◀️ روزی نامه‌ای به امضای عدّه‌ای از بزرگان شیعه به دست امام صادق علیه السلام رسید که چند نفر از امضاکنندگان خود حامل نامه بودند.
این نامه بیانگر شکایت از روشِ معاشرتی و رفاقت آمیز مفضّل بن عمر (یکی از شخصیّتهای شیعه و شاید نماینده و وکیل امام صادق علیه السلام در کوفه) با یک عدّه کبوترباز و افراد به ظاهر بی بندوبار بود.
درین نامه از حضرت خواسته شده بود مفضّل را از رفت و آمد با کبوتربازان و گرم گرفتن با آنها منع فرماید.
امام صادق علیه السلام پس از خواندنِ آن نامه، نامه ای دربسته برای مفضّل، به وسیله همان چندنفر فرستاد و فرمود این نامه را جز به دست مفضّل به کسی ندهند.
موقعی نامه حضرت به دست مفضّل رسید که امضاکنندگانِ نامه، همه در خانه او حاضر بودند،
او نامه را در حضور آنان باز کرده و خواند و سپس به دستِ آنها داد و گفت: می‌دانید که این نامه از امام صادق علیه السلام است، آن را بخوانید و بگویید چه باید کرد؟
آنها نامه را گرفته خواندند و متوجّه شدند امام درین نامه تنها دستورِ
چند قلم معامله به مفضّل داده که انجامش مستلزم رقمی درشت پول نقد می‌باشد و باید مفضّل تهیه کند.
آنها با خواندنِ نامه، همه سر به زیر انداخته و گفتند:
این کارها نیازمند به رقمِ بزرگی پول نقد است که باید پیرامون آن فکر کنیم و در صورت امکان فراهم و جمع آوری نموده به تو تسلیم نمائیم.
مفضل آنها را برای صرف غذا دعوت به ماندن کرد و نگذاشت از خانه بیرون روند و در همان موقع از پیِ کبوتربازان فرستاد و چون همه حاضر شدند، در حضورِ آن عدّه از بزرگان کوفه نامه امام را برای آنها خواند.
کبوتربازان بدون هیچ گونه تعلُّل و عذرتراشی از جای برخاسته، رفتند و هنوز مفضّل و میهمانانش از خوردنِ غذا دست نکشیده بودند که برگشتند و هریک مبلغی درخورِ توانائی خود از یک هزار و دوهزار درهم و رقمهائی از دینار آوردند و همه را یک جا جمع کرده تسلیم مفضّل نموده و رفتند.
در این موقع مفضّل روی سخن به امضاکنندگان نامه شکوائیه کرد و گفت: شما از من می‌خواهید که امثال این جوانان... را به خود راه ندهم و بدون توجه به این که امکان سر به راست کردنِ آنها در کار است و ممکن است در یک چنین مواردی باری از دین بردوش نهند، آنان را از دور و برِ خود بِرانم.
شما چنین پندارید که خداوند محتاج به نماز و روزه شماها می‌باشد، که مغرور بدان شده اید!
امّا در مقام گذشتِ مالی و کمک به دین خدا هریک عذرتراشی و تعلُّل می‌کنید و انجامِ امرِ امام را به دفع الوقت می‌گذرانید!
امضاکنندگانِ نامه که انتظار یک چنین گذشتِ مالی و بلندهمّتی را از کبوتربازان نداشته و رفاقت مفضّل با آنان را برمبنای بی بندوباریِ اخلاقی و امثال آن تلقّی کرده بودند، این عمل را پاسخِ دندان شکن و قانع کننده ای برای نامه خود و برخورد منفی و سکوت امام صادق علیه السلام نسبت به آن دانستند و حتّی از شکایتِ خود از مفضّل به امام نادم گردیده، برخاستند رفتند.
منهج المقال، ص۳۴۳
پنچ بلاء
پيامبر خدا(صلّى الله عليه و آله)فرمود:
«مؤمن درگير پنج مشكل است:
مؤمنى كه به او حسد مى‌ورزد،
منافقى كه با او دشمن است،
و كافرى كه با او در ستيز است،
و شيطانى كه او را گمراه مى‌كند
و نفسى كه با او در كشمكش است»
بنا بر اين بيان پيامبر(صلّى الله عليه و آله)نفس دشمنى است،ستيزه‌جو كه بايد با او مبارزه كرد.
تنبیه الخواطر
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🇮🇷
یک کاربر عرب
اینو در صفحه خودش منتشر کرد
همونطور که امام حسین(ع)،
کربلا تنها بود..
ایرانم در دنیا تنهاست...
8.87M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔻 خاخام صهیونیستی :
چرا نمی شود مسلمانان را شکست داد؟
۱_نماز و دعا خواندنشون باعث میشود ارتباط با حضرت ابراهیم خلیل پیدا کنند و با این کار قلبشان پر از معنویت میشود.
۲_ چون از مرگ نمیترسند و اعتقاد به شهادت دارند.
