امام هادی علیه السلام فرموده اند:
کسی که از خدا بترسد از او می ترسند و کسی که از خدا اطاعت کند از او اطاعت خواهند کرد.
مَنِ اتَّقَی اللهَ یُتَّقی وَ مَن أطاعَ اللهَ یُطاعُ
(بحارالانوار، ج68، ص 182)
امام هادی(ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خود امام جواد(ع)، شش ساله بودند و معتصم عباسی از عمر بن فرج خواست که بعد از شهادت امام جواد(ع) به مدینه برود و برای این فرزند خردسال معلمی را پیدا کند که از دشمنان اهل بیت(ع) باشد تا امام را با کینه اهل بیت(ع) پرورش دهد.
عمر بن فرج به مدینه رفت و شخصی به نام «جنیدی» را به‌عنوان معلم امام هادی(ع) انتخاب کرد و از او خواستند که مانع ملاقات شیعیان با امام شوند که روزی محمد بن جعفر، جنیدی را دید و پرسید: «کودک تحت تعلیم تو چطور است که جنیدی پاسخ داد تعبیر کودک نکن زیرا او استادی است و سپس گفت: تو را به خدا از من عالم‌تر در شهر از علم و ادب می‌شناسی که محمد پاسخ داد: خیر و جنیدی گفت: به خدا قسم من بحثی را در ادبیات پیش می‌کشم و بعد ملاحظه می‌کنم که این فرزند خردسال مطالبی را به گفته‌های من می‌افزاید که من بلد نبودم و مردم گمان می‌کنند من به او درس می‌دهم در حالی که او به من درس می‌دهد.»
📜 توجه امام علی به ماه رجب
🔸️بنابر نقل شیخ مفید، امام علی ماه رجب را روزه می گرفت و می گفت ماه رجب ماه من می باشد و ماه شعبان، ماه پیامبر و ماه رمضان، ماه خدا است. به نظر می رسد، اینکه در این گزارش آمده امام علی روزهای ماه رجب را روزه می گرفت و آن ماه را ماه خود می دانست و در برابر آن، به اختصاص شعبان به پیامبر اشاره می کرد، نشان از این دارد که امام، ابراز بندگی و عبادت خود را در روزه گرفتن ماه رجب قرار داده بود، همچنانکه پیامبر روزهای شعبان را خاص روزه گرفتنِ خود گذاشته بود.
🏷فقد روي عن أمير المؤمنين کان يصومه و يقول رجب شهري وشعبان شهر رسول اللَّه وشهر رمضان شهر اللَّه.
📚مسار الشیعة: 56، المقنعة: 374.
🔹آيت‌الله سید جمال گلپایگانی :
اینکه ماه رجب، ماه امیرالمؤمنین و ماه شعبان، ماه رسول‌الله و ماه رمضان، ماه خداست یعنی اینکه انسان اول با ولایت آشنا می‌شود، بعد با رسول‌خدا (صلی‌الله علیه و آله) آشنا می‌شود و ماه رمضان که آمد بر خدا وارد می‌شود.
📌نقش عالم دین در دینداری مردم چقدر است؟
امام #هادى عليه السلام:
اگر نبود بعد از غيبت #قائم ما به وجود علمايى كه به سوى خدا مى خوانند،
و به وجود او رهنمون مى شوند،
و با حجت هاى الهى از دين او دفاع مى كنند،
و بندگان ناتوان خدا را از دامهاى #ابليس و پيروان او مى رهانند،
بي گمان همه مردم از #دين خدا برمى گشتند.
📚طبرسی، الاحتجاج، ج1، ص18.
📌 #امیرمومنان #علی(ع) در نگاه امام هادی(ع)
امام #هادی(ع) در زیارت غدیریه فرمود:
«سلام بر تو باد ای ولی خدا!(علی بن ابیطالب)
شهادت می دهم که تو نخستین #مظلوم و اولین کسی هستی که حقش غصب شد و برای رضای خدا صبر کردی.»
📚ابن قولویه قمی، کامل الزیارات، ص41.
📌ایمان به امیرمومنان #علی علیه السلام ایمان به رسول الله(ص) است.
امام #هادی(ع) فرمود:
شهادت می دهم که هر کس در مورد #امامت تو(علی) تردید داشته باشد،
به رسول الله(ص) که امین خداوند است، #ایمان نیاورده است.
