خاطرات شهیده #زینب_کمایی #شهید_شاخص_سال_۹۷ 🌷🌷🌷🌷🌷🌷 #من_میترا_نیستم قسمت 3⃣1⃣ فصل چهارم مادرم به قولی که سال ها قبل در نجف به بابایم داده بود عمل کرد . خانه اش را فروخت و با مقداری از پول فروش خانه، جنازه بابایم را به نجف برد و در زمین وادی السلام دفن کرد . آن زمان، یعنی سال ۴۷، یک نفر سه هزار تومان برای این کار از مادرم گرفت. مادرم بعد از دفن بابایم در نجف، به زیارت ائمه رفت و سه روز به نیابت از بابایم زیارت کرد و بعد به آبادان برگشت. تحمل این غم برای من خیلی سنگین بود. برای همین، ناراحتی اعصاب گرفتم و پیش دکتر رفتم و به تشخیص دکتر، قرص اعصاب می خوردم . حال بدی داشتم افسرده شده بودم زینب که یک سالش بود ، یک روز سراغ قرص های من رفت و قرص ها را خورد . به قدری حالش خراب شد که بابایش سراسیمه او را به بیمارستان رساند . دکترها معده زینب را شست و شو دادند . یکی دو روز او را بستری کردند . خوردن قرص های اعصاب، اولین خطری بود که زندگی زینب را تهدید کرد. شش ماه بعد از این ماجرا، زینب مریضی سختی گرفت که برای دومین بار در بیمارستان شرکت نفت بستری شد . او پوست و استخوان شده بود هرروز برای ملاقات به بیمارستان میرفتم و نزدیک برگشتن، بالای گهواره اش مینشستم و برایش لالایی می خواندم و گریه می کردم . بعد از مدتی زینب خوب شد و من هم کم کم به غم از دست دادن بابایم عادت کردم . مادرم جای پدر و خواهر و برادرم بود و خانه او تفریح و دلخوشی من و بچه هایم بود. بعد از مرگ بابایم، مادرم خانه ای در منطقه کارون خرید . این خانه چهار اتاق داشت که مادرم برای امرار معاش، سه اتاقش را اجاره داد و یک اتاق هم دست خودش بود . هر هفته، یا مادرم به خانه ما می آمد یا ما به خانه مادرم میرفتیم . هرچند وقت یک بار هم بابای مهران ما را به باشگاه شرکت نفت می برد. باشگاه شرکت نفت مخصوص کارکنان شرکت نفت بود ، سینما داشت بلیط سینمایش ۲ ریال بود. ماهی یکبار می رفتیم بابای مهران با پسرها ردیف جلو و من و دخترها هم ردیف عقب می نشستیم و فیلم می دیدیم من همیشه چادر سر میکردم و به هیچ عنوان حاضر نبودم چادرم را در بیاورم ، پیش من درآوردن چادر گناه بزرگی بود. ادامه دارد...

#پیام ما در ماه رمضان ۱۱ ختم قرآن کردیم و حاجی در همه آنها شریک بود از زمان رفتنشان تا امروز برايش هر روز یس، زیارت عاشورا میخوانیم. در مشهد مقدس نایب الزیاره اش خواهیم بود.

#پیام در ماه رمضان برای پسر شهيدم یک ختم قرآن کردم برای پسر دیگرم #محمد_صباغیان هم یک قرآن. او مثل پسرم هست. بعد از ماه رمضان هم برایش قرآن دیگری ختم کردم. او هر وقت از نزدیک منزل ما رد می شد برایم خرید می کرد حتی زباله هایم را می برد. در رفتنش داغی بر دلم گذاشت مثل پسر خودم. 🌿⚫🌿⚫🌿⚫🌿

#پیام مراسم تدفین شهید محمد #عزیزی امامزاده باغ فیض به نیابت از شهید عرصه فرهنگی شهید اربعین حاج محمد #صباغیان

شهیدان را شهیدان می شناسند دوشنبه ۱۸ تیر بعد از خبر سراسری ساعت ۱۹ شبکه یک فیلم مستند " بازگشت" به کارگردانی عبدالستارکاکایی در باره شهیدان تفحص، #محمودوند و #پازوکی ان شاءالله پخش خواهد شد.

آقای کاکایی طی تماس با محمد #صباغیان جزییات را مطرح کردند و طی دو هفته همسر ایشان با حضور در گروه تحقیقاتی #فتح_الفتوح برخی مطالب را جمع آوری کردند. آخر کار هدیه ای آوردند ؛ زیرانداز از مکه. عازم حج شدیم و #برگشتیم. نزدیک اربعین حاجی رفت و #برنگشت. و این روزها همان زیرانداز بر سر مزارر حاجی نقش می گیرد در ندبه های فراق. ... و امروز مستند " #بازگشت"پخش می شود. حاجی! آنقدر نماندی تا ثمره اعتمادت را ببینی. یکسال گذشت. خیرت قبول، باقیات و الصالحات برایت. شادی روح شهدای تفحص صلوات.🌷

#پیام #صباغیان اعتقاد داشت در مسجد و پایگاه بسیج هرکاری رو باید انجام داد نباید خجالت بکشیم برای انجام کار برای خدا یا برای شهدا. برای همین هم توی مراسمات اگر کسی برای کمک نمی آمد، صفر تا صدش رو خودش انجام میداد هرچند شاید بعدش غرغر میکرد سر ما که چرا نبودید ولی کار رو به بهانه نبودن نیرو زمین نمی گذاشت.

