جهاد تبیین ✅ س ۶۳۳۰: آیا جهاد تبیین و مبارزه با جنگ نرمی که دشمنان اسلام در رسانه ها، فضای مجازی و ... راه انداخته اند، واجب شرعی است؟ 🔭 ج: اگر در فضای حقیقی و مجازی و در رسانه ها، منکری انجام شده یا معروفی ترک شود، مانند این که باورهای دینی و اعتقادات حق را تضعیف کنند یا مقدسات و احکام الهی را تمسخر کرده یا به آن توهین کنند، بر همه کسانی که توانایی تبیین حقایق و دفاع را دارند و می توانند اثر گذار باشند، واجب کفایی و فوری است که به وظیفه خود عمل کنند. #جهاد_تبیین #جنگ_نرم #حضرت_آیت_الله_خامنه‌ای

🔺مفتی وهابی: 👈 شیعیان خمینی را بکشید تا به بهشت بروید! ▫️ فردای قیامت از این فتوا در نزد خداوند دفاع می‌کنم: ریختن خون شیعه مثل ذبح حیوان حلال است.

امام علی علیه السلام: الْغِنَى الاَْكْبَرُ، الْيَأْسُ عَمَّا فِي أَيْدِي النَّاسِ بزرگترين توانگرى، مأيوس شدن است از آنچه در دست مردم است. 📚 حکمت 342 نهج البلاغه

✅ امام امیر المؤمنین علي عليه السلام : ⛔️ فحش دادن و ناسزا گويى به يكديگر از اسلام نيست. اَلْفُحْشُ وَالتَّفَحُّشُ لَيْسا مِنَ الاِْسْلامِ. 📗 شرح غررالحكم ، ج ۱، ص ۳۹۰.

🔻طمع🔻 اقسام طمع: الف: طمع خوب به پاداش و عفو الهی : « اذا رایت ذنوبی فزعت و اذا رأیت کرمک طمعت : چشمم که به گناهان خودم می‌افتد ، خوف و فزع و ترس مرا فرا می‌گیرد اما یک نظر که بتو می‌کنم ، رحمت ترا که می‌بینم ، رجاء وامید در دل من پیدامی‌شود» (دعای ابوحمزه ثمالی) قرآن: «وَ الَّذِى أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِى خَطِيئَتِى يَوْمَ الدِّينِ: او كسى است كه امید دارم روز جزا خطاهاى مرا ببخشد»(سوره مبارکه شعراء آیه 82) پیام ها: ♦️ هیچ كس از الطاف الهى بى نیاز نیست. «اطمع اَن یَغفر...» در جایى كه حضرت ابراهیم خلیل اللّه خود را نیازمند مغفرت الهى بداند، تكلیف ما روشن است. 🔹 عفو الهى، فضل اوست نه استحقاق ما. «اَطمع» آرى، به اعمال خود تكیه نكنیم، زیرا ابراهیم نیز به عفو الهى چشم دوخته، نه پاداش كار خود. ♦️امید و رجا، یك ارزش است. «اَطمع» 🔹 ربوبیّت خداوند سبب دلبستگى به عفو و مغفرت اوست. «ربّ العالمین... اَطمع اَن یَغفر لى» ♦️طلب مغفرت، شیوه ى انبیاست. «یَغفرلى» 📚تفسیر نور ب: طمع بد و مذموم: به دنیا و نفسانیات آثار طمع: 🔹گول خوردن: حضرت علی(ع): « أَكْثَرُ مَصَارِعِ الْعُقُولِ، تَحْتَ بُرُوقِ الْمَطَامِعِ.:جايى كه خردها به سر در آيند، آن جاست كه برق آزمنديها بدرخشد»(حکمت219 نهج البلاغه) ♦️کوچک کردن خود: حضرت علی(ع): «أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ: آنكه طمع را شعار خود سازد، خود را خوار ساخته»(حکمت 2 نهج البلاغه) 🔹 خوار شدن در برابر دیگران: امام علی(ع): «ثَمَرَةُ الطَّمَعِ ذُلُّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ: ميوه طمع، زبونى در دنيا و آخرت است»(غرر الحكم : 4639) ♦️ جاماندن از مسیر حق و ورود به راه باطل نمونه های طمع: در گذشته مانند طمع عمرسعد به ملک ری امروزه مانند ورود به لینک های حاوی بد افزار به طمع دریافت جایزه هایی کاذب وفریبنده ای مانند فروشگاه ها ی تقلبی اینترنتی، برندگی در بانک ، استخدام ها و درگاه های جعلی وسوسه گر ترفند کلاهبرداران: 1. ایجاد طمع 2. تبلیغات کاذب راه حل: 1. کنترل طمع 2. نخوردن گول تبلیغات 3. رعایت موارد امنیتی

