آخوند درباری پیچ اسلام را برای یک نفر شل و سفت می‌کند: شاه، امیر، ملک، و دست‌بالا ملکه و ولی‌عهدشان. آچار آخوند عرفی بام تا شام در حال چرخیدن به نرخ روز انبوه رسانه‌‌های جمعی است...

ولی فقیه را در بافتار سنت/نهضت فقاهت شیعه باید فهمید. این‌ها که پی تبیین گسسته‌ی منظومه‌ی فکری حضرت ره‌بر و کاربست عرفی آنند چرخ را از نو اختراع می‌کنند؛ چرخ مربع...

ما با به هم‌آن دلیل در ماه حرام به سنی‌های سلفی ناسره حمله‌ی موشکی می‌کنیم که سال‌ها است آن‌ها را تروریست می‌خوانیم...

دی‌روز سال‌گرد شهادت جهاد مغنیه در سوریه بود. دی‌شب دیروقت رسیدم و روضة‌الشهدین ضاحیه پر از نوجوان‌های پیش‌آهنگی حرکت حزب‌الله بود و تصویرهای جهاد بر در و دیوار، و بزرگ‌داشتی شکیل که تمام شده بود. مرگ‌آگاهی گویا آیین تشرف نوجوان‌های شیعه به بسیجی شدن در حرکت حزب‌الله لبنان است...

شیعه‌ی امامیه در لبنان به یک‌ونیم میلیون نفر نمی‌رسد که دست کم ثلث آن‌ مؤید حرکت حزب‌الله نیست. حرکت حزب‌الله لبنان اما از هم‌این آمار نزدیک سد هزار رزمنده و سد هزار بسیجی سازمان‌دهی کرده است. ارتش‌سازی از نیروی نظامی داوطلب با این مقیاس در اسرائیل هم قفل است، چه رسد به ایران...

ارتش اسرائیل پیش از زدن آن مقر یکان رضوان به صاحب‌خانه‌ی آواره‌ زنگ زده بود: برگشتید؟ بسته‌ی حمایتی داریم. گفته بود: نه؛ و خانه را زده بود. خلاف غزه اسرائیل در لبنان توان اطلاعات و فن‌آوریش را سر خط کرده تا مدنی نزند چه حرکت حزب‌الله مطمئنش کرده که به تلافی به سه شماره می‌خورد...

قناص بسیجی لشکر است که با هم تا حلب بوده‌ییم. نوشته: راهی است که به لبنان برسیم؟ می‌نویسم: خط درگیری این جا سفت است و نشکسته است؛ بیفتید پی سازمان‌دهی مردمی نیروهای جهادی در ایران برای نگه داشتن خط بی‌دفاع جنگ احزاب حجاب...

هر چه با این‌ها که از ایران می‌خواهند به لبنان بیایند و آن‌ها که آمده‌اند و به در و دیوار می‌زنند بیش‌تر صحبت می‌کنم این پرسش برایم پررنگ‌تر می‌شود که سازمان بسیج و قرارگاه‌های مکلف به بسیج نیروهای جهادی روی کدام لجمنند؟ جنگ سخت در لبنان؟ که نیستند، جنگ نرم در ایران؟ که نیستند...

ایستادن روی لجمن...

خارج شدن نسل قدیم حرکت حزب‌الله از چرخه‌ی کار میدانی باعث شده پرونده‌ی بسیج در حرکت حزب‌الله لبنان این سال‌ها جدی‌تر شود. حرکت حزب‌الله اما کمابیش نسخه‌ی نخست سازمان بسیج ایران را پیاده می‌کند و جسته و گریخته نسخه‌ی دوم، و این جا هم خبری از نسخه‌ی سوم و حلقه‌های میانی امت نیست...

شاخص قدرت آخوند‌های حرفی صفوی هم‌این قمه‌ی خودزن است. شاخص قدرت آخوندهای جهادی مصطفوی موشک نقطه‌زن است...

برخی از داستان‌های تلخ از حیات و محنت شیعه پیش از قدرت گرفتن حرکت حزب‌الله را که می‌شنوم پیش خودم می‌گویم که این را باید در خود دفن کنم و هیچ وقت نقل نکنم. این دفینه‌ها است که برایم بدیهی می‌کند که از چه به سید حسن، عزت شیعه می‌گویند یا تا دل ارتش سکولار لبنان در بیعت با اویند...

