. ✨﷽✨ 🍂پرسش یکی از اعضای محترم کانال: ❓با سلام و قبولی طاعات و عبادات، می‌خواستم ببینم برای سیر مطالعات فلسفه اسلامی بعد از اتمام نهایه برای یک طلبهٔ درس خارج، چه سیری را پیشنهاد می‌دهید؟ و اینکه می‌خواستم ببینم کسی که در منطق یک دوره منطق منظومه را خوانده آیا نیازی به منطق اشارات هست و باید منطق اشارات را هم درس بگیریم؟ منطق و مباحث برهانی را برای ورود به مباحث معرفت شناسی چقدر به چه اندازه باید استفاده کنیم؟ خصوصا در این تاریخ! با تشکر از لطف شما 🔅پاسخ: ✅علیکم السلام. طاعاتتان قبول ۱. به نظر می‌رسد که معیار در زمان صحیح ورود به هر درسی، کال نبودن در درس پیش است. به عنوان نمونه، منطق به قدری باید جدی تحصیل شود که شخص احساس استغنا بیابد. پس ممکن است شخصی حتی تمام کتب منطق را درس بگیرد، و صرفاً تبدیل به نقّال سخنان دیگران شود؛ همچنین، ممکن است کسی فقط یک یا دو کتاب منطق درس بگیرد، ولی مجتهدانه ورود و خروج نماید. ⬅️پس این، شیوهٔ مواجهه با مباحث است، که معیار کفایت در درس مزبور را تعیین می‌کند. ۲. به‌نظر می‌رسد پس از کتاب نهایه، کتاب اشارات، و سپس کتاب شواهد ربوبیه، با شیوه اجتهادی تحصیل شود. تحصیل کتاب اشارات، دیدگاه حکیمان مشاء را تبیین می‌کند، و تحصیل شواهد، مقایسه آن دیدگاه‌ها با حکمت متعالیه را تأمین خواهد کرد. در این میان، پژوهش در مطلوبات کتاب اسفار، به عنوان کتاب کمک‌پژوهشی به هنگام تحصیل اشارات و شواهد، مفید است. ۳. دانش معرفت‌شناسی، دانشی در سطح علوم فلسفی است. لذا وابستگی‌اش به دانش منطق، همچون وابستگی سایر شاخه‌های فلسفی است. 💐موفق باشید. 🆔@ghafari_ir

. ✨﷽✨ 🔅«ولايَطؤون مَوطِئاً يَغيظُ الكفّار ... الاّ كُتِبَ لَهُم بِهِ عَملٌ صالحٌ» 🔅هيچ گام دسته جمعى، كه كفّار را عصبانى كند، صورت نمی‌گيرد، مگر اين كه براى آن، پاداش عمل صالح ثبت می‌شود. 💐سوره توبه، آيه ۱۲۰ #روز_قدس 🆔 @ghafari_ir

⚜سخنی شگرف از محقق برجسته و فقید جهان اسلام: 🔅عربستان با یمن جنگ خواهد کرد، و در آن غرق خواهد شد و یمن پیروز خواهد شد. 🔅اگر چنین نشد، جسد مرا از قبر بیرون آورید و به همراه نوشته‌هایم آتش زنید. 🆔 @ghafari_ir

. ✨﷽✨ ⚜تفاوت محوری امام خمینی ره با برخی علماء دیگر 🔹علامه جوادی آملی: 🍂بوعلی در مقامات‌العارفین اشارات، در مورد عارف می‌گوید: حشٌّ بشٌّ بَسّامٌ وَ هُوَ شُجاعٌ؛ وَ کَیفَ لا وَ هُوَ بِمُعزَلٍ عَنْ تَقیَّهِ المَوت. 🍂عارف از موت تقیّه‌ای ندارد . 🔅خصوصیّت بارز امام رضوان الله علیه این بود که از مرگ نمی‌ترسید؛ چون مرگ ارادی را تجربه کرده بود. وقتی مرگ ارادی را تجربه کرده بود، وقتی که ترس از مرگ نباشد، انسان چیزی کم نمی‌آورد و بقیه مسائل برای او حلّ است. 🍂از این رو در مورد تبعیدشان بعد از واقعه ۱۵ خرداد می‌فرمودند: این ها می‌ترسیدند، من نمی‌ترسیدم. 🍂هم چنین در واقعهٔ ۲۵ شوال که عوامل رژیم پهلوی بعضی از طلاب را مجروح کردند و بعضی را به شهادت رساندند و بسیاری از آقایان ترسیدند و گفتند: وقت تقیّه است و ساکت شدند، اعلامیه امام در فردای آن روز که در آن خطاب به رژیم فرمودند: شما روی مُغول را سفید کردید! 🍂کسی که از مرگ نترسد، چنین آثاری دارد: اَلْعارِفُ شُجاعٌ‌ کَیفَ لا وَ هُوَ بِمُعزِلٍ عَنْ تَقیَّة المَوت. 🍂در انجام وظیفه، آن چه که جلوی دیگران را می‌گرفت و می گیرد، همان ترس از مرگ است. 🔅بنده در همان بحبوحهٔ قیام ایشان، رفتم خدمت یکی از مراجع که از اساتید من هم بودند. دیدم بحار مرحوم علامه مجلسی را باز کرده‌اند و مشغول مطالعه بحث تقیّه هستند. او گرچه ممکن بود بحثی از جهاد و مبارزه و فداکاری مطرح کند، ولی حرف جهاد را می‌زد و فکر تقیّه در ذهنش بود. 🔅امّا امام حرف جهاد را می‌زد، فکر جهاد را می‌کرد، و قلبش برای جهاد می‌تپید. 🆔 @ghafari_ir

نگاه پروفسور کربن به اهل بیت از زبان استاد دینانی. https://eitaa.com/meshkatnoor

. ✨﷽✨ 🔅یکی از کتابهای بسیار خوب برای پاسخ به شبهات ابن‌تیمیه در خصوص استحباب زیارت مرقد مطهر نبیّ اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، که متضمن اثبات استحباب زیارت قبور اولیاء الهی و به‌خصوص، قبور مطهّر اهل‌بیت علیهم‌السلام است، کتابی با عنوان «شِفاءُ‌السِّقامِ فِی زِیارَةِ خَیرِ الأَنامِ» است. 🔅این کتاب نوشته قاضی سُبکی، از علمای معروف اهل سنت، قاضی‌القضات شام، و هم‌عصر ابن‌تیمیه است. 🔅مؤلف کتاب، مباحث را در ده باب سامان داده است که عبارتند از: احادیث صریح در باب زیارت، احادیث غیر صریح، سیره سلف در باب زیارت، فتاوای علمای اهل سنت در باب زیارت، مشروعیت زیارت، مشروعیت سفر برای زیارت، ردّ شبهات ابن‌تیمیه، توسل، حیات انبیا پس از مرگ، شفاعت. 🔅موضوعات فوق، چالشی‌ترین مباحث وهابیت است، که عالمان تیزبین اهل‌سنت به خوبی به نقد و بررسی آنها پرداخته‌اند. 🆔 @ghafari_ir

🍂انتشار کتاب با عنوان «اعتبار خبر واحد در اعتقادات و علوم انسانی» 🍂مسئله اعتبار خبر واحد در عقاید، از دیرباز مورد نزاع میان دانشمندان اصول فقه بوده است. 🍂در دههٔ اخیر، این موضوع در حوزه‌های فلسفهٔ دین و معرفت‌شناسی دینی نیز بررسی شده است. 🍂در نگرش مشهور، خبر واحد فقط در مسائل فقهی، معتبر است و در دیگر ساحتها از جمله عقاید، تاریخ، تفسیر و ... نامعتبر است. 🍂کتاب «اعتبار خبرواحد در اعتقادات و علوم انسانی» ضمن تحلیل تاریخی مسئله در دانش اصول و معرفت‌شناسی دینی، این موضوع را با رویکردی جدید واکاوی کرده و دیدگاه موافقان و مخالفان را بررسی نموده است. 🔅این کتاب ارزشمند توسط همکار محترم حجت‌الاسلام دکتر عبدالله محمدی، در موسسه حکمت و فلسفه ایران، نگارش یافته و منتشر شده است. 🆔 @ghafari_ir

