(نهج البلاغه،قصارالحکم10) همنشين بي خرد مباش که او کار (نابخردانه) خود را براي تو آرايد و دوست دارد تو را چون خود نمايد. لاتَصحَب المائِق فَاِنَّهُ يُزَيِّنُ لَکَ فِعلَه وَ يَوَدُّ اَن تَکُونَ مِثلَه (قصارالحکم،293) شتاب کردن در کاري پيش از بدست آوردن توانايي و سستي کردن بعد از به دست آوردن فرصت از ناداني است. مِنَ الخُرقِ المعاجَلَةُ قَبلَ الإمکانِ و الاَناةٌ بعدَ الفُرصةِ (جهادالنفس،ح829) هر کس به حساب نفس خود رسيدگي کند به عيبهايش آگاه شود مَن حاسَبَ نفسَهُ وَقَفَ علي عُيُوبِهِ (شرح غررالحکم،ج5،ص299) کسي که صبر وي را نجات نبخشد، جزع و بي تابي وي را از پاي در مي آورد. مَن لَم يُنجهِ الصَّبرُ أهلَکَهُ الجَزَعُ (جهادالنفس،ح252) عاقل‏ترين مردم كسى است كه به عيب‏هاى خويش بينا و از عيوب ديگران، نابينا باشد اَعقَلُ النّاسِ مَن كانَ بِعَيبِهِ بَصيرا وَ عَن عَيبِ غَيرِهِ ضَريرا غررالحكم، ح 3233 عاقل كسى است كه جدّى‏اش از شوخى‏اش بيشتر باشد و با كمك عقلش بر هوا و هوسش پيروز گردد اَعقَلُ النّاسِ مَن غَلَبَ جِدُّهُ هَزْلَهُ وَ استَظهَرَ عَلى هَواهُ بِعَقلِه غررالحكم، ح 3355 دين را پناهگاه و عدالت را اسلحه خود قرار ده تا از هر بدى نجات پيدا كنى و بر هر دشمنى پيروز گردى اِجعَلِ الدِّينَ كَهفَكَ وَالعَدلَ سَيفَكَ تَنجُ مِن كُلِّ سوءٍ وَتَظفَر عَلى كُلِّ عَدُوٍّ غررالحكم، ج2، ص 221، ح 2433 عقل، اندوختن تجربه‏ها (و عمل به آن) است و بهترين تجربه، آن است كه پندت داده اَلعَقلُ حِفظُ التَّجارِبِ وَ خَيرُ ما جَرَّبتَ ما وَعَظَكَ نهج البلاغه، نامه 31 هر كس با عقلا مشورت كند، از نور عقل‏ها بهره مى‏برد مَن شاوَرَ ذَوِى العُقولِ استَضاءَ بِاَنوارِ العُقولِ غررالحكم، ح 8634 با هوا و هوست مبارزه كن، بر خشمت مسلّط شو و با عادت‏هاى بدت مخالفت كن، تا روحت پاك و عقلت كامل گردد و پاداش پروردگارت را به تمامى دريافت نمايى جاهِد شَهوَتَكَ وَ غالِب غَضَبَكَ وَ خالِف سوءَ عادَتِكَ، تَزكُ نَفسُكَ وَ يَكمُل عَقْلُكَ وَ تَستَـكمِل ثَوابَ رَبِّكَ غررالحكم، ح 4760 نياز عاقلان به ادب، همانند نياز كشتزار به باران است اِنَّ بِذَوِى الْعُقولِ مِنَ الْحاجَةِ اِلَى الاَْدَبِ كَما يَظْمَأُ الزَّرْعُ اِلَى الْمَطَر غررالحكم، ح 3475 محفوظ بودن زن، براى سلامتي ‏اش مفيدتر است و زيبايى او را با دوام‏تر مي كند صيانَةُ المَراَةِ اَنـعَمُ لِحالِها وَ اَدوَمُ لِجَمالِها غررالحكم، ح 5820 عاقل كسى است كه كارهايش را خوب انجام دهد و تلاشى كه مى‏كند، به جا باشد. اَلْعاقِلُ مَنْ اَحْسَنَ صَنائِعَهُ وَ وَضَعَ سَعْيَهُ فى مَواضِعِهِ غررالحكم، ح 1798 بركت عمر در خوب انجام دادنِ كارهاست بَرَكَةُ العُمرِ فى حُسنِ العَمَلِ غررالحكم ، ح 4434 انسان، با نيّت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوى آن است، از زندگى خوش و امنيت محيط و روزى زياد، دست مى‏يابد وُصولُ المَرءِ اِلى كُلِّ ما يَبتَغيهِ مِن طيبِ عَيشِهِ وَ اَمنِ سِربِهِ وَ سَعَةِ رِزقِهِ بِحُسنِ نيَّتِهِ وَ سَعَةِ خُلظِهِ غررالحكم، ح 10141 خوش گمانى، از اخلاق عاقلان است. اَلظَّنُّ الصَّوابُ مِن شيَمِ اُولِى الاَلباب غررالحكم، ح 1386 بركت در مال كسى است كه زكات بپردازد، به مؤمنان مدد و يارى رساند و به خويشاوندان كمك نمايد اَلبَرَكَةُ فى مالِ مَن آتَى الزَّكاةَ وَ واسَى المُؤمِنينَ وَ وَصَلَ الاَقرَبينَ تحف العقول، ص 172 هيچ كس جز با اجراى حدود و احكام خدا خوشبخت نمى‏شود و جز با ضايع كردن آن بدبخت نمى‏گردد لا يَسعَدُ أحَدٌ إلاّ بِإقامَةِ حُدودِ اللّه‏ِ وَ لا يَشقى أحَدٌ إلاّ بِإِضاعَتِها غررالحكم، ح10853 به راستى كه دانش، مايه حيات دل‏ها، روشن كننده ديدگان كور و نيروبخش بدن‏هاى ناتوان است اِنَّ العِلمَ حَياةُ القُلوبِ وَ نورُ الاَْبصارِ مِنَ العَمى وَ قُوَّةُ الاَْبدانِ مِنَ الضَّعفِ امالى صدوق، ص 493، ح 1 عقل خويش را زير سؤال ببريد؛ زيرا از اعتماد به آن، خطاها سرچشمه مى‏گيرد. اِتَّهِمُوا عُقولَكُم فَاِنِّهُ مِنَ الثِّقَةِ بِها يَكونُ الخَطاءُ غررالحكم، ح 2570 عاقل كسى است كه زبانش را از بدگويى پشت سر ديگران، نگه دارد. اَلعاقِلُ مَن صانَ لِسانَهُ عَنِ الغيبَةِ غررالحكم، ح 1955 اگر نماز گزار مي دانست تا چه حد مشمول رحمت الهى است، هرگز سر خود را از سجده بر نمي داشت لَو يعلَمُ المُصَلّى ما يغشاهُ مِنَ الرَّحمَةِ لَما رَفَعَ رَأسَهُ مِنَ السُّجودِ (غررالحکم، ح 7592 ) انسان زيرک، دوستش حق است و دشمنش باطل اَلکيسُ صَديقُهُ الحَقُّ وَ عَدُوُّهُ الباطِلُ

(غررالحکم، ح 1524) بهترين اين امت، ميانه ‏روها هستند خَيرُ هذِهِ الاُُمَّةِ النَّمَطُ الاَوسَطُ (بحارالأنوار، ج 4، ص 41، ح 18) مردم، به ادب (فرهنگ و تربيتِ) درست ، نيازمندترند، تا به طلا و نقره. اِنَّ النّاسَ اِلى صالِحِ الادَبِ اَحوَجُ مِنهُم اِلَى الفِضَّةِ وَ الذَّهَبِ (مکارم الأخلاق، ص 17) هر کس تقواى الهى پيشه کند، مردم او را دوست خواهند داشت مَنِ اتَّقَى اللَّهَ اَحَبَّهُ النَّاسُ (کشف الغمه، ج 3، ص 139) به راستي که حديث ما (اهل بيت) دلها را زنده مي‌کند إنَّ حَدِيثَنا يُحيِي القُلُوبَ (بحارالأنوار، ج 2، ص 144) زنهار از پُرگويى ؛ زيرا هر که پُرگو باشد ، گناهانش بسيار شود إياک وَالهَذَرَ فَمَن کثُرَ کلامُهُ کثُرَت آثامُهُ (غررالحکم و دررالکلم، ح 2637 ) بدهى بسيار، راستگو را دروغگو و خوش‏قول را بدقول مى ‏گرداند. کثرَةُ الدَّين تُصَيرُ الصّادِقَ کاذِبا وَ المُنجِزَ مُخلِفا (غررالحکم، ج 4، ص 592، ح 7105 ) پرهيز از نگاه ناروا ، برترين پرهيزگارى است غَضُّ الطَّرفِ مِن أفضَلِ الوَرَعِ (عيون الحکم والمواعظ ،ح 5882 ) هر کس خودش را اصلاح نکند، نمى ‏تواند ديگران را اصلاح نمايد. مَن لَم يصلِح نَفسَهُ لَم يصلِح غَيرَهُ (غررالحکم، ح 8990 ) گريستن بنده از خوف خدا، گناهانش را از ميان مي ‏برد بُکاءُ العَبدِ مِن خَشيةِ اللَّهِ يمَحِّصُ ذُنُوبَهُ (غررالحکم و دررالکلم، ح 4432) دوست اگر در سه مورد دوستش را حمايت نکند دوست نيست:در شدت و گرفتارى او ، در غيبت وى و پس از مرگش لا يکون الصديق صديقا حتى يحفظ اخاه فى ثلاث:فى نکبته و غيبته و وفاته. (نهج البلاغه) برشما باد به فهميدن، نه نقل کردن عَليکم بِالدِرايات لا بالرّوايات (ميزان الحکمه،ح ????) بى اعتنائى و اميد نداشتن بدانچه در دست مردم است بزرگترين توانگرى است. الغنى الاکبر اليأس عما فى ايدى الناس (نهج البلاغه) هر كس خود را، از رأى و نظر ديگران بى‏نياز بداند، خودش را به خطر انداخته است. قَد خاطَرَ بِنَفسِهِ مَنِ استَغنى بِرَأيِهِ من لايحضره الفقيه، ج 4، ص 388، ح 5834 عزيزترين عزّت، دانش است، چرا كه با آن معاد شناخته مى‏شود و راه كسب معاش به دست مى‏آيد و خوارترين خوارى، نادانى است، چرا كه نادان كر و لال و كور و سرگردان است اَعَزُّ العِزِّ العِلمُ ؛ لاِءَنَّ بِهِ مَعرِفَةُ المَعادِ وَ المَعاشِ، وَ اَذَلُّ الذُّلِّ الجَهلُ ؛ لاِءَنَّ صاحِبَهُ اَصَمُّ ، اَبكَمُ ، اَعمى ، حَيرانُ نزهة الناظر، ص 70، ح 65 بردبارى، مانعى در برابر آفت‏هاست الحِلمُ حِجابٌ مِنَ الآفا غررالحكم، ح 720 ظلم و تجاوز، انسان را زمين مى‏زند و مرگ‏ها را نزديك مى‏سازد. اَلبَغىُ يَصرَعُ الرِّجالَ وَ يُدنِى الاآجال غررالحكم، ح 1494 از خدا پروا كنيد و با پارسايى از دينتان پاسدارى نماييد . اِتَّقُوا اللّهَ وصُونوا دِينَكُم بِالوَرَعِ الكافي: ج 2 ، ص 76 ، ح 2 خوش‏ترين زندگى، زندگى با قناعت است اَطيَبُ العَيشِ القَناعَة غررالحكم، ح 2918 با علما هم‏نشين باش، تا علمت زياد و ادبت نيكو و جانت پاك گردد جالِسِ العُلَماءَ يَزدَد عِلمُكَ وَ يَحسُن اَدَبُكَ وَ تَزكُ نَفسُكَ غرر الحكم ، ح 4786 دعا ، سپر مؤمن است. الدّعاء ترس المؤمِن الكافي : ج 2 ، ص 468 ح 4 هر كس به خدا توكل كند، دشوارى‏ها براى او آسان مى‏شود و اسباب برايش فراهم مى‏گردد. مَن تَوكَّلَ عَلَى اللّه‏ِ ذَلَّت لَهُ الصِّعاب وَتَسَهَّلَت عَلَيهِ الأسبابِ؛ غررالحكم ج5، ص524 رستگار شد آن‏که کار امروزش را سامان داد و کوتاهى‏هاى ديروزش را جبران کرد. فازَ مَن أصلَحَ عَمَلَ يومِهِ وَ استَدرَک فَوارِطَ أمسِهِ (مستدرک الوسائل ، ج 12، ص 151) اندکى حقّ، بسيارى باطل را نابود مي ‏کند، همچنان که اندکى آتش، هيزم‏هاى فراوانى را مى ‏سوزاند. قَليلُ الحَقِّ يدفَعُ کثيرَ الباطِلِ کما اَنَّ القَليلَ مِنَ النّارِ يحرِقُ کثيرَ الحَطَب (غررالحکم، ح 6735 ) شوخى زياد، ارج و احترام را مى ‏برد و موجب دشمنى مى ‏شود. کثرَةُ المِزاحِ تُذهِبُ البَهاءَ وَ توجِبُ الشَّحناءَ (غرر الحکم، ح 7126 ) هيچ لباسى زيباتر از سلامتى نيست لا لِباسَ أجمَلُ مِنَ السَّلامَةِ (عيون الحکم والمواعظ، ح 9891) صله رحم، نعمت‏ها را فراوان مى ‏کند و سختى ‏ها را از بين مى ‏برد. صِلَةُ الرَّحِمِ تُدِرُّ النِّعَمَ وَ تَدفَعُ النِّقَمَ (غررالحکم، ح 5836) لباس پاکيزه غم و اندوه را برطرف مى ‏کند و باعث پاکيزگى نماز است. اَلنَّظيفُ مِنَ الثِّيابِ يذهِبُ الهَمَّ وَالحُزنَ وَهُوَ طَهورٌ لِلصَّلاةِ (کافى، ج 6 ، ص 444، ح 14) دانش با تن‏ آسايى به دست نمي ‏آيد

لا يدرَکُ العِلمُ بِراحَةِ الجِسمِ (غررالحکم و دررالکلم، ح 10684) هر کس در دل خود، نهال علاقه به غذاهاى گوناگون را بکارد، محصول بيمارى‏ هاى گوناگون از آن مى ‏چيند. مَن غَرَسَ فى نَفسِهِ مَحَبَّةَ اَنواعِ الطَّعامِ، اِجتَنى ثِمارَ فُنونِ الاَسقامِ (غررالحکم، ح 9219 ) مردم برادرند، اما آن که برادرى ‏اش براى خدا نباشد، برادرى وى، دشمنى است. اَلنّاسُ اِخوانٌ فَمَن کانَت اُخُوَّتُهُ فى غَيرِ ذاتِ اللّه‏ِ فَهِىَ عَداوَةٌ (بحارالأنوار، ج 74، ص 165، ح 29 ) صدقه دادن دارويى ثمر بخش است ، و کردار بندگان در دنيا ، فردا در پيش روى آنان جلوه گر است. الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنجِحٌ وَ أَعمَالُ العِبَادِ فِى عَاجِلِهِم نُصبُ أَعينِهِم فِى آجَالِهِم. (کافى، ج 5، ص 125، ح 7 ) بزرگترين عيب آن است که آنچه را که مانند آن در خودِ توست عيب بشماري. أکبَرُ العَيب أن تَعيبَ مَا فِيکَ مِثلُهُ (جهاد النفس ح 336) هر مقداري که بتوان بر آن اکتفا نمود کافي است کُلَ مُقتَصَر عَلَيهِ کاف. (جهاد النفس ح 635) خوشا به حال کسيکه بياد معاد باشد . و براي روز حساب عمل کند و بمقدار کفايت قناعت نمايد . و از