نسخه‌ی ایرانی این احتجاج را شنیده بودم که به رفقای نهضتی در پهنای عالم که می‌گویند: نظر حضرت ره‌بر این است؛ می‌پرسند: نظر خود ره‌بر یا نظر دفتر ایشان؟ نسخه‌ی لبنانیش هم‌ این نهضتی‌های عرب و عجمند که می‌پرسند: نظر خود سید این است یا نظر ارکان حرکت حزب‌الله این است؟ یا چه...

شهادت را باید برایت نوشته باشند. ارتش اسرائیل می‌خواست آن برادر رزمنده‌ی حرکت حزب‌الله را در جنوب لبنان بزند و ایشان خودرویش را جلو مرکز امداد می‌گزارد و می‌رود تا نماز بخواند. خودرو می‌خورد، و دو امدادگر در نزدیک آن شهید می‌شوند...

می‌پرسم: فردا اگر بیدار شویم و اسرائیلی در کار نباشد گام بعد ما چه است؟ فکری می‌کند: با سفیانی می‌جنگیم. دست کم در بدنه‌ی بسیجی حرکت حزب‌الله لبنان افق ایجابی صریحی در باره‌ی پسااسرائیل به چشم نمی‌آید...

سید از امکان پس گرفتن زمین‌های اشغالی لبنان از اسرائیل در فرصت طوفان‌الأقصی گفت که از آن باز گرداندن روستاهای هفت‌گانه هم فهمیده می‌شد. این شاید نخستین گام میدانی حرکت حزب‌الله در یک جنگ فراگیر باشد؛ پرسش اما آن است که در پس‌آی آن چه طور می‌توان سلاح مقا‌ومت را موجه نگه داشت...

حرکت طالبان دهه‌ها فقط جنگیده بود و این بود که می‌خواست راه بدهیم تا بتواند خود را به جبهه‌ی جنگ در طوفان‌الأقصی برساند و نتوانست. حرکت حوثی‌ها اما توانست خود را از تله‌ی صلح نجات دهد و مگسک سلاحش را از ریاض به تل‌ابیب بچرخاند. جنگ با اسرائیل هدیه‌ی فلسطینی‌ها برای یمنی‌ها بود...

تشیع صفوی هر وقت قد قمه‌ی خودزنش هم‌قد موشک نقطه‌زن تشیع مصطفوی شد، حق دارد در باره‌ی تقید به فقه دماء غر بزند...

در روستای هاریس که از دو جهت زیر دید و تیر اسرائیل است، کسی از این جماعت جانمازآب‌کش که خودشان را به حوزه‌ی شریف نجف و کربلاء می‌چسبانند برگشته و گفته است: رزمنده‌های این جنگ شهید نیستند؛ و کار بالا گرفته است. کاش صبح عاشوراء قمه‌شان را محکم‌تر می‌زدند و‌ از وسط نصف می‌شدند...

آن چه این روزها جریان شیرازی خوانده می‌شود دو سویه دارد: سویه‌ی مستضعف که تشیعش صفوی است و سویه‌ی مستکبر که شیعه‌ی صهیونی است...

جامعه‌شناسی پروازی نماد کاملی از نسبت آکادمی مدرن با زیستار مسلمین عالم است. سنت‌پریشی بی‌پروایی که از نهضت نابینا است، و در چهارچوب بدعت در باره‌ی آن‌ها رطب و یابس سر هم می‌کند...

سکولارهای شرمنده و حتا درنده‌ی ایرانی از غائله‌ی مشروطه تا دوره‌ی پهلوی و‌ حتا دوره‌ی جمهوری زیر سایه‌ی دولت زیست قارچی داشته‌اند و برای مکتبی‌ها زده‌اند؛ اگر نه در یک قلم دیدیم که توده‌های مکتبی در انقلاب اسلامی با آن‌ها چه کردند. هم‌این است اکنون هم آویزان امریکا و اسرائیلند...

ساده‌‌ترین پرسش از این تجزیه‌طلب‌های رایان که مهر مسلمانی هم بر پیشانی دارند هم‌این است که رباط را آیا تنها به محیط عیان منحصر می‌دانند یا ولایت طاغوت در محیط رایان را پذیرفته‌اند؟ یا چه...

خروجی عقل ایستاده در ذهن می‌شود هم‌این فل‌سفه‌ی تهی از حکمت...

پرسیدم: فرودگاه دمشق به کار برگشته است؟ از ابتدای جنگ، ارتش اسرائیل مرتب فرودگاه دمشق و حلب را زده تا پشت‌بانی از ایران را قطع کند. گفت: برگشته، اما بی پرواز ایرانی. صبح که خبر حمله‌ی مجدد اسرائیل به دمشق را دیدم به ذهنم آمد: کیان صهیونی را با نسخه‌های بعثی نمی‌توان متوقف کرد...