❌ #تن_پروری_ممنوع... حسن بن ابی حمزه نقل می کند: 🌞 روزی امام #کاظم(ع) در هوایی گرم در مزرعه به سختی مشغول #کشاورزی بود.🌻🌴🌾🌾 گفتم: #کارگران شما کجا هستند که شما این چنین مشغول #کار شده اید؟ امام #کاظم(ع) فرمود: بزرگوارتر از من، پدرانم بودند که با دست خود #زراعت🌾🌾 می کردند و کار خود را به دیگران واگذار نمی کردند. حسن می گوید، پرسیدم: منظورتان از پدرانتان چه کسانی هستند؟ امام #موسی بن جعفر(ع) پاسخ داد: جدم رسول خدا(ص)، #امیرمؤمنان، #حسن و #حسین و فرزندان آنان، همگی به امور #کشاورزی و زراعت مشغول بوده و کارشان را به دیگران نمی سپردند. 📚کلینی، کافی، ج۵، ص۷۵ 📚شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۵۲

📌 #عذرخواهی را بپذیرید. امام #کاظم(ع) خطاب به یکی از فرزندان خود فرمود: «ای فرزندم، شما را وصیتی می کنم که اگر عمل کنید، بهره اش را می برید: اگر کسی در گوش راست شما #سخن_ناروایی گفت و در گوش چپ شما #عذرخواهی کرد، #عذر او را بپذیر.» 📚اربلّی، کشف الغمه في معرفة الأئمه، ج2، ص218.

تقسیم وقت امام کاظم : تلاش كنيد كه وقت شما چهار ساعت باشد: ۱. ساعتي براي مناجات با خدا، ۲. ساعتي براي كار زندگي، ۳. ساعتي براي معاشرت با برادران و اشخاص مورد اعتماد كه شما را از عيب هايتان آگاه نمايند و از دل با شما خالص و يك رو باشند و ۴.ساعتي كه در آن براي لذت هاي غير حرام خويش خلوت كنيد و با اين ساعت، براي سه ساعت ديگر نيرو مي يابيد. به خود تلقين تنگدستي و عمر دراز ننماييد؛چرا كه هر كس تنگدستي را به خود تلقين كند بخيل گردد و هر كس به خود عمر دراز را تلقين كند زياده خواه شود. براي خويشتن سهمي از دنيا قرار دهيد، به آن مقدار به خويشتن بدهيد كه حلال خواهد و جوانمردي را از بين نبرد و زياده روي در آن نباشد و با اين سهم از دنيا، براي كارهاي ديني ياري جوييد؛زيرا روايت شده است كه «از ما نيست هر كه دنيايش را براي دينش رها سازد يا دينش را براي دنيايش رها نمايد». اِجْتَهِدُوا فِي أَنْ يَكُونَ زَمَانُكُمْ أَرْبَعَ سَاعَاتٍ سَاعَةً لِمُنَاجَاةِ اَللَّهِ وَ سَاعَةً لِأَمْرِ اَلْمَعَاشِ وَ سَاعَةً لِمُعَاشَرَةِ اَلْإِخْوَانِ وَ اَلثِّقَاتِ اَلَّذِينَ يُعَرِّفُونَكُمْ عُيُوبَكُمْ وَ يُخْلِصُونَ لَكُمْ فِي اَلْبَاطِنِ وَ سَاعَةً تَخْلُونَ فِيهَا لِلَذَّاتِكُمْ فِي غَيْرِ مُحَرَّمٍ وَ بِهَذِهِ اَلسَّاعَةِ تَقْدِرُونَ عَلَى اَلثَّلاَثِ سَاعَاتٍ لاَ تُحَدِّثُوا أَنْفُسَكُمْ بِفَقْرٍ وَ لاَ بِطُولِ عُمُرٍ فَإِنَّهُ مَنْ حَدَّثَ نَفْسَهُ بِالْفَقْرِ بَخِلَ وَ مَنْ حَدَّثَهَا بِطُولِ اَلْعُمُرِ يَحْرِصُ اِجْعَلُوا لِأَنْفُسِكُمْ حَظّاً مِنَ اَلدُّنْيَا بِإِعْطَائِهَا مَا تَشْتَهِي مِنَ اَلْحَلاَلِ وَ مَا لاَ يَثْلِمُ اَلْمُرُوَّةَ وَ مَا لاَ سَرَفَ فِيهِ وَ اِسْتَعِينُوا بِذَلِكَ عَلَى أُمُورِ اَلدِّينِ فَإِنَّهُ رُوِيَ لَيْسَ مِنَّا مَنْ تَرَكَ دُنْيَاهُ لِدِينِهِ أَوْ تَرَكَ دِينَهُ لِدُنْيَاهُ. تحف العقول عن آل الرسول، ج 2، ص 409

📌فعالیت های اقتصادی امام کاظم(ع) امام #کاظم(ع) چند #مزرعه_کشاورزی داشت که در آنها #کار میکرد و کار کردن را #سیره انبیاء، اوصیا و صالحان می دانست و در این باره فرمود: «رسول خدا، امیرمؤمنان #علی و همه پدرانم با دستان خود در زمین کار می کردند.» امام کاظم(ع) ضمن آنکه فرزندان خود را برای کار و کمک به #مزرعه می برد، از تجربیات دیگران برای #باروری #باغ و بستان نیز استفاده می کرد. 📚شیخ مفید، الارشاد، ج2، ص245. 📚کلینی، الکافی، ج5، ص75، ح10. 📚شیخ مفید، الارشاد، ج2، ص245. 📚برقی، المحاسن، ج2، ص602.

