ورود نکردن ملت مؤمن به مراتب سخت امر به معروف و نهی از منکر هن‌گامی است که حاکمیت وارد در آن باشد، نه این که در عمل به این تکلیف شل بزند یا آن را ول کرده باشد. بند میم وصیت‌نامه‌ی حضرت روح‌الله را از سر بخوانیم...

جامعه‌ی اسلامی نباید برای طغیان و تفرعن سکولارهای هار ایرانی امن باشد؛ همه‌مان دیده‌ییم که با عقب‌نشینی حاکمیت چه گونه کف خیابان و آکادمی ملت مؤمن را می‌درند...

درون ملت ایران ما دو امتیم، که یک جوی خون میان‌مان در جریان است: خون روح‌الله، آرمان، مهدی...

وحدت ملی بی دعوت امی حرف مفت است...

دندان نیش سلیطه‌های هار سکولار را هم‌آن کف آکادمی و کوچه و بازار باید کشید...

طاهرة لفظ محترمی است. درست آن است که هم‌آن را بگوییم که هم‌عصرانش می‌گفتند: سلیطه‌ی قرة‌العین...

آن چه برابر ما صف کشیده است آن سویه از ملت ایران است که امت ابلیس است و با آن بیعت کرده است...

النصر بالرعب؛ سکولارهای درنده‌ی ایرانی نباید از بیم نرم تا سخت مکتبی‌های جهادی یک آن بیرون بیایند؛ این خوف اگر بشکند، کف آکادمی چادر از سر ناموس شیعه می‌کشند یا کف خیابان برهنه مصلوب‌مان می‌کنند...

وحی وضع کفار کف جامعه‌ی اسلامی را چه می‌خواند؟ صاغر. این یعنی گردن سکولارهای گردن‌کلفت و گردن‌کش را باید شکست...

طی سال‌های همه‌گیری بیماری سکولارهای شرمنده تا درنده‌ی ایرانی، در لباس پزشک و کارشناس و مدیر، به طور قانونی به جنگ مکتبی‌ها و مناسک و مشاهدشان آمدند. این اعتماد به نفس باعث شد تا سال بعد بدنه‌ی آن‌ها بی نیاز از قانون پی دریدن مؤمنین و سوزاندن مسجد و مصحف و مدرسه‌ی آن‌ها بیایند...

جریان فمنیسم و آن چه جنبش زنان در ایران معاصر خوانده می‌شود دو رکن دارد: زن‌های سلیطه، مردهای بی‌ناموس...

مناجات موزیکال تازه‌ترین بدعتی است که از رگه‌های جاهلیت در سازمان جام‌جم شنیده می‌شود...

مناجات موزیکال، آن طور که در رگه‌های جاهلی شبکه‌های سازمان جام‌جم ترویج می‌شود برای فاز گرفتن است و نه ذکر گفتن...

ترجیح تصوف بر تفقه می‌شود هم‌این غلبه‌ی نمایش بر نیایش، هم‌این سوار کردن موزیک بر مناجات در برنامه‌های بدعت‌گزار شبکه‌های سازمان جام‌جم...

جهود و صلیبی‌ها خود متن مقدس‌شان و حتا شریعت‌شان را نوشته‌اند؛ هم‌این است که پروتستان‌هاشان می‌توانند آن را بازنویسی کنند. پروتستانتیسم در تشیع در بن‌بست است چون ما خود نویسنده‌ی متن و مناسک اسلامی نبوده‌ییم...

جشن تحویل سال با گاه‌شماری میلادی و حتا قمری رمقی میان مسلمان‌ها ندارد؛ هم‌این است که ملتزم و ناملتزم عید فطر را در سال جدی جشن می‌گیرند. این طور است که ماه رمضان یک ماه جشن منتها به عید فطر است، و پروای ذکر چندان در آن در کار نیست...

ماه رمضان ماه ذکر است تا این که ماه جشن باشد...

عرفی کردن امر به معروف و نهی از منکر کلید عرفی‌سازی دیگر فصل‌های شریعت است. هم‌این است که این روند را تا خود ستاد امر به معروف و نهی از منکر برده‌اند، و این ستاد اکنون یک ستاد عرفی و نه شرعی است...

پلیسی که مکتبی نیست...

در حکومت اسلامی هیچ کس از احتجاج معاف نیست...

پلیسی که سردارهای خط استحسان طی این سال‌ها ساخته‌اند مأمور است، مکلف نیست. این یعنی حسب فرموده‌ برای شریعت هم چماق خواهد کشید...

چالش بن‌یادی سازمان بسیج هم‌این جا است که گردان‌های آن در حمایت از حجت شرعی حامیان حجاب به خیابان خواهند آمد یا در حمایت از وحدت فرمان‌دهی سردارهای خط استحسان و‌ پاس‌بان‌های عرفی در خیابان سر آن‌ها را خواهند شکست؟ یا چه...

مذهبی صورتی جرثومه‌یی است که در مخالفت با عکس گرفتن و مدرک ثبت کردن از سلیطه‌های بی‌حجاب پستان به تنور می‌چسباند اما برابر سر شکستن و اهانت کردن به حامیان اقامه‌ی حجاب خم به ابرو نمی‌آورد...

انقلاب فرزندانش را نمی‌خورد؛ این جمهوری است که فرزندان انقلاب را می‌خورد؛ رگه‌های جاهلیت جا خوش کرده در جمهوری...

پاس‌بان صورتی نظام که است؟ آن که با فاجرهای کاشف حجاب کنار آمده است اما از متشرع‌های مدافع حجاب سر می‌شکند؛ اشداء بینهم رحماء علی الکفار...