❤️ "یک جان داده یک جان ببخشید" ✅ روایت تجربه گر از زندگی دوباره بخاطر سقط نکردن بچه‌اش. #فرزند_آوری | #سقط_جنین #زندگی_پس_از_زندگی ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

بچه بیارم یا برم سرکار؟!🤔 بین مادر بودن و فعالیت های اجتماعی کدام را انتخاب کنیم؟؟؟ #فرزندآوری #تربیتی

#سلوک | #نماز ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔻 مقدمات ورود از قول بزرگان و روایات بسیار که اهل بیت علیهم‌السلام و علما [بیان کرده‌اند] اگر بنا بشود یک چیز کلی گفته بشود که بتوان یک حرکتی با آن کرد، این است که: 🔸 همان لحظه‌ای که حضرت موسی (علیه السلام) داشت به سمت بلاد خود می‌رفت، وقتی که به شجره و به نار برخورد کرد، صدایی از دلِ درخت و آتش بیرون آمد، همان را ما سرمشق کار خود قرار می‌دهیم، فرمود: «إِنَّني‏ أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْني‏ وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْري‏» (منم خداى يكتا كه هيچ خدايى جز من نيست، پس مرا بپرست و نماز را مخصوصا براى ياد من به پادار/ طه، ۱۴) 🔹 ببینید چقدر قاعده در معارف دینی، (قرآن و اهل بیت علیهم‌السلام) است؛ فرمود «الصَّلَاةُ عَمُودُ الدِّينِ» وقتی صلاة عمود است، عمود را إقامه می‌کنند، عمود را دیگر قرائت نمی‌کنند، در آن‌جا هم برای صلاة کلمه‌ی إقامه را می‌آورد. 🔸 ما اگر مشکل داشته باشیم که داریم فقط در این اقامه است، ما صلاة را قرائت می‌کنیم، باید اقامه کنیم. چطوری اقامه کنیم؟ دیگر برای مقدمات آن بالأخره باید یک فکری کرد ولی فکر می‌کنم این مشکل همه‌ی ما باشد که صلات‌های ما قرائت می‌شود نه إقامه. 🔹 إقامه برای وقتی است که این عمل آنقدر جوهره داشته باشد که در #عالم_غیب [تأثیر و نفوذ داشته باشد] بالأخره إقامه به این معناست، نه اینکه الفاظ آن را مدام پایین و بالا کنیم، آن‌ها شرایط اولیه است ولی روح آن در إقامه‌ی آن است، نه در قرائت آن. حاج شیخ جعفر ناصری: 👉🏻 @nasery_ir ‌ ‌ ╭─── │ 📖 @feqh_ahkam ╰──────────