نسخه صبور شدن امام کاظم علیه السلام : بهتر است پسر را در دوران كودكی به كارهای مختلف و سخت، وادار نمائی تا در بزرگی حلیم و بردبار باشد. یسْتَحَبُّ غَرامَةُ الْغُلامِ فی صِغَرِهِ لِیكُونَ حَلیما فی كِبَرِهِ. وسائل الشّیعة: ج ۲۱، ص ۴۷۹، ح ۲۷۸۰۵.

🔴 خفقان شدید زمان امام کاظم (علیه السلام) و سرگردانی شیعیان در تشخیص امامِ بعد از امام صادق علیه السلام هشام بن سالم میگوید: «من و ابوجعفر مؤمن الطاق بعد از وفات حضرت صادق(ع) در مدینه بودیم و اکثر مردم اتفاق نظر داشتند بر آنکه عبدالله افطح پسر آن حضرت، بعد از پدرش امام است. من و ابوجعفر نیز بر او وارد شدیم و دیدیم مردم به سبب آن که روایت کرده اند امر امامت در فرزند بزرگ است، بر دور او جمع شده اند. ما داخل شدیم و از او مسئله ای پرسیدیم چنانکه از پدرش میپرسیدیم. پرسیدیم از او که زکات در چه مقدار واجب است؟ گفت: «در هر دویست درهم، پنج درهم واجب است.» گفتیم: «در صد درهم چقدر؟» گفت: «دو درهم و نیم.» گفتیم: «به خدا قسم که مرجئه چنین چیزی که تو میگوئی نمیگوید.» عبدالله دستهایش را به آسمان بلند کرد و گفت: «به خدا قسم که من نمیدانم مرجئه چه میگویند.» پس ما حیران و سرگردان از نزد او بیرون آمدیم و در کوچه های مدینه میگشتیم و نمیدانستیم کجا و پیش چه کسی برویم، بسوی مرجئه برویم یا بسوی قدریه یا زیدیه یا معتزله یا خوارج؟ در این حال بودیم که من دیدم پیرمرد ناشناسی با دستش بسوی من اشاره کرد که «بیا». من ترسیدم که او جاسوس خلیفه منصور دوانیقی باشد، چون آن ملعون در مدینه جاسوسانی قرار داده بود که آنها متوجه شوند، شیعیان امام جعفر صادق بر چه کسی اتفاق کرده اند تا او را به قتل برسانند، و من ترسیدم که او از ایشان باشد. به ابوجعفر گفتم: «تو دور شو، همانا من بر خودم و بر تو خائف هستم لکن این مرد مرا خواسته است نه تو را، پس دور شو که بی‌جهت خود را به کشتن ندهی.» پس ابوجعفر قدری دور شد و من همراه آن شیخ رفتم و گمان داشتم که از دست او خلاصی نخواهم شد. پس مرا تا درب خانه حضرت موسی بن جعفر علیه السلام برد و گذاشت و رفت. سپس خادمی از داخل خانه آمد و به من گفت: «داخل شو خدا تو را رحمت کند.» پس داخل شدم و دیدم حضرت موسی بن جعفر است. آن حضرت بدون مقدمه فرمود: «بسوی من بیا نه بسوی مرجئه و نه قدریه و نه معتزله و نه خوارج، بسوی من، بسوی من.» گفتم: «فدایت شوم! پدرت از دنیا درگذشت؟» حضرت فرمود: «آری.» [برای اطمینان از این که او غایب نشده است این سوال پرسیده شده است] گفتم: «فدایت شوم، بعد از او چه کسی امام ما است؟» حضرت فرمود: «اگر خدا بخواهد تو را هدایت خواهد کرد.» گفتم: «فدایت شوم، عبدالله گمان میکند که او بعد از پدرتان، امام است.» حضرت فرمود: «عبدالله، میخواهد خدا عبادت نشود.» دوباره پرسیدم: «چه کسی بعد از پدر شما امام است؟ حضرت دوباره فرمود: «اگر خدا بخواهد تو را هدایت خواهد کرد.» با خود گفتم: «سؤال را خوب مطرح نکردم.» [و امام بخاطر خفقان صریحا نمیخواد امامت خودش را اعلام کند] گفتم: «فدایت شوم آیا بر شما امامی هست؟» حضرت فرمود: «نه». پس هیبت و عظمت از آن حضرت مرا فرا گرفت مانند آن هیبت و عظمتی که از طرف امام صادق مرا فرا میگرفت. گفتم: «فدایت شوم، آیا سؤال کنم از شما آنچنان که از پدرتان سؤال میکردم؟» حضرت فرمود: «سؤال کن و جواب بشنو ولی فاش نکن که اگر فاش کنی، بیم کشته شدن است.» پس سؤالات از آن حضرت نمودم، پس یافتم که او دریائی است، گفتم: «فدایت شوم شیعه تو و شیعه پدرت در گمراهی و حیرت هستند، آیا آنها را آگاه کرده و بسوی امامت شما بخوانم؟» حضرت فرمود: «هر کدام را که آثار رشد و صلاح در او مشاهده میکنی مطلع کن و از ایشان عهد بگیر که کتمان نمایند و اگر فاش کنند پس سرشان بریده است.» و با دست مبارکش بر حلقش اشاره فرمود. پس من بیرون آمدم و به مؤمن الطاق و مفضل بن عمر و ابوبصیر و سایر شیعیان اطلاع دادم. شیعیان امام کاظم(ع) می‌آمدند و به امامت آن حضرت یقین میکردند و رفتن نزد عبدالله را ترک کردند و فقط عده بسیار کمی نزد او میرفتند منابع: الارشاد، شیخ مفید، ج2، ص213_215 کافی ج1، ص352