🔅از #دین_شخصی تا #دین_معیار 🔻امروزه در برخی جوامع دینی، با پدیده‌ای به نام «دین شخصی» مواجهیم. بدین معنا که برای به دست آوردن رضایت خداوند، نیازی به تبعیت از مراجع و بزرگان دین، در عبودیت و بندگی خدا نیست. 🔻اینان معتقدند که آنچه مهم است، حضور در مسیر بندگی است، ولی ضرورت ندارد که عقاید و رفتارهای ما برگرفته از الگوی خاصی باشد. گاه بر اکتفای به پاکی دل تاکید می‌کنند، و گاه بر قبح تقلید، پای می‌فشارند. 🍂این رویکرد، نه وجاهت استدلالی دارد، و نه با تاریخ حیات اهل‌بیت عصمت علیهم‌السلام مطابق است: 🍂الف. اگر برای دینداری، حضور در مسیر بندگی لازم است، شرایط صحت و درستی بندگی را از مولا باید پرسید، چرا که نهایتاً او است که باید راضی شود. پس فقط او است که عبودیت صحیح را از طریق ارسال رسولان الهی، می‌تواند معرفی کند، و هر طریق دیگر برای عبودیت، در تأمین رضایت حضرت حق، مورد تردید است. 🍂ب. یکی از شخصیت‌های نام‌آشنای ما ایرانیان، حضرت عبدالعظیم حسنی است، که امروز سالگرد شهادت این امام‌زادهٔ اندیشمند و مجاهد است. او با اینکه خودش از عالمان و فقیهان زمان حیات امام هادی علیه‌السلام بود، در عین حال، صحّت اعتقادات خود را از طریق پرسش از حضور امام معصوم، مورد ارزیابی قرار می‌داد، تا اطمینان به #تدین_معیار داشته باشد. 🍂این رویکرد نشان می‌دهد که دینداری، حقیقت وابسته به میل شخصی و برآمده از انگاره‌های درونی نیست. بلکه دینداری حق، به دینداری مطابق با ارادهٔ خداوند گفته می‌شود، که صرفاً با مراجعهٔ مستمر به درب خانهٔ رسولان الهی و فقیهان دین‌شناس در عصر غیبت فراهم می‌شود. 🆔 @ghafari_ir

🍂نقطه نظرات اساتید محترم، تأثیر مستقیم در ارتقای کیفی سند الگوی پیشرفت دارد. 🆔 @ghafari_ir

. ✨﷽✨ 💎گوهری منسوب به امام صادق علیه‌السلام: 📿 بندگی خدا، جوهری است که حقیقت و باطن آن، رسیدن به مقام ربوبیت است. پس هرآنچه را که عبد در اثر عبودیت [ از لذات و رفاه و شادی‌ها ] از دست داد، آن‌گاه که به مقام ربوبیت رسید، آنها را می‌یابد؛ و هر آنچه از ربوبیت بر ما پنهان است، در عبودیت، آشکار خواهد شد. ⭐️امام خمینی رحمه‌الله در کتاب آداب‌الصلوة در توضیح این فقرهٔ شریف، چنین می‌نگارد: 📿 کسی که با قدم عبودیت، سیر کند و داغ بندگی بر پیشانی خود نهد، به عزت ربوبیت دست خواهد یافت. طریق وصول به حقایق ربوبیت، سیر در مدارج عبودیت است، و آنچه در عبودیت از انّیت و انانیّت مفقود شد، در سایهٔ حمایت ربوبیت، آن را می‌یابد، تا به مقامی می‌رسد که حق تعالی، گوش و چشم و دست و پای او می‌شود. (#قرب_نوافل) 📿 و چون شخص از تصرفات خود [ و از این پندار که خود را تصرف‌کننده در امور بداند، نه خدا را ] گذشت، و مملکت وجود را یکسره تسلیم حق کرد و خانه را به صاحب‌خانه واگذار نمود و در عزّ ربوبیت فانی شد، در این هنگام، صاحب خانه (خداوند) خودش متصرّف در امور بنده می‌شود. پس در این هنگام، تصرفات بنده، تصرف الهی گردد؛ چشم او الهی شود و با چشم حق بنگرد، و گوش او گوش الهی شود و به گوش حق بشنود. (#قرب_فرائض) 📗آداب‌الصلوة، صص ۹-۸. 🆔 @ghafari_ir