خاطرات شهیده #زینب_کمایی #شهید_شاخص_سال۹۷ 🌷 🌷 🌷 🌷 🌷 🌷 #من_میترا_نیستم قسمت 4️⃣1️⃣ فصل چهارم بابای بچه ها یک دختر عمه به نام «بی بی جان» داشت که در منطقه کارمندی شرکت نفت، بٍرٍیم، زندگی می کرد. ما سالی یک بار در ایام عید به خانه آنها می رفتیم و آنها هم در آن ایام یک بار به خانه ما می آمدند و تا سال بعد و عید بعد، رفت و آمدی نداشتیم. اولین بار که به خانه دختر عمه جعفر رفتیم، بچه ها کفش هایشان را درآوردند، اما بی بی جان به بچه ها گفت:لازم نیست کفش هایتان را دربیاورید. بچه ها هم با تعجب، دوباره کفش هایشان را پا کردند و همه با کفش وارد خانه شدیم. اولین باری هم که قرار بود آنها خانه ما بیایند، جعفر از خجالت و رودربایستی، یک دست میز و صندلی فلزی برایم خرید. تا مدت ها هم آن میز و صندلی را داشتیم. در محله کارمندی شرکت نفت، کسی چادر سر نمیکرد. دختر عمه جعفر هم اهل حجاب نبود. یک روز به جعفر گفتم: اگر یک میلیون هم به من بدهند، چادرم را درنمی آورم. اگر می بینی قیافه من کسر شان داره من خانه دختر عمه ات نمی آیم. جعفر بعد از این حرف، دیگر به چادر من ایراد نگرفت. چند سال بعد از تولد زینب، خدا یک پسر به من داد. بابای مهران اسمش را شهرام گذاشت. دخترها عاشق شهرام بودند. او سفید و تپل بود و خواهرهایش لحظه ای او را زمین نمی گذاشتند. قبل از تولد شهرام، ما به خانه ای در ایستگاه 6 فرح آباد، نزدیک مسجد فرح آباد (قدس) رفتیم؛ یک خانه شرکتی در ایستگاه 6 ردیف 234 که سه تا اتاق داشت. ما در آن خانه واقعا راحت بودیم. بچه ها پشت سر هم بودند و با هم بزرگ می شدند. من قبل از رسیدن به سی سالگی، هفت تا بچه داشتم. چه عشقی می کردم وقتی بازی کردن و خوردن و خوابیدن و گریه ها و خنده های بچه هایم را می دیدم. خودم خواهر و برادر نداشتم. وقتی می دیدم که چهار تا دخترهایم باهم عروسک بازی میکنند، لذت می بردم و به آنها حسودی ام می شد و حسرت میخوردم که ای کاش من هم خواهری داشتم. ادامه دارد...

#وصیت_شهید 💠خدايا! اگر مےدانستم بامرگ من يک دختر در دامان حجاب میرود حاضر بودم هزاران بار بميرم تاهزاران دختر در دامان حجاب بروند #شهید_برونسی #هفته_حجاب 🌹اینجامعراج شهداست👇 @tafahoseshohada

✍ #وصیت_شهید_حججی_بہ_بانوان 🌸 از همه ے خواهران عزیزم و از همه ے زنان امت رسول اللہ مےخواهم روز بہ روز حجاب خود را تقویت ڪنید ، 🌺 مبادا تار مویـے از شما نظر نامحرمے را بہ خود جلب ڪند ؛ مبادا رنگ و لعابـے بر صورتتان باعث جلب توجہ شود ؛ مبادا چادر را ڪنار بگذارید ... 🌸 همیشه الگوے خود را حضرت زهرا و زنان اهل بیت قرار دهید ؛ 🌺 همیشہ این بیت شعر را بہ یاد بیاورید ، آن زمانے ڪہ حضرت رقیہ سلام اللہ خطاب بہ پدرش فرمودند : 👈 « غصہ ے حجاب من را نخوری بابا جان چادرم سوختـہ اما بہ سرم هست هنوز ... »👉 📜 فرازی از وصیتنامہ شهید بی سر مدافع حرم شهید محسن حججی #سالروزولادتش #روزحجاب_وعفاف ╔══ ⚘ ════ ⚘ ══╗ @dararezooyeshahadat ╚══ ⚘ ════ ⚘ ══╝ 🌹 #یادشهداباصلوات🕊🕊🕊

#شبهای_جمعه هر کسی شهدا را یاد کند شهدا او را نزد اباعبدالله یاد خواهند کرد. شهید #زین_الدين به ياد حاج محمد #صباغیان که هر شب جمعه این پیام را میفرستاد و شهدا صلوات.🌷