🔴 به حرمت چه کسانی عذاب نازل نمی‌شود امام کاظم علیه السلام فرمود: خداوند فرشته ای دارد که هر روز و شب ندا می‌دهد: بندگان خدا دست از گناه بردارید که اگر چهارپایان در حال چرا و کودکان شیرخوار و پیران خمیده نبودند، هر آینه عذاب بر شما نازل می‌شد و در هم کوبیده می‌شدید. عَنْ أَبِي الْحَسَنِ (ع) قَالَ: إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ مُنَادِياً يُنَادِي مَهْلًا مَهْلًا عِبَادَ اللَّهِ عَنْ مَعَاصِي اللَّهِ فَلَوْ لَا بَهَائِمُ رُتَّعٌ وَ صِبْيَةٌ رُضَّعٌ وَ شُيُوخٌ رُكَّعٌ لَصُبَّ عَلَيْكُمُ الْعَذَابُ صَبّاً تُرَضُّونَ بِهِ رَضّاً. (کلینی، کافی ج٢، ص٢٧۶)

📌 #اخلاق_اجتماعی عامل رحمت الهی امام #کاظم علیه السلام فرمود: اهل زمین مورد رحمت - و برکت الهی - هستند، مادامی که ◀️ترس از #گناه و معصیت داشته باشند، ◀️ادای امانت نمایند، ◀️و حق را دریابند و به آن عمل کنند. 📚شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۳۵۰.

امام كاظم عليه السلام :  اى هشام! خردمند به كسى كه مى ترسد دروغ گويش خواند، سخنى (حديث و خبرى) نمى گويد و از كسى كه بيم مضايقه اش را دارد، چيزى نمى خواهد و به چيزى كه نمى تواند، وعده نمى دهد و بدانچه از اميد بستن به آن سرزنش شود، اميد نمى بندد .[يعنى خردمند به آنچه فراتر از صلاحيت و سزامندى اوست اميد نمى بندند (به نقل از پاورقى الكافى).] و به كارى كه بترسد در آن درماند، اقدام نمى كند.  يا هِشامُ ، إنّ العاقِلَ لا يُحَدِّثُ مَن يَخافُ تَكذيبَهُ ، و لا يَسألُ مَن يَخافُ مَنعَهُ ، و لا يَعِدُ ما لا يَقدِرُ علَيهِ ، و لا يَرجو ما يُعَنَّفُ برَجائهِ .[أي العاقل لا يرجو فوق ما يستحقّه . (كما في هامش المصدر).]، و لا يُقدِمُ على ما يَخافُ فَوتَهُ بِالعَجزِ عَنهُ .[أي لا يفعل فعلاً قبل أوانه مبادرا إليه . و في بعض النسخ «و لا يتقدّم» . (كما في هامش المصدر).] . [الكافي : 1/20/12 .]

💠 خدمتگذاران مردم 🔸امام كاظم عليه السلام فرمودند: خداوند در زمين بندگانى دارد كه براى رفع نيازهاى مردم مى كوشند؛ اينان در روز قیامت در امان هستند. 🔹 قَالَ أَبواَلْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: "إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً فِي اَلْأَرْضِ يَسْعَوْنَ فِي حَوَائِجِ اَلنَّاسِ هُمُ اَلْآمِنُونَ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ". 📚 الكافى، ج ۲،ص ۱۹۷