خدا راضي باشد. طوبي لمن ذکر المعاد ، و عمل للحساب ، وقنع بالکفاف ، و رضي عن الله (نهج البلاغه) بترس [از خدا] بترس، به خدا سوگند آنقدر پرده پوشي کرده که گوئي آمرزيده است. الحَذَر الحَذَر فَوالله لَقَد سَتَر ، حَتّي کَاّنَه قَد غَفَر (نهج البلاغه) داوري در حق افراد مورد اطمينان با تکيه بر گمان از عدالت دور است. ليس من العدل القضاء علي الثقه بالظن ( نهج البلاغه ) هيچ شفاعت کننده اي پيروزمندتر از توبه نيست. لَا شَفيعَ اَنجَحُ مِنَ التَّوبَه ( جهاد النفس، ح 460 ) معده سراى دردهاست و پرهيز، بهترين درمان. هر بدنى را به همان كه خو مى‏گيرد، عادت دهيد. با پرخورى، تندرستى نخواهد بود المَعِدَةُ بَيتُ الاَْدواءِ وَ الحِميَةُ رَأسُ الدَّواءِ، وَ عَوِّد كُلَّ بَدَنٍ مَا اعتادَ. لا صِحَّةَ مَعَ النَّهَمِ تاريخ دمشق، ج 60، ص 325. هرگاه جوان را توبيخ كردى ، برخى خطاهاى او را ناديده بگير، تا توبيخ تو، او را به مقابله وادار نسازد اِذا عاتَبتَ الحَدَثَ فَاترُك لَهُ مَوضِعا مِن ذَ نبِهِ لِئَلاّ يَحمِلَهُ الاخراجُ عَلَى المُكابَرَةِ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ، ج 20، ص 333، ح 819 هر كس باطل را يارى كند، به حق ستم كرده است ظَـلَمَ الحَقَّ مَن نَصَرَ الباطِلَ غررالحكم، ح 6041 هر كس مى‏خواهد دعايش مستجاب شود و غمش از بين برود بايد گره از كار گرفتارى باز كند. مَن أَرادَ أن تُستَجابَ دَعوَتُهُ وَأَن تُكشَفَ كُربَتُهُ فَليُفَرِّج عَن مُعسِرٍ؛ نهج الفصاحه ح‏2961 روزه نفس از لذتهاى دنيوى سودمندترين روزه‏هاست. صومُ النَّفسِ عَن لَذّاتِ الدُّنيا اَنفَعُ الصّيام غرر الحكم، ج 1 ص 416 ح 64 روزه پرهيز از حرامها است همچنانكه شخص از خوردنى و نوشيدنى پرهيز مى‏كند. اَلصّيامُ اِجتِنابُ المَحارِم كَما يَمتَنِعُ الرَّجُل مِنَ الطَّعامِ وَ الشَّراب. بحار ج 93 ص 249 روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شكم است. صومُ القَلبِ خَيرٌ مِن صيامِ الِّلسان وَ صومُ الِّلسانِ خَيرٌ مِن صيامِ البَطن. غرر الحكم، ج 1، ص 417، ح 80 چه بسا روزه‏دارى كه از روزه‏اش جز گرسنگى و تشنگى بهره‏اى ندارد و چه بسا شب زنده‏دارى كه از نمازش جز بيخوابى و سختى سودى نمى‏برد كم من صائم ليس له من صيامه الا الجوع و الظما و كم من قائم ليس له من قيامه الا السهر و العناء نهج البلاغه، حكمت 145 و درود خدا بر او ، فرمود : نخستين پاداش بردبار از بردبارى اش آن كه مردم در برابر نادان ، پشتيبان او خواهند بود أَوَّلُ عِوَضِ الحَلِيمِ مِن حِلمِهِ أَنَّ النَّاسَ أَنصَارُهُ عَلَى الجَاهِلِ نهج البلاغه، حكمت 206 از كسانى مباش كه بى‏عمل، به آخرت اميد دارند... از گناه باز مى‏دارند، اما خود باز نمى‏ايستند، به كارهايى فرمان مى‏دهند كه خود انجام نمى‏دهند لا تَـكُن مِمَّن يَرجُو الاآخِرَةَ بِغَيرِ العَمَلِ... يَنهى وَ لا يَنتَهى وَ يَامُرُ بِما لا يَاتى... نهج البلاغه، از حكمت 150 تعريف بيش از استحقاق، چاپلوسى و كمتر از استحقاق، از ناتوانى در سخن و يا حسد است اَلثَّناءُ بِاَكثَرَ مِنَ الاستِحقاقِ مَلَقٌ وَ التَّقصيرُ عَنِ الاستِحقاقِ عِىٌّ اَو حَسَدٌ نهج البلاغه، حكمت 347 بهترينِ ادب‏ها آن است كه تو را از حرام‏ها باز دارد اَحسَنُ الآْدابِ ما كَفَّكَ عَنِ المَحارِمِ معدن الجواهر، ص 59 زبان تربيت نشده ، درنده اى است که اگر رهايش کنى مى گزد. اللِّسَانُ سَبُعٌ إِن خُلِّي عَنهُ عَقَرَ .