#کلیپ 🎬 #استاد_شجاعی به اندازه‌ی دهها سالِ دنیایی و میلیاردها سالِ آخرتی، در بخش انسانی و معنوی شما، رشد ایجاد میشه اگر همین یک مهارت رو یاد بگیرید. #حال_خوب_سحر @Ostad_Shojae ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۳۶ [ #دعای سی‌ و شش – اعتراف به گناه و ستایش خداوند ] ◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇ ⤶ اَللّٰهُمَّ اِنَّكَ دَعَوْتَنِی اِلَی النَّجٰاةِ فَعَصَیْتُكَ، وَ دَعٰانِی عَدُوُّكَ اِلَی الْهَلَكَةِ فَاَجَبْتُهُ، فَكَفىٰ مَقْتاً عِنْدَكَ اَن اَكُونَ لِعَدُوِّكَ اَحْسَنَ طَاعَةً مِنّیٖ لَكَ، فَوٰاسَوْأَتٰاهُ اِذْ خَلَقْتَنِی لِعِبٰادَتِكَ، وَ وَسَّعْتَ عَلَیَّ مِنْ رِزْقِكَ، فَاسْتَعَنْتُ بِهِ عَلیٰ مَعْصِیَتِكَ، وَ اَنْفَقْتُهُ فیٖ غَیْرِ طَاعَتِكَ. خداوندا تو مرا به رستگاری فراخواندی و من تو را نافرمانی کردم، و دشمنت 😈 مرا فراخواند به هلاکت و من او را اجابت نـمودم، پس، برای ناخشنودی تو این بس که به دشمنت فرمانبـرتر باشم، نسبت به تو ؛ پس بدا به حال من که مرا برای عبادتت آفریدی و از روزی‌ات بر من وسعت بخشیدی، و من از آن، برای معصیت تو یاری جستم، و آن را در غیر طاعتت مصـرف کردم. ثُمَّ سَاَلْتُكَ الزِّیٰادَةَ مِنْ فَضْلِكَ، فَلَمْ یَمْنَعْكَ مٰا كٰانَ مِنِّی اَنْ عُدْتَ بِحِلْمِكَ عَلَیَّ، فَاَوْسَعْتَ عَلَیَّ مِنْ رِزْقِكَ، وَ اٰتَیْتَنِی اَكْثَـرَ مٰا سَأَلْتُكَ، وَ لَمْ یَنْهَنِی حِلْمُكَ عَنِّی وَ عِلْمُكَ بیٖ، وَ قُدْرَتُكَ عَلَیَّ، وَ عَفْوُكَ عَنّیٖ مِنَ التَّعَرُّضِ لِمَقْتِكَ، وَ التَّمٰادِی فِی الْغَیِّ مِنّیٖ، كَاَنَّ الَّذیٖ تَفْعَلُهُ بیٖ اَرٰاهُ حَقّاً وٰاجِباً عَلَیْكَ، فَكَاَنَّ الَّذِی نَهَیْتَنِی عَنْهُ اَمَرْتَنِی بِهِ، وَ لَوْ شِئْتَ مٰا تَرَدَّدْتَ اِلَیَّ بِاِحْسٰانِكَ، وَ لاٰ شَكَرْتَنِی بِنِعْمَتِكَ عَلَیَّ وَ لاٰ اَخَّرْتَ عِقٰابَكَ عَنّیٖ بِـمٰا قَدَّمَتْ یَدٰایَ، وَ لٰكِنَّكَ شَكُورٌ، فَعّٰالٌ لِمٰا تُرِیدُ. آنگاه از فضل تو فزونی از تو خواستم، پس تو را بازنداشت آنچه من انجام داده بودم که با حلم خود به سوی من بازگشتی، پس از #رزق خود بر من وسعت بخشیدی، و به من دادی بیشتـر از آنچه از تو درخواست کرده‌ام و مرا بازنداشت حلم تو نسبت به من و آگاهی‌ات نسبت به من، و قدرتت بر من و عفوت نسبت به من، از تعرّض به ناخشنودی‌ات، و لجاجت در گمراهی‌ام، گویی که آنچه در مورد من انجام می‌دهی حق من است و بر تو واجب می دانم، که گویی آنچه مرا از آن بازداشته‌ای، مرا دستور داده‌ای به آن، و اگر می‌خواستی به احسانت نسبت به من اقدام نـمی‌کردی و مرا سپاس نـمی‌گفتی، با نعمتت بر من و کیفرت را از من تأخیر نـمی‌انداختی بسبب آنچه خود کرده‌ام ولی تو بسیار سپاسگزاری و انجام دهنده هر چه را که اراده کنی. فَیٰا مَنْ وَسِعَ كُلَّ شَی‌ءٍ رَحْمَةً، اِرْحَمْ عَبْدَكَ الْمَتَعَرِّضَ لِمَقْتِكَ، الدّٰاخِلَ فیٖ سَخَطِكَ، الْجٰاهِلَ بِكَ، الْجَرِیءَ عَلَیْكَ، رَحْمَةً مَنَنْتَ بِهٰا إِلیٰ اَحْسَنِ طَاعَتِكَ وَ اَفْضَلِ عِبَادَتِكَ، اِنَّكَ لَطِیفٌ لِمٰا تَشَاءُ، عَلیٰ كُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ، یٰا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ، حُلْ بَیْنِی وَ بَیْنَ التَّعَرُّضِ لِسَخَطِكَ، وَ اَقْبِلْ بِقَلْبِی إِلیٰ طَاعَتِكَ، وَ اَوْزِعْنِی شُكْرَ نِعْمَتِكَ، وَ اَلْحِقْنِی بِالصّٰالِحِینَ مِنْ عِبَادِكَ. پس ای آنکه فرا گرفته هر چیزی را از جهت رحمت، رحم کن بر بندۀ تعرض کنندۀ به ناخشنودی‌ات، واردشوندۀ به خشمت، جاهل نسبت به تو، گستاخ بر تو، رحمتی که با آن منت نهاده‌ای بر بهتـرین طاعتت و برترین عبادتت، که تو دارای لطف فراوان هستی به آنچه می‌خواهی، بر هر چیزی توانایی، ای آنکه میان شخص و قلبش مانع می‌شود، میان من و متعرض شدن به خشمت، مانع شو و متوجه کن قلبم را به سوی طاعتت و الهام کن مرا سپاس نعمتت را و مرا ملحق ساز به نیکوکاران از بندگانت.