🔻استقبال سرودها از سرو
قصه‌آثار سرودهای «خمینی ای امام» و «برخیزید» که در روز ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ ماندگار شدند.
🔻رسانه بافتار
🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35
گام دوم انقلاب
از 12 بهمن 1357، صدایی از فرودگاه مهرآباد در گوش‌هایمان ماندگار شده و آن، سرود «خمینی ای امام، خمینی ای امام» است؛ سرودی که در بدو ورود امام، در آن ازدحام خوانده شد و در حافظه تاریخی ملت ایران ثبت شد. چند ساعت بعد وقتی که امام به بهشت زهرا رسید، سرود دیگری نیز به استقبال ایشان آمد: «برخیزید ای شهیدان راه خدا». شاعر این دو اثر ماندگار، مرحوم حمید سبزواری بود و نغمه‌پردازشان، سیدحمید شاهنگیان. شاهنگیان و سبزواری، چندین روز قبل از ورود امام خمینی (ره) به ایران در ستاد استقبال از امام، مشغول ساختن سرود برای استقبال شدند. آقای شاهنگیان در کتاب «برخیزید» از ماجرا‌های تمرین‌ها و اجرای آن دو سرود در محضر امام (ره)، داستان‌هایی خواندنی تعریف کرده‌اند که ما را با جزئیات یکی از مهم‌ترین تجربیات تاریخِ سرود انقلاب آشنا می‌کند. «خمینی ای امام»؛ شور مردمی بود که سال‌ها در فراق امامشان به انتظار ایستاده بودند و «برخیزید»؛ نجوای امام بود در وصال با شهدا. هر دو سرود آثاری‌اند که از دل حوادث انقلاب جوشیده‌اند و امروزه، سندی محکم برای بیان احساسات مردم آن زمان محسوب می‌شوند. مرور قصه‌اثر این دو سرود که با کمترین امکانات تولید شده بودند، می‌تواند برای روز‌های پر‌حادثه امروز و فردای ما الهام‌بخش و راه‌گشا باشد.
در این فرسته، به مناسبت سالروز ورود امام خمینی در 12 بهمن 1357، همراه با خاطرات سیدحمید شاهنگیان، به مرور و شنیدن سرود «خمینی ای امام» و «برخیزید» پرداخته‌ایم. محوریت این فرسته با کتاب «برخیزید» است که در آن، خاطرات شفاهی سید حمید شاهنگیان، آهنگ‌ساز سرودهای انقلابی به قلم روح‌اللّه رشیدی تدوین شده است.
🔻رسانه بافتار
🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35
جملات ما نمی‌توانند ابوخالد را توصیف کنند. اما اگر بپرسند فقط و فقط باید دو ویژگی شخصیتی شهید را ذکر کرد؛ قطعا پاسخ همه این است اول تواضع و وفاداری فراوان وی و دوم علم بی حد و حصر او.
تقریبا چیزی نبود که ابوخالد نداند؛ از فیزیک و شیمی و مهندسی صنایع نظامی گرفته تا تاکتیک‌های جنگی و تسلط بر سه زبان عربی و عبری و انگلیسی.
با این حال شاهدان گواهی می‌دهند که علی‌رغم این علم بی‌همتای شهید، ابوخالد تواضع فراوانی داشت و اخلاق و روی گشاده وی زبانزد بوده است.
شهید ضیف در بمباران سال ۲۰۰۲ غزه، چشم راست خود را از دست داد و ستون فقرات وی آسیب شدیدی دید. صهیونیست‌ها گمان می‌کردند که با این ضربه ضیف ویلچرنشین است او اما به دلیل عمل‌های جراحی پیچیده توانست سرپا بایستد اما همواره یک درد سخت در ستوان فقرات خود به همراه داشت که وی را به شدت اذیت می‌کرد؛ شدت درد و پرهیز از استفاده از قرص‌های مُسَّکِن، باعث شد تا جسم ابوخالد روز به روز نحیف‌تر شد اما این باعث نشد که همزمان کابوس وی برای کودک‌کشان روز به روز افزایش نیابد. رحمت و رضوان الهی بر او باد.
✍ محلل