. ✨﷽✨ ☣نمی‌توان نماز را با حسین علیه‌السلام خواند و ناهار را با یزید خورد. ⚜امروزه بی‌طرفی نسبت به حوادث روزگار همچون ظلم آشکار به مسلمانان فلسطین و یمن و سوریه و افغانستان و پاکستان و سایر مناطق اسلامی، به عنوان ژست علمی توسط شخصیت‌های مطرح در رسانه‌ها و عموم مردم تلقی می‌شود. ⚜مثلاً فلان منبری در طول سخنان خودش، حتی یکبار اشاره به ظلم هماهنگ نظام بین‌الملل به مسلمانان نمی‌کند، یا محض نمونه یکبار از نظام مظلوم جمهوری اسلامی، که مبتلا به خائنان داخلی و یاغیان خارجی است، حمایت نمی‌کند، که مبادا به او منبری سیاسی بگویند. ⚜فارغ از هر ویژگی متعالی در ماجرای عاشورا، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های حادثه عاشورا که نمی‌تواند مورد انکار هیچکس قرار بگیرد، آن است که شخصیتی مانند حضرت اباعبدالله علیه‌السلام نمی‌تواند در مقابل حوادث روزگار خود بی‌تفاوت و بی‌طرف بماند. ⚜پس حامیان و شیعیان جبههٔ اباعبدالله علیه‌السلام باید تکلیف خود را با مسئله بی‌طرفی و طرفداری نسبت به یکی از دو جبههٔ حق و باطل در روزگار خود معلوم کنند، و نه تنها نسبت به حمایت از جبههٔ حق، خجل نباشند، بلکه باید با صراحت بر گمراهی جبههٔ باطل، و حقانیت جبههٔ حق ندا دهند. ⚜شعارهایی همچون «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» می‌خواهند در همین راستا خود را نمایانگر کنند که اختلافات حق و باطل در جهان، به ما مربوط نیست و ما باید فقط مراقب خود باشیم. این در حالی است که اساساً در نظام اندیشهٔ الهی و اسلامی، توجه به مظلوم، شرط توجه به خود است، و عدم توجه به ظلم ظالم نسبت به جامعه اسلامی، نشانه نامسلمانی است. ⚜شعاردهندگان شعار فوق، بطور قطع اگر زمان مواجههٔ اباعبدالله و عمرسعد بودند، یا گوشه‌نشین می‌شدند، یا به لشکر عمرسعد می‌خزیدند؛ بهرحال، حسینی نبودند. پس تا دیر نشده، چاره بیندیشند، تا از کشتی نجات اباعبدالله علیه‌السلام که همه را می‌پذیرد، عقب نمانند و مبتلا به بیچارگی ابدی نشوند. 🆔@ghafari_ir

. ✨﷽✨ 🔅 از جمله موضوعاتی که اخیرا به عنوان مطلوب پژوهشی در میان برخی پژوهشگران و روشنفکران متداول شده است، بررسی حقّانیت و اعتبار گزارش‌ها و نقل‌های مربوط به جنایت کربلا، در کتاب‌های مقاتل از یک‌سو، و در بیانات مادحین اهل‌بیت علیهم‌السلام از سوی دیگر است. 🔱 در سالیان اخیر، برخی از مادحین، سخنانی را طرح می‌کنند که یقیناً مورد رضایت اهل‌بیت علیهم‌السلام نیست؛ همچون این سخن که «امام حسین علیه‌السلام به خاطر آب، منت دشمن را کشید»؛ سخنانی که منعکس‌کنندهٔ ذلت اهل‌بیت علیهم‌السلام در مقابل دشمنان است، و در