توصيه امام علي(ع) به شناخت حق و باطل «طه حسين» اديب و نويسند معروف مصري معاصر در كتاب «علي و بنوه» داستان مردي را نقل مي‌كند كه در جريان جنگ جمل دچار ترديد مي‌شود، با خود مي‌گويد چطور ممكن است شخصيت‌هايي از طراز طلحه و زبير بر خطا باشند؟! درددل خود را با خود علي(ع) در ميان مي‌گذارد و از خود علي(ع) مي‌پرسد كه مگر ممكن است چنين شخصيتهاي عظيم باسابقه‌اي بر خطا روند؟ علي(ع) به او مي‌فرمايد: «اِنّكَ لَمَلْبُوسٌ عليك، اِنَّ الحَقَ وَ‌ الباطِلَ لا يُعْرَفانِ بِاَقْدارِ الرِّجالِ، اَعْرِفِ الْحَقَّ لَعَرِفَ اَهْلَهُ، وَ‌ اَعْرَفِ الباطِلَ تَعْرِفْ اَهْلَهُ» يعني تو سخت در اشتباهي، تو كار واژگونه كردهاي تو به جاي اينكه حق و باطل را مقياس عظمت و حقارت شخصيتها قرار دهي، عظمت‌ها و حقارتها را كه قبلاً با پندار خود فرض كرده‌اي، مقياس حق و باطل قرار داده‌اي، تو مي‌خواهي حق را با مقياس افراد بشناسي! بر عكس رفتار كن! اول خود حق را بشناس آن وقت اهل حق را خواهي شناخت، خود باطل را بشناس آن وقت اهل باطل را خواهي شناخت. «طه حسين» پس از نقل حمله‌هاي بالا مي‌گويد: «من پس از وحي و سخن خدا، جوابي پرجلال‌تر و شيواتر از اين جواب نديده و نمي‌شناسم». منبع سيري در نهج‌البلاغه نويسنده استاد شهيد مرتضي مطهري ناشرصدرا صفحه18 ـ 19

امام علی: از سخنان آن حضرت است هنگامى كه شنيد عده اى از يارانش به وقت نبرد صفين به اهل شام دشنام مى دهند: پسند من نيست كه شما دشنام دهنده باشيد، ولى اگر در گفتارتان كردار آنان را وصف كنيد و حالشان را بيان نماييد به گفتار صواب نزديك تر و در مرتبه عذر رساتر است. بهتر است به جاى دشنام بگوييد: خداوندا، ما و اينان را از ريخته شدن خونمان حفظ فرما، و بين ما و آنان اصلاح كن، اين قوم را از گمراهى نجات بخش تا آن كه جاهل به حق است آن را بشناسد، و آن كه شيفته گمراهى است از آن باز ايستد. و من كلام له (علیه السلام) و قد سمع قوما من أصحابه يسبّون أهل الشام أيام حربهم بصفين: إِنِّي أَكْرَهُ لَكُمْ أَنْ تَكُونُوا سَبَّابِينَ، وَ لَكِنَّكُمْ لَوْ وَصَفْتُمْ أَعْمَالَهُمْ وَ ذَكَرْتُمْ حَالَهُمْ كَانَ أَصْوَبَ فِي الْقَوْلِ وَ أَبْلَغَ فِي الْعُذْرِ، وَ قُلْتُمْ مَكَانَ سَبِّكُمْ إِيَّاهُمْ اللَّهُمَّ احْقِنْ دِمَاءَنَا وَ دِمَاءَهُمْ وَ أَصْلِحْ ذَاتَ بَيْنِنَا وَ بَيْنِهِمْ وَ اهْدِهِمْ مِنْ ضَلَالَتِهِمْ، حَتَّى يَعْرِفَ الْحَقَّ مَنْ جَهِلَهُ وَ يَرْعَوِيَ عَنِ الْغَيِّ وَ الْعُدْوَانِ مَنْ لَهِجَ بِهِ. نهج البلاغه، خطبه 206

از پیامبر اکرم (ص) نقل شده که فرمودند: نعمتان مکفورتان، الامن و العافیه؛ در مورد دو نعمت ناسپاسی شده، یکی نعمت امنیت و دیگری نعمت سلامتی. (بحارالانوار جلد81 صفحه170) در روایات دیگر فرموده اند: نعمتان مجهولتان: الصّحه و الامان؛ دو نعمت ناشناخته هستند، یکی سلامتی و دیگری امنیت. در روایت دیگری از امام صادق (ع) نقل شده که هر کس این ویژگی ها را نداشته باشد پیوسته زندگی او ناقص، عقل او زایل و قلب و فکر او مشغول خواهد بود. اول: سلامتی بدن، دوم: امنیت، سوم: گشایش در روزی، چهارم: همسر شایسته، فرزند شایسته و دوست شایسته... . (بحارالانوار، ج81، ص171).

