🔹امروز شاگردی شاگردم را کردم بعد کلاس، یکی از فضلای کلاسم گفتند: نزدیک خانه رسیده بودم، کنار کوچه مردی حدوداً چهل ساله با یک گونی پُر از ضایعات ایستاده بود؛ حدوداً هم قد خودش. طبق معمول سلام کردم و کمی احوال پرسی در حال حرکت؛ خیلی خوشحال شد و جواب گرمی داد. گفت: باز هم به شما؛ بقیه که کاری به کار من ندارند! از اخلاقش خوشم آمد و ایستادم، گفتم بایستید تا از خانه یک چای بیاورم. گفت: نه دو خواهرم خانه منتظرند و باید تا ساختمان (قلعه ساختمان، محله‌ای در پایین شهر مشهد) بروم. خلاصه با کلی اصرار قبول کرد. برایش چای آوردم، نشسته بود کنار کوچه منتظر. جلو آمد، معلوم بود در همین چند دقیقه کلی فکر کرده بود گفت: حاج آقا آدم اینطور است؛ إنّ الانسان لفی خسر ... تا آخر سوره عصر را خواند؛ بعد گفت من ۲۵ سال است که معتادم و آدم بودن خودم را فراموش کرده بودم. آنجا که شما به من سلام کردید حس کردم هنوز آدم هستم! ◻️داستان را گوش می‌دادم احساس کردم ایشان الان استاد من در کلاس انسانیت شده است... #روحانیت_مردمی 🔹@feqahat