۳_زنانشان حجاب دارند و بی حجابی را نوعی خروج از معنویت و ورود به فساد و گمراهی میدانند.
پس با این جماعت نمیشود ازطریق نظامی و جنگ مبارزه کرد .فقط باید کارفرهنگی کرد و زن ومرد و پیر و جوانشان را از معنویت دور کرد تا به پیروزی یهود بر دنیا دست یافت
ببینید این نژادپرست ها برای انحراف ما از راه خدا چه برنامه هایی دارند....
💠 مناظره بهلول با عمر بن عطاء عدوی
🔻 روزی #بهلول در مجلس «محمد بن سلیمان عباسی»، پسر عموی هارون‌الرشید حاضر بود و یک نفر از علماء اهل تسنن بنام «عمر بن عطاء العدوی» که از اولاد عمر بن خطاب بود نیز در مجلس حضور داشت.
🔸 «عمر بن عطاء العدوی» از والی اذن خواست تا با بهلول مشغول مباحثه و مذاکره شود، آنگاه از بهلول پرسید: «حقیقت ایمان چیست؟»
🔹 بهلول گفت: «قال مولانا الصادق (ع): الایمانُ عَقْدٌ بِالْقَلْبِ وَ قَولٌ باللّسانِ وَ عَمَلٌ بالْجوارحِ وَ الارکانِ»
🔸 عمر گفت: «از اینکه گفتی «قال مولانا الصّادق» معلوم میشود که غیر از جعفر بن محمد دیگر هیچ کس صادق و راستگو نیست، چون تو لقب صادق را اختصاص به او دادی.»
🔹 بهلول گفت: «این اشکال اول به جدّ تو «عمر بن الخطاب» وارد است که به رفیقش ابوبکر لقب «صدّیق» داد. مگر در زمان او کسی دیگر راستگو نبود؟»
🔸 عمر بن عطاء گفت: «نه، در آن زمان تنها کسی که راستگو بود فقط ابوبکر بود!»
🔹 بهلول گفت: «دروغ می‌گویی، زیرا خداوند در کلام مجیدش می‌فرماید: «والَّذینَ آمَنوا بِاللهِ وَ رُسُلِهِ اولئکَ هم الصدّیقونَ».[حدید/۱۹] پس با این همه مؤمنی که در زمان ابوبکر بودند چطور میشود فقط صدیقیّت را به ابوبکر اسناد داد؟
🔸 عدوی گفت: «او را صدّیق می‌گفتند برای آنکه او اول کسی بود که به پیامبر (ص) ایمان آورد.»
🔹 بهلول گفت: «این جواب تو از دو جهت باطل است، هم از جهت لغت، زیرا لغتاً به کسی که اول به کسی ایمان آورد صدّیق نمی‌گویند و هم از این جهت باطل است که به شهادت تمام مسلمین، ابوبکر اول کسی نبوده که اسلام آورده، بلکه اسلام او را در مرتبه پنجم یا هفتم گفته‌اند.»
🔸 «عمر بن علاء عدوی» دید، الان است که آبروی او در مجلس ریخته شود، لذا خلط در مباحثه کرد و از بهلول پرسید: «از امام زمانت بگو.»
🔹 بهلول گفت: «امام من کسی است که سنگ‌ریزه در دست او تسبیح می‌کند و گرگ با او سخن می‌گوید و خورشید در ما بین مردم پس از غروب کردن بخاطر او دوباره طلوع می‌کند و ولایت او را پیغمبر (ص) در میان مردم بارها تصریح کرده و جمیع صفات پسندیده در او مجتمع و از جمیع صفات رذیله مبرّا است، آن شخص، امام من و امام تمام مردم است.»
🔸 عمر عدوی گفت: «وای بر تو ای بهلول! امیرالمؤمنین هارون را تو، امام خویش نمی‌دانی؟»
🔹 بهلول گفت: «وای بر تو ای ملعون! تو می‌گویی هارون از این اوصاف که بر شمردم خالی است؟ پس تو دشمن خلیفه‌ای و به دروغ او را خلیفه می‌خوانی.»
👌 «محمد بن سلیمان عباسی» از مناظره بهلول خنده‌اش گرفت و او را تحسین کرد و به عمر عدوی گفت: «رسوا شدی، دیگر حرف نزن» و او را از مجلس بیرون کرد و آنگاه با بهلول در امر خلافت صحبت کرد و بهلول حقانیّت علی (ع) را به او اثبات کرد.
🔰 شعار سامریّ‌صفتان امّت پیامبر
💠 اميرالمؤمنين علیه‌السلام:
هر امّتی سامری دارد و (شعار) سامریّ این امت #نه_به_جنگ است.
💠 قال أميرالمؤمنين عليه السلام قال: أما ان لكل قوم سامريا و هذا سامرى هذه الأمة، الا انه لا يقول: «لا مساس» و لكنه يقول: لا قتال.
┄┅┅┅❀💠❀┅┅┅┄