عمرم اگر شود به درازای عمر نوح کاری بجز غلامی حیدر نمیکنم

امام على عليه السلام :  اموات خود را زيارت كنيد ؛ زيرا آنان از ديدار شما خوشحال مى شوند ؛ و انسان بايد بعد از آن كه بر سر قبر پدر و مادر خود برايشان دعا كرد حاجت خود را[از خدا] بخواهد . الإمامُ عليٌّ عليه السلام :  زُورُوا مَوتاكُم ؛ فإنّهُم يَفرَحُونَ بِزِيارَتِكُم ، ولْيَطلُبِ الرَّجُلُ حاجَتَهُ عِندَ قَبرِ أبيهِ واُمِّهِ بعدَما يَدعُو لَهُما . [ الخصال : 618/10 . ]

❓آیا ادعای تشیع کافی است؟! 🔸جابر : امام باقر علیه السّلام به من فرمود: اى جابر! آیا كسى كه ادعاء تشیع میكند، او را بس است كه از محبت ما خانواده دم زند؟ بخدا شیعه ما نیست، جز آنكه از خدا پروا كند و او را اطاعت نماید، اى جابر! ایشان شناخته نشوند، جز با فروتنى و خشوع و امانت و بسیارى یاد خدا و روزه و نماز و نیكى به پدر و مادر و مراعات همسایگان فقیر و مستمند و قرضداران و یتیمان و راستى گفتار و تلاوت قرآن و بازداشتن زبان از مردم، جز از نیكى آنها، و آنها امانت نگهدار فامیل خویش باشند. جابر گوید عرض كردم: یا ابن رسول اللَّه! ما امروز كسى را داراى این صفات نمیشناسیم، فرمود: اى جابر! براههاى مختلف مرو، آیا براى مرد كافى است كه بگوید، من على را دوست دارم و از او پیروى میكنم، و با وجود این فعالیت دینى نكند؟! پس اگر بگوید: من رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله را دوست دارم- رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله كه بهتر از على علیه السّلام است- سپس از رفتار او پیروى نكند و بسنتش عمل ننماید، محبتش بپیغمبر باو هیچ سودى ندهد، پس از خدا پروا كنید و براى آنچه نزد خداست عمل كنید، خدا با هیچكس خویشى ندارد، دوست ترین بندگان خداى عز و جل [و گرامیترینشان نزد او] با تقواترین و مطیع ترین آنهاست. اى جابر! به خدا جز با اطاعت بخداى تبارك و تعالى تقرب نمیتوان جست. و همراه ما برات آزادى از دوزخ نیست و هیچ كس بر خدا حجت ندارد، هر كه مطیع خدا باشد دوست ما و هر كه نافرمانى خدا كند دشمن ماست، ولایت ما جز با عمل كردن به ورع بدست نیاید. عن ابی جعفر ع: يَا جَابِرُ أَ يَكْتَفِي مَنِ‏ انْتَحَلَ‏ التَّشَيُّعَ‏ أَنْ يَقُولَ بِحُبِّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَوَ اللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ وَ مَا كَانُوا يُعْرَفُونَ يَا جَابِرُ إِلَّا بِالتَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ الْأَمَانَةِ وَ كَثْرَةِ ذِكْرِ اللَّهِ وَ الصَّوْمِ وَ الصَّلَاةِ وَ الْبِرِّ بِالْوَالِدَيْنِ وَ التَّعَاهُدِ لِلْجِيرَانِ مِنَ الْفُقَرَاءِ وَ أَهْلِ الْمَسْكَنَةِ وَ الْغَارِمِينَ وَ الْأَيْتَامِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ كَفِّ الْأَلْسُنِ عَنِ النَّاسِ إِلَّا مِنْ خَيْرٍ وَ كَانُوا أُمَنَاءَ عَشَائِرِهِمْ فِي الْأَشْيَاءِ قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا نَعْرِفُ الْيَوْمَ أَحَداً بِهَذِهِ الصِّفَةِ فَقَالَ يَا جَابِرُ لَا تَذْهَبَنَّ بِكَ الْمَذَاهِبُ حَسْبُ الرَّجُلِ أَنْ يَقُولَ أُحِبُّ عَلِيّاً وَ أَتَوَلَّاهُ ثُمَّ لَا يَكُونَ مَعَ ذَلِكَ فَعَّالًا فَلَوْ قَالَ إِنِّي أُحِبُّ رَسُولَ اللَّهِ- فَرَسُولُ اللَّهِ ص خَيْرٌ مِنْ عَلِيٍّ ع ثُمَّ لَا يَتَّبِعُ سِيرَتَهُ وَ لَا يَعْمَلُ بِسُنَّتِهِ مَا نَفَعَهُ حُبُّهُ إِيَّاهُ شَيْئاً فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْمَلُوا لِمَا عِنْدَ اللَّهِ لَيْسَ بَيْنَ اللَّهِ وَ بَيْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَكْرَمُهُمْ عَلَيْهِ أَتْقَاهُمْ وَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِهِ يَا جَابِرُ وَ اللَّهِ مَا يُتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَّا بِالطَّاعَةِ وَ مَا مَعَنَا بَرَاءَةٌ مِنَ‏ النَّارِ وَ لَا عَلَى اللَّهِ لِأَحَدٍ مِنْ حُجَّةٍ مَنْ كَانَ لِلَّهِ مُطِيعاً فَهُوَ لَنَا وَلِيٌّ وَ مَنْ كَانَ لِلَّهِ عَاصِياً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ وَ مَا تُنَالُ وَلَايَتُنَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ. 📚الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 75