‌شد: الف؛ دزفول. این روزها در ضاحیه‌ی بیروت سیاهه‌ی هش‌دار موشک‌باران ارتش صهیونی با حارة حریک شروع می‌شد: א; חארת חריכ...

پیش از اذان ظهر بلندگوی مسجد کناری باز شد: من المؤمنین رجال صدقوا. دو هفته پس از آتش‌بس، شهادت آن رزمنده را به محله اعلان می‌کند و برای تشییع دعوت می‌کند. بلندگو را می‌بندد و از مسجد دیگر صدای قرآن پیش از اذان می‌آید و صدای پهپادهای اسراییل بر ضاحیه‌ی بیروت لحظه‌یی قطع نمی‌شود...

این جا در گورستان پشت روضة‌الحوراء قبر شهید سید هاشم صفی‌الدین است. گفته می‌شود: به امانت دفن شده است تا با سید حسن نصرالله با هم تشییع شوند. به گمانم این قبر را هم علنی کرده‌اند تا درد مردم اندکی التیام یابد؛ هر چند تا سید تشییع نشود انبوهی هنوز بر آنند که سید شهید نشده است...

در جنگ با اسرائیل آن قدر شهید داده‌ییم که بسی از قبرهای روضة الحوراء در ضاحیه‌ی بیروت دوطبقه و سه‌طبقه شده‌اند.‌ ام‌شب سر مزار سید علی زنجانی این در ذهنم بود که آن روز که دانایان کل دمشق به نگرفتن تقاص خون سید از ترک‌ها مباهات می‌کردند باید می‌دانستند که عقب‌نشینی عقوبت دارد...