می‌روی‌بافرقِ‌خونین‌پیشِ‌بازوی‌کبود شهرِبی‌زهراکه‌مولاقابل‌ماندن‌نبود !

ابوتراب‌نبوده‌کسي‌به‌غير‌از‌او ؛ تمام‌دهر‌پس‌از‌اين‌يتيم‌خواهد‌‌شد . .

گفته‌بودم‌که‌اگر‌بوسه‌دهی‌توبه‌کنم که‌دگر‌باتو‌ازین‌گونه‌خطاها‌نکنم ؛ ؛ بوسه‌دادی‌و‌چو‌برخواست‌لبت‌از‌لبِ‌من ' توبه‌کردم‌که‌دگر‌توبۀ‌بیجا‌نکنم . .

کلب در لایف .

- مارا‌که‌تو‌منظوری ؛ خاطر‌نَرَوَد‌جایی . .

دیده ایم از بس که شب چشمِ سیاهش را به خواب ؛ می توان افشاند گردِ سُرمه از بالینِ ما.

کم‌کم غروبِ مٰـاهِ خدا دیده‌ می‌شود' صـد حیف ازین‌ بساط ك بَرچیـده می‌شود در مـٰاهِ رحـمت و غُفـران و مغفـرت ؛ خوشبخـت آن کسی‌ست ك بخشیده می‌شود .

؛

لب‌ بـه روی لبِ سرما زدۀ من بگذار لبت امشب بـه خدا مزه دو چندان دارد .

بوسه از لـب هایِ تو آتـش به جـانم میزنـد ؛ بَـر لبـت فلفل زدی یا اِژدهایی جـانِ من؟

یِك بـوسه به مَـن دادی و هِی می گویَـم : لَـب بود؟عَـسَل بود؟رُطَـب بود؟چـه بود؟!

در تمـاشایِ تـو قانع نشوم من به دو چـشم ؛ همه چِشمانِ جهان گو به سـرم بشتابـند . .