(نهج البلاغه، حکمت60) آبروى خود را هدف تير گفتار هر گوينده‏اى نساز لا تَجعَل عِرضَک غَرَضاً لِقَولِ کلِّ قائِلِ (غررالحکم و دررالکلم، ح 10304) يارى رساندن به ستمديده فرياد خواه و شاد کردن غمناک، از کفّاره‏هاى گناهان بزرگ است. مِن کفّاراتِ الذُّنوبِ العِظامِ: اِغاثَةُ المَلهوفِ وَ التَّنفيسُ عَنِ المَکروبِ (نهج اليلاغه حکمت 24) مبادا جز حق، با تو اُنس بگيرد و جز باطل، از تو بهراسد. لا يؤنِسَنَّک اِلاَّ الحَقُّ وَ لا يوحِشَنَّک اِلاَّ الباطِلُ (نهج البلاغه، از خطبه 130 ) شادى مؤمن در چهره اوست ، قدرت وى در دينش، و اندوه او در دلش إِنَّ بِشرَ المُؤمِنِ فِي وَجهِهِ ، وَ قُوَّتَهُ فِي دينِهِ وَ حُزنَهُ فِي قَلبِهِ (ميزان الحکمه، ح 1721) ايمان خود را با صدقه دادن و اموالتان را با زکات دادن نگاهداريد، و امواج بلا را با دعا از خود برانيد. سُوسُوا إِيمَانَکم بِالصَّدَقَةِ وَ حَصِّنُوا أَموَالَکم بِالزَّکاةِ وَ ادفَعُوا أَموَاجَ البَلَاءِ بِالدُّعَاءِ . (نهج البلاغه – حکمت 146 ) خردمند ، کسى است که تجربه‏ها پندش دهد . اِنَّمَا العاقِلُ مَن وَعَظَتهُ التَّجارِبُ کنزالفوائد، ص 87 انصاف، ميه آسيش است. اَلاِنصافُ راحَةٌ (غررالحکم، ح 16) نـادانى، ميـه مرگ زندگان و دوام بدبختى است. اَلجَهلُ مُميتُ الاَحياءِ وَ مُخَلِّدُ الشَّقاءِ (غررالحکم، ح 1464) راز خود را به کسي که امانتدار نيست، مسپار. لاتُودِعَنَّ سِرَّکَ مَن لا أمانَةَ لَهُ. غررالحکم و دررالکلم، ح 1066 دوستدار حقيقي تو کسي است که از تو چاپلوسي نميکند و ستايشگر واقعي تو آنکه تو را از [ستايشهايش دربار? تو] باخبر نميکند. إنَّما يُحِبُّکَ مَن لا يَتَمَلََّقُکَ، وَيُثني عَلَيکَ مَن لا يُسمِعُکَ. غررالحکم و دررالکلم، ح 7119 بي ‏رغبتى به دنيا، بزرگ‏ترين آسيش است. اَلزُّهدُ فِى الدُّنيا الراحَةُ العُظمى غررالحکم و دررالکلم، ح 1316 حق با شخصيتها شناخته نميشود؛ حق را بشناس تا اهل آن را بشناسي. إِنَّ الحَقَّ لا يعرَفُ بِالرِّجَالِ؛ اِعرِفِ الحَقَّ، تَعرِف أهلَهُ. روضة الواعظين، ص 31 بهترين دوستانت، کسى است که با راستگويي ‏اش تو را به راستگويى دعوت کند و با اعمال نيک خود، تو را به انجام اعمال خوب برانگيزد. خَيرُ اِخوانِک مَن دَعاک اِلى صِدقِ المَقالِ بِصِدقِ مَقالِهِ وَ نَدَبَک اِلى اَفضَلِ الاَعمالِ بِحُسنِ اَعمالِهِ غررالحکم، ح 5022 در فراز و نشيبهاي روزگار، گوهر مردان شناخته ميشود. فِي تَقَلُّبِ الأحوَالِ عُلِمَ جَوَاهِرُ الرِّجَالِ. نهج البلاغه، حکمت 208 درباره آيه سهم خود را از دنيا فراموش مکن : [يعنى] سلامتى ، توانايى ، فرصت ، جوانى و شادابى‏ ات را فراموش مکن ، تا با آنها ، آخرت را به دست آورى في قَولِ اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ «وَ لاَ تَنسَ نَصيبَک مِنَ الدُّنيا» : لا تَنسَ صِحَّتَک وَ قُوَّتَک وَ فَراغَک وَ شَبابَک وَ نَشاطَک اَن تَطلُبَ بِهَا الآخِرَةَ قصص ، آيه 77 ؛ امالى صدوق ، ص 299، ح 336 پيروزي در پرتو تدبير و احتياط است و تدبير و احتياط به تفکر است و تفکر صحيح به نگهداري اسرار است. الظَفَرَ بالحَزمِ ، وَ الحَزمِ بِاجالَه الرَايَ، وَ الرَاي بتَحصينِ الاَسرارِ (نهج البلاغه) دلها مانند بدنها خسته مي‌شوند پس (براي رفع خستگي آنها) حکمتهاي تازه بجوييد. إن‎‏َّ هذِِهِ القُلوبَ تَمَلُّ‏‏‎ُّ کما تَمَلُّ الأبدانُ فَابتَغوا لَها طَرائِفَ الحِکمِ. (نهج البلاغة، حکمت91) مستمند