کسی که از #ولایت تو به سوی غیر تو عدول کند، از دین استوار خداوند، برگشته است.
📚ابن مشهدی، خطبه غدیریه امام هادی(ع).
📌نحسی روزگار یا مجازات اعمال؟
فردی به نام حسن بن مسعود می‌گوید:
روزی به محضر امام #هادی(ع) رفتم در حالی که انگشتم #آسیب دیده بود، یک مرد سواره هم به من برخورد کرده و شانه‌ام را آسیب زد. همچنین بخشی از لباسم در شلوغی جمعیت پاره شده بود. (خطاب به آن روز) گفتم: «براستی که روز شوم و نحسی هستی! خدا مرا از شرّ تو حفظ کند»
امام #هادی(ع) فرمود:
ای حسن! تو که با ما رفت و آمد داری، چگونه #گناه خودت را به گردن یک بیگناه(روزگار) می‌اندازی؟!
حسن گوید: عقل من سر جایش آمد و اشتباهم را فهمیدم و گفتم: ای مولای من! #استغفرالله می‌گویم و از خدا عذرخواهی می‌کنم.
امام فرمود: ای #حسن! روزها چه گناهی کرده‌اند که آنها را شوم و نحس می‌نامید، وقتی به خاطر اعمالتان در آنها #مجازات شده‌اید.
گفتم: برای همیشه از خداوند طلب #بخشایش می‌کنم. این #توبه من باشد ای فرزند رسول خدا!
امام فرمود:
به خدا قسم (این عذرخواهی ظاهری) سودی ندارد. وقتی کسی یا چیزی که تقصیر و گناهی نکرده را #سرزنش می‌کنید. خداوند شما را #مجازات می‌فرماید. (لذا باید این شیوه را واقعا رها کنید).
ای حسن! مگر نمی‌دانی که #پاداش دادن و مجازات کردن، کار #خدا است و اوست که دیر یا زود، جزای اعمال انسان را می‌دهد؟!
عرض کردم: آری مولای من!
امام فرمود: دیگر این را تکرار نکن(و حوادث ناگوار را به گردن نحسی ایام نینداز!) و در مورد حکم خدا( یعنی حوادث خوب و بدی که در زندگی رخ می‌دهد)، نقشی برای (نحس بودنِ) روزها قائل نشو!
📚ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص: 482.
🔴 انسانِ درختی و انسانِ بوته‌ای!
🔴 آیت‌الله حائری شیرازی
مشکلی که در آخرالزمان پیش می‌آید، این است که انسان‌های کم‌ریشه پیدا می‌شوند. ریشه‌دار شدن انسان خیلی مهم است. اینکه کسی به فضای مجازی می‌رود و کافر برمی‌گردد، به این دلیل است که بی‌ریشه بوده یا ریشه‌اش کم بوده و باد ریشه‌اش را کنده است.
این آیه را نگاه کنید: {أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ}. اعتقاد محکم به خدا مثل درختی است که در برابر بادهای شدید مقاومت می‌کند. {وَ مَثَلُ كَلِمَةٍ خَبيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ ما لَها مِنْ قَرارٍ}. شجرۀ خبیثه از بالای زمین ریشه زده و قراری ندارد. لذا یک باد تند، این بوته را از زمین می‌کَند.
اینکه بعضی‌ها به فضای مجازی می‌روند و ضایع می‌شوند، به خاطر قدرت فضای مجازی نیست؛ بلکه به خاطر این است که اعتقاداتِ بوته‌ای دارند، نه اعتقادات درختی.
چگونه اعتقادات انسان درختی و ریشه‌دار می‌شود؟ در موجودات عالَم فکر کن. وقتی خدا را در این موجودات دیدی، اعتقاداتت درختی می‌شود.
چرا می‌گویند قرآن بخوانید؟ برای اینکه درخت بشوید.
چرا می‌گویند برای امام حسین (ع) گریه کنید؟ برای اینکه گریه بر حضرت، به اعتقاداتتان آب می‌دهد و ریشۀ این درخت، قوی و پایدار می‌شود. قدیم‌ها هفته‌ای یک بار روضه‌خوان محله می‌آمد در خانه‌ها روضه می‌خواند و مردم گریه می‌کردند. این مثل درختی است که هفته‌ای یک بار به ریشۀ آن آب می‌دهی.