🔻کتاب «اصلاح‌طلبیِ سکولار» را ده سال پیش نوشتم. امروز با قدرت‌گیریِ دوبارۀ اصلاح‌طلبان، ارزش مراجعه و بازخوانی دارد. دوستان دهۀ هفتادی و هشتادی که شاید از ماهیّت اصلاح‌طلبان، چندان اطلاعی نداشته باشند، می‌توانند در این کتاب، ریشه‌های تاریخی و فکری این جریان سیاسیِ مسأله‌دار و زاویه‌مند را بشناسند. 🖇 بها: هدیۀ صلوات به روح استاد مطهری. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🔻 آغاز عادی‌سازی در عرصه‌ی رسمی 🖊مهدی جمشیدی ۱. در فتنه‌ی سال هشتاد‌وهشت، رهبر انقلاب اصرار کردند که محمد خاتمی از جریان فتنه، فاصله بگیرد و اعلام برائت کند. این خواسته‌‌ی حداقلی، هیچ‌گاه با پاسخ مثبت از سوی خاتمی مواجه نشد تا اینک که سال‌ها از آن واقعه گذشته است. خاتمی، هرگز حاضر نشد از فتنه‌ای که در اصل و اساس، معطوف به انهدام نهاد ولایت فقیه و تضعیف شخص رهبر انقلاب بود، اعلام برائت کند، بلکه تا پایان در کنار میرحسین موسوی و مهدی کروبی ماند. در این سال‌ها نیز او به هر بهانه، در برابر انقلاب، صف‌آرایی کرده و آن را به چالش کشیده است. آخرین آنها، حمایت وی از اغتشاش بود. ازاین‌رو، رهبر انقلاب نه‌فقط او را به دیدار نپذیرفتند، بلکه حتی به نامه‌های او نیز پاسخ ندادند. او همچنان، جزو سران فتنه است و به تعبیر رهبر انقلاب، فتنه و فتنه‌گران نیز، «خط قرمز نظام» هستند. ۲. با این حال، متأسفانه پزشکیان، هم در انتخابات از خاتمی نام برد و هم دیروز با وی دیدار داشته است. او به عنوان «رئیس‌جمهور»، با یکی از سران فتنه، ملاقات داشته و بدین جهت، «خط قرمز نظام» را زیر پا نهاده است. اکنون چه کسی باید گریبان وی را بگیرد و از او توضیح بخواهد که چرا التزام عملی خویش به ولایت فقیه را مخدوش کرده است؟! مگر وی در تبلیغات انتخاباتی، بارها از مقام معظم رهبری نام نیاورد و به سیاست‌های کلی نظام، اشاره نکرد؟! ۳. پیش از این نوشته بودم که پزشکیان، «کاتالیزور عادی‌سازی» است و می‌خواهد طرح‌های ناتمام اصلاح‌طلبان را به اجرا درآورد. او در سایه‌ی آنها نشسته و اراده‌اش، مشروط به آنهاست. ملاقات با خاتمی، یکی از گام‌های وی در راستای عادی‌سازی است. عادی‌سازی یعنی درهم‌شکستن خطوط قرمز انقلاب و زدودن ارزش‌های انقلابی. او در سیاست خارجی و اقتصاد و فرهنگ، تابع و مطیع دولت‌های اصلاح و اعتدال است و افزوده‌ای ندارد. ازاین‌رو، ساختارشکنی‌های این دو دولت را ادامه خواهد داد. سعید حجاریان، نام این «ساختارشکنی‌ها» را «عادی‌سازی» گذاشته است تا به این واسطه، وضع انقلابی را نامطلوب و استثنائی و نابهنجار نشان بدهد. پس از سه سال آرامش و اطمینان در دولت شهید رئیسی، دوباره نزاع بر سر امتداد خط اصیل انقلاب آغاز خواهد شد و استحاله‌ی انقلاب به مسأله‌ی بالفعل تبدیل خواهد شد. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

✍دکتر علی شریعتی می‌گوید: در حادثه کربلا با سه‌ نمونه شخصیت روبرو می‌شویم. اول: حسین (ع) حاضر نیست تسلیمِ حرفِ زور شود. تا آخر می‌‌ایستد. خودش و فرزندانش شهید می‌شوند. هزینه انتخابش را می‌‌دهد و به چیزی که نمی‌خواهد تن‌ نمی‌‌دهد. از آب می‌گذرد، از آبرو نه‌ دوم: یزید همه را تسلیم می‌خواهد. مخالف را تحمل نمی‌‌کند. سرِ حرفش می‌‌ایستد. نوه‌ پیغمبر را سر می‌‌ٔبرد. بی‌ آبرویی را به جان میخرد تا به چیزی که می‌‌خواهد برسد سوم: عمرِ سعد به روایتِ تاریخ تا روز ٨ محرّم در تردید است. هم خدا را می‌خواهد هم خرما، هم دنیا را می‌خواهد هم اخرت. هم می‌خواهد حسین (ع)را راضی‌ کند هم یزید را. هم اماراتِ ری را می‌خواهد،هم احترامِ مردم را. نه‌ حاضر است از قدرت بگذرد،نه‌ از خوشنامی. هم آب می‌خواهد هم آبرو. دستِ آخر اما عمرِ سعد تنها کسی‌ است که به هیچکدام از چیزهایی که می‌خواهد نمی‌‌رسد. نه سهمی از قدرت می‌‌برد نه‌ از خوشنامی ما آدمهایِ معمولی‌ راستش نه جرات و ارادهِ حسین (ع) شدن را داریم، نه قدرت و ابزارِ یزید شدن را اما در درونِ همه ما یک عمرِ سعد هست! من بیش از همه از عمر سعد شدن میترسم...