فرستاده خدا است . کسيکه از او دريغ دارد از خدا دريغ داشته و کسيکه به او عطا و بخشش کند بخدا عطا کرده. إنَّ المِسکين رَسولُ اللهِ، فَمَن مَنِعَهُ فَقَد مَنَع اللهُ ، و مَن أعطاءُ فَقَد اَعطي الله. (نهج البلاغة) سلامت بدن نشانه کمي حسد است صِحَّه الجَسَدِ مِن قِلّه الحَسَدي (جهاد با نفس، ح 553) تقواي خدا را پيشه کن تقوايي اگر چه کم و بين خود و خدايت پرده اي قرار ده اگر چه نازک اِتَّقِ الله بَعضَ التُّقي و اِن قَلَّ وَ اجعَل بَينَکَ وَ بَينَ الله سِتراً وَ اِن رَقَّي (جهاد با نفس، ح 183) نهايت خشنودى خداوند از بندگانش و خواسته او از آفريدگانش تقواست، پس تقوا از خداوندى بكنيد كه اگر پنهان كنيد مى‏داند و اگر آشكار سازيد مى‏نويسد اِنَّ التَّقوى مُنتَهى رِضَى اللّه‏ِ مِن عِبادِهِ وَحاجَتُهُ مِن خَلقِهِ فَاتَّقُوا اللّه‏َ الَّذى اِن اَسرَرتُم عَلِمَهُ وَاِن اَعلَنتُم كَتَبَهُ كنزالعمال 10/143/28731 توكل بر خداوند، مايه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است اَلتَّوَكُلُّ عَلَى اللّه‏ِ نَجاةً مِن كُلِّ سوءٍ وَحِرْزٌ مِن كُلِّ عَدُوٍّ

بحارالأنوار 78/79/56 تقواپيشه براى انجام هر كار خيرى سبقت مى‏گيرد. اَلتَّقِىُّ سابِقٌ اِلى كُلِّ خَيرٍ نهج الفصاحه ح 781 هر كس نيّتش خوب باشد، توفيق ياريش خواهد نمود. مَن حَسُنَت نيَّتُهُ أَمَدَّهُ التَّوفيقُ غررالحكم 5/462/9186 نيّت خوب، برخاسته از سلامت درون است. حُسنُ النِّيَّةِ مِن سَلامَةِ الطَّويَّةِ التوحيد ص‏63 راستگو، با راستگويى خود به همان مى ‏رسد كه دروغگو با حيله ‏گرى خود. يَبلُغُ الصّادِقَ بصِدقِهِ ما يَبلُغُهُ الكاذِبَ باحتيالِهِ غررالحكم، ج 6، ص 471، ح 11006. هر كس به عدالت رفتار كند، خداوند حكومتش را حفظ خواهد كرد. مَن عَمِلَ بِالْعَدلِ حَصَّنَ اللّه‏ُ مُلكَهُ غررالحكم، ج5، ح 8722 مؤثّرترين وسيله جلب رحمت خدا اين است كه خيرخواه همه مردم باشى. أَبلَغُ ماتَستَدِرُّ بِهِ الرَّحمَةَ أَن تُضمِرَ لِجَميعِ النّاسِ الرَّحمَةَ غرر الحكم ، ص 212 هرگاه نيت فاسد شود، بلا و گرفتارى پيش مى‏آيد. اِذا فَسَدَتِ النِّـيَّةُ وَقَعَتِ البَليَّةُ غررالحكم، ح 4021 نقش صبر در كارها همانند نقش سر در بدن است؛ همچنان كه اگر سر از بدن جدا شود، بدن از بين مى‏رود، صبر نيز هرگاه همراه كارها نباشد، كارها تباه مى‏گردند. اَلصَّبْرُ فِى الاُْمورِ بِمَنْزِلَةِ الرَّأسِ مِنَ الْجَسَدِ، فَاِذا فارَقَ الرَّأسُ الجَسَدَ فَسَدَ الْجَسَدُ وَ اِذا فارَقَ الصَّبْرُ الاُْمورَ فَسَدَتِ الاُْمورُ كافى، ج 2، ص 90، ح 9 در کار آخرت باش تا دنيا ذليلانه به تو رو آورد خَلَيک بِالآخِرَةِ تَأتِک الدُّنيا صاغِرَةً غررالحکم و دررالکلم، ح 6080 پايداري دولتها به برپا داشتن راه و رسم دادگري است ثُباتُ الدُّوَلِ بِإقامَةِ سُنَنِ العَدلِ غررالحکم و دررالکلم، ح 4715 با علما معاشرت کن تا علمت زياد، ادبت نيکو و جانت پاک شود. جالِس العُلَماءَ يزدَد عِلمُک وَ يحسُن اَدَبُک وتَزک نَفسُک مطالب السؤول، ص 49 دانش کسب کنيد تا به شما زندگى (و بالندگى) بخشد اِکتَسِبُوا العِلمَ يکسِبکمُ الحَياةَ غررالحکم و دررالکلم، ح 2486 خِردهاى خود را خطاپذير بدانيد، كه بسا اعتماد كردن به آن ، خطا باشد اِتَّهِمُوا عُقُولَكُم فَإنَّهُ مِنَ الثِّقَةِ بِها يكُونُ الخَطاءُ ميزان الحكمة، ح 6842 روزه دل ، انديشيدن به گناهان ، برتر است از روزه شكم ؛ يعنى غذا خوردن صِيامُ القَلبِ عَنِ الفِكرِ فِي الآثامِ أفضَلُ مِن صِيامِ البَطنِ عَنِ الطَّعامِ ميزان الحكمه ، ح 10948 هر که نيت خود را خالص گرداند، از پستي دور ماند مَن أخلَصَ النِيةَ تَنَزَّهَ عَنِ الدَّنِيةِي (غرر الحکم و درر الکلم، ح2678) اجل به عنوان نگهبان براي آدمي کافي است کَفي بِالاَجَلِ حارِساً (جهاد با نفس، ح 78) قلب شخص نادان در زبان اوست و زبان شخص خردمند در قلب اوست قَلبُ الأحمَق ِ في لِسَانِهِ وَ لِسَانُ العَاقِل ِ في قَلبهِي (جهاد با نفس، ح 310) سخت ترين گناهان، گناهي است که انجام دهنده ي آن، آن را ناچيز بشمارد اَشَّدُ الذّنُوبِ مَا استَهَانَ بِهِ صَاحِبُهُ (جهاد با نفس، ح 398) آن مدّت عمري که خداوند براي فرزند آدم جاي عذر و بهانه باقي گذارده شست سال است العُمُرُ الَّذي أعذَرَ الله فِيهِ إلَي ابن ادَمَ سِتُّونَ سَنَهي (جهاد با نفس، ح 873) همانا پشيماني از بدي آدمي را به سوي ترکِ بدي فرا مي خواند إنَّ النَّدمَ عَلَي الشَّرِّ يَدعو إلَي تَرکِهي (جهاد با نفس، ح 767) صبر کليد رسيدن است و کاميابي سرانجام کسي که صبر مي‌کند الصَّبرُ مِفتاحُ الدَّرک وَ النُّجحُ عُقبَي مَن صَبَرَي (بحارالأنوار، ج75، ص45)

#امیرالمومنین #عید_غدیر #امام_زمان

سبک دلم به عشق یارم . نوشته روی دلم خدا به خط جلی علی امام منو منم غلام علی ای پادشاه عالمین علی علی یا مرتضی ابالحسن ابالحسین علی علی یا مرتضی [علی علی (3) یا مرتضی] تو قبله ی همه ای، تو امیر قافله ای عزیز فاطمه ای شـهنشه نجفی نماز عالم سوی تو علی علی یا مرتضی قبله قبله روی تو علی علی یا مرتضی [علی علی (3) یا مرتضی] غزال سر کش دل، هوایی حرمت خوشا که سر بدهم، مولا به راه هدفت حی علی خیر العمل علی علی یا مرتضی فدایی تم من از ازل علی علی یا مرتضی [علی علی (3) یا مرتضی] #امام_زمان #امیرالمومنین #عید_غدیر

حیدریُ و دلِ منو میبریُ و سایۀ رویِ سریُ و آقایِ منی نوکرمُ و پسرِ گنهکارمُ و از شما نسب دارمُ و بابایِ منی منی که رو به کعبه بودم برایِ هر وعده نمازم شد ایوون طلایی ت آقا روحِ همه راز و نیازم دینم علی ، عشقِ تویِ سینه م علی خدا رو می بینم علی ، تو حرمِ تو جونم علی ، ای سر و سامونم علی همیشه میمونم علی ، پا عَلم تو حیدریُ و دلِ منو میبریُ و سایۀ رویِ سریُ و آقایِ منی نوکرمُ و پسرِ گنهکارمُ و از شما نسب دارمُ و بابایِ منی هر خونه یه صاحبی داره صاحبِ خونۀ خدایی کعبه به دورِ تو میگرده یکی یه دونۀ خدایی ساده بگم ، بدونِ تو من میمیرم به جون حسن میمیرم ، بی تو میمیرم جونِ حسین ، خون به دلِ دل ن #امام_زمان #امیرالمومنین #عید_غدیر

سیف الله علی اُذن الله علی / شاه علی اسد الله علی اهدنا الصراط دل گمراه علی برو به ایوون طلا بگو به مولای غدیر تو رو به جون فاطمه جون منو نجف بگیر دستاتو بده به مولا بیعت کن و حالا مثل فاطمه بگو علیً ولی الله علی ولی الله علی، ولی الله علی، علی ولی الله عیسی علی، خضر و موسی علی / عشق حسنین و عشق زهرا علی رسول الله علی تا وقتی که نفس دارم اسمشُ می گم یه نفس شرط قبولی نماز، عشق آقامونه و بس خون کافرُ می ریزه، وقتی در ستیزه هر کی باعلی باشه پیش خدا عزیزه علی ولی الله علی، ولی الله علی، علی ولی الله آدم علی بنی آدم علی / مقصود عزاهای محرم علی نقش پرچم علی می گم به حیدر که منم، یه عمره زیر دین تو دیوونه ی بچه هاتم علی الخصوص حسین تو آقامه ابالحسینه عشق عالمینه توی دست اون برات بین الحرمینه علی ولی الله علی، ولی الله علی، علی ولی الله #امیرالمومنین #عید_غدیر_خم #امام_زمان @ghadiriam

