کانال فضائل مولا در روبیکا🌿 https://rubika.ir/fazael_mowla

عبدالله بن حسن بن علي بن ابيطالب «عبدالله» کودک چند ساله امام مجتبی(علیه السلام) است. مادر عبدالله دختر «شلیل بن عبدالله بجلّی» بوده است. شیخ مفید چنین نقل می‌کند: پس از آن که «مالک بن نسر کندی» با شمشیرش به سر مبارک امام حسین(علیه السلام) زد، امام پارچه‌ای درخواست فرمود و با آن سر مبارکش را محکم بست و عمامه‌ای بر کلاه خود بست. شمر و دیگران هم به جایگاه خود بازگشتند. زمانی گذشت تا امام بار دیگر به میدان بازگشت و آنها هم بازگشتند و آن حضرت را محاصره کردند. عبدالله پسر امام مجتبی(علیه السلام) هنوز به حد بلوغ نرسیده بود و در خیمه‌گاه با زنان به سر می‌برد. هنگامی که متوجه حمله دشمن به جانب امام شد، از خیمه‌گاه بیرون دوید. او سراسیمه و شتابان رو به جانب امام حسین(علیه السلام) رفت و در کنار عمویش ایستاد. حضرت زینب (علیهاالسلام) او را دنبال کرد و به او رسیده بود. او تلاش کرد که آن کودک را نگه دارد. امام حسین(علیه السلام) به خواهرش فرمود: «احبسیه یا اخیه؛ ای خواهرم! او را نگهدارید.» آن کودک از این که بازداشته شود، سخت امتناع می‌ورزید. او به عمه‌اش گفت: «والله لا افارق عمّی؛ سوگند به خدا، از عمویم جدا نمی‌شوم.» نحوه شهادت عبدالله بن الحسن(علیه السلام) ناگاه «ابجر بن کعب» شمشیر خود را به سوی امام پایین آورد. عبدالله فریاد زد: «ای پسر زن ناپاک! وای بر تو! آیا می‌خواهی عمویم را بکشی؟» بَحر قصد ضربه زدن به امام را داشت. ناگاه عبدالله دستش را پیش آورد تا ضربه را از امام دور سازد. ولی دست مبارکش تا پوست قطع شد و دست آویزان گشت. کودک فریادش بلند شد: «یا امتاه؛ ای مادرم!» حسین(علیه السلام) او را در بر گرفت و به سینه چسبایند و فرمود: «ای فرزند برادرم! بر آنچه به تو رسیده صبر کن و آن را به حساب خیر بگذار؛ چرا که خداوندا تو را به پدران صالحت ملحق خواهد کرد.» امام دست خود را به آسمان بلند کرد: «پروردگارا! قطرات باران را از اینها دریغ بدار و برکات زمینت را از اینها باز دار؛ پروردگارا! پس اگر تا هنگام (مرگ) آنها را مهلت داده و بهره‌مند می‌سازی، بین آنها تفرقه بینداز و هر کدام را به راهی جداگانه بدار؛ و سردمداران را هرگز از اینها راضی مدار؛ چرا که اینها ما را دعوت کردند تا که یاریمان کنند، سپس بر ما دشمنی کردند و ما را کشتند.» ابوالفرج گوید: در نهایت عبدالله به دست «حرملة بن الکاهل الاسدی» به شهادت رسید. در زیارت ناحیه مقدسه آمده: «السلام علی عبدالله بن الحسن بن علی الزکی» و سپس بر قاتل او به نام «حرملة بن کاهل الاسدی» نفرین شده است.

شب های آخر ماه مبارک است، برای آمرزش باید روضه اباعبدلله ع بخوانیم.

عَظُمَ يَا سَيِّدِي أَمَلِي وَ سَاءَ عَمَلِي فَأَعْطِنِي مِنْ عَفْوِكَ بِمِقْدَارِ أَمَلِي

اي آقاي من آرزويم بزرگ شده، و كردارم زشت گشته،	پس به اندازه آرزويم از عفوت به من ببخش، 

حضرت اباعبدالله در کنار بدن حضرت علی‌اکبر علیهما‌السلام در هنگام شهادتشان، با صدای بلند گریه کردند. «رفع الحسین(ع) صوتَه بالبکاء و لم یسمع أحد إلی ذلک الزمان صوته بالبکاء؛ حسین(ع) صدای گریه‌اش را بلند کرد در حالی که تا آن زمان کسی صدای گریه او را نشنیده بود»

🌱

دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان 🌱

🌸حضرت امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه: أنا صاحب الدعوات من همراه و ملازم و دارنده ( صاحب ) دعوات ( دعاها ) ام أنا صاحب الصلوات من صاحب صلوات ام✨️ أنا صاحب النقمات من صاحب نقمات ( انتقام جويي ) ام أنا صاحب الدلالات من صاحب دلالات ( دلايل براي هدايت خلايق به خداي متعال ) ام ✨️ أنا صاحب الآيات العجيبات من صاحب آيات شگفت انگيز ام أنا عالم أسرار البريات من عالم به اسرار خلايق ام✨️ ---------- 📚| فقراتی از خطبة الافتخار

🌱حضرت امیرالمؤمنین سلام الله علیه: أنا صاحب الصلاة في الحضر و السفر، بل نحن الصلاة و الصيام و الليالي و الأيام و الشهور و الأعوام من صاحب و همراه صلات در حضر و سفر ام ، بلكه ما ( اهلبيت عليهم السلام ) صلات و صيام و شب و روز و سالهايم✨ أنا صاحب الحشر و النحر من صاحب حشر و نحر ام أنا باب السجود من باب سجود ام أنا العابد، أنا المخلوق من عابد ام، من مخلوق ام✨ أنا الشاهد، أنا المشهود من شاهد ام، من مشهود ام أنا صاحب السندس الأخضر من صاحب سندس اخضر ام أنا المذكور في السماوات و الأرض من مذكور در سماوات و ارض ام أنا الماضي مع رسول الله في السماوات من ماضي با رسول الله در سماوات ام✨ --------- 📚| فقراتی از خطبة الافتخار 🌼https://eitaa.com/fazael_mowla