رفتار سیاسی عموم اهل سنت در انتخابات جمهوری اسلامی ایران به ما می‌گوید: رویه‌ی وحدت منهای دعوت، بیرون از ایوان هم‌آیش‌های رسمی چه آورده‌یی برای شیعه‌های مکتبی و برای سکولارهای شیعه‌تبار داشته است...
مشارکت اهل سنت محمدی در حکومت اسلامی در دوره‌ی جمهوری اسلامی ایران فرصتی تاریخی برای اصلاحات کلامی مذاهب آن‌ها بود، اما بسنده‌ی شیعه به وحدت و غلاف کردن دعوت باعث شد که نه شرکت در انتخابات و نه حتا نماینده داشتن در مجلس فقهای خبره، زیرساخت سازوکار تعریف اهل سنت انقلابی نشود...
ترجیح سنی سکولار معنای ساده‌اش آن است که کارگزاران عرفی نظام ترجیح می‌دهند اهل سنت محمدی دست‌گاه کلامی خود را مدرن‌تر کنند اما امامی‌تر نکنند. این دلیل ساده‌ی سهم دادن بیشابیش به سنی‌های سکولار و کاسب‌کاری آن‌ها با سنی‌گری و سلفی‌گری در شرق و غرب ایران است...
وحدت منهای دعوت، وحدت یک‌‌طرفه، وحدت یک‌لت، یعنی شمای شیعه اگر به انکار استبصار رسیده باشی اما آن‌های سنی حتا از تکفیر شما دست نشسته‌اند...
نهمین گردهم‌آیی جامعه‌ی فعالان مردمی اربعین هر چند با کارشکنی سردارهای خط استحسان پای برگزاری در نیمه‌ی خرداد مشهد مقدس تعلیق شد، تشکیل آن در هیأت نشستی مشورتی این پیام را داشت که حلقه‌های میانی واقعی برابر حلقه‌های میانی قلابی اگر چه در کنف حمایت حلقه‌ی حاکمیت، پس نمی‌نشینند...
دوقطبی انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم دوتایی نام‌زد سرخ | نام‌زد صورتی است...
پای صندوق‌های مشورتی رأی‌گیری انتخابات نام‌زدها را در کنار خط‌کش شریعت بایستانید و پس آن گاه رأی بریزید...
آن چه این روزها اصلاح‌طلبی و اصول‌گرایی و‌حتا عدالت‌طلبی خوانده می‌شوند همه کمابیش سر و ته یک کرباسند: ابطال‌طلبی. به نام‌زد اسلام‌طلب و شریعت‌مدار رأی بدهیم...
عمق آن چه در اکنون ایران اسلامی اصلاح‌طلبی خوانده می‌شود ناصبی‌گری است؛ نجاست اصلاحات؛ نقطه...