من و جدا شدن از مرتضی خدا نکند که هرکه گشت جدا از علی جدا زخداست علی کسیست که یک ذره از ولایت او نجات بخش تمامی خلق روز جزاست علی کسیست که یک خردل از محبت او نکوترست زدنیا و آنچه در دنیاست کننده ی در خیبر بود وصی رسول نه آنکه کرد فرار از جهاد،عقل کجاست؟ کسی که جای نبی خفت،جانشین نبی ست نه آنکه راحتی جان خویش را میخواست کسی که گفت سَلونی سزد امامت را نه آنکسی که به لولا به جهل خود گویاست شکسته باد دهانی که بی علی باز است بریده باد زبانی که بی علی گویاست ثواب نیست ثوابی که بی علی باشد نماز نیست نمازی که بی علی برپاست کجا امام توان یافت تر چو شخص علی که هم کلام خداوند و هم نشین گداست #امام_زمان #امیرالمومنین #عید_غدیر @ghadiriam

امام هادی علیه السلام: أَلدُّنيـا سـُوقٌ رَبِحَ فيها قَوْمٌ وَ خَسِرَ آخـَرُونَ؛ دنيــا بـازارى اسـت كه جمعى درآن سود مى ‏برند و گروهى زيان مى‏ بينند. تحف العقول #امام_زمان #امیرالمومنین #عید_غدیر @ghadiriam

بگوئـیــد با دل که دلبر علی ست به سرها بگویید سرور علی ست بگوئـــیـد قند مکرّر علی ست و از هرچه گفتند بهتر علی ست به قرآن ، که ساقی کوثر علی ست بُوَد واجب از مرتضیٰ دم زدن از آن ، آفتاب خدا دم زدن از آن شاه بی ادّعا دم زدن و باید از او بی ریا دم زدن که بیزار از هر چه مُنکَر ؛ علی ست قَــدَمهام شد وقفِ راهِ نجف به شوق رسیدن به شاهِ نجف و یک سجده در بارگاهِ نجف منم عبد و حیدر اِلــٰه نجف که الله را اصلِ مَظهَر علی ست علی صاحب قبضه ی ذوالفقار سر و سینه را تا کمر می شکافت علی نعره می زد جگر می شکافت فقط لایق نام حیدر … علی ست سلیمان اگر حشمت الله شد غبار قدمهای این شاه شد هر آن کس از این راز آگاه شد ولیّ خدا را هواخواه شد که دُردانه ی حیّ داور علی ست علی نقطه ی با ، علی با خداست در امواج دریا ، علی ناخداست بلندای مولای من تا خداست علی عالی و ربّ اعلیٰ خداست دراوّل علی بود و آخر علی ست علی پهلوانی غرور آفرین علی نور محض است و نور آفرین نگاهش شراب طهورآفرین تمامیّ اشعار شور آفرین پُر از مدح مولای قنبر علی ست نبی گفت : من کنتُ مولاه را نشان داد بعد از خودش راه را و ابلاغ کرد امر الله را بگیرید : دامان این شاه را چرا که تمامیّ دین ، در علی ست سخن بیش از پیش شد دل پذیر که گفتم از آن دلبر بی نظیر به من یاد دادند روز غدیر علی بهترین معنی اقتدار علی صاحب الامر و الاختیار علی غرق در ذات پروردگار و از حدّ ادراک ؛ برتر علی ست مٓلک مست یٰا رٓبنّای علی ست فلک وصله ای بر عبای علی ست بهشت عکس ایوان طلای علی ست صدای خدا هم صدای علی ست نبی گفته بر پیکرم ، سر علی ست امیری برازنده ی مرتضاست بزرگی ، خودش بنده ی مرتضاست بهشت نبی خنده ی مرتضاست به نامی که زیبنده ی مرتضاست فقط ذکر خاتون محشر علی ست کریم است و اولاد او هم کریم صراط علی جاده ی مستقیم جنان مهر او هست و قهرش جحیم شده مرحب از ضربه ی او دو نیم کسی که کند فتح خیبر علی ست دو شمشیر را توأمان می زده دو تا نیزه را همزمان می زده علی سر ز دشمن چنان می زده که سر، چرخ در آسمان می زده به هفتاد لشگـر برابر علی ست اگر ضربه می زد سپر می شکافت نه تنها سپر ؛ مغز سر می شکافت “علیٌّ امیری و نعم الأمیر” وصیّ بحقّ پیمبر علی ست #امام_زمان #امیرالمومنین #عید_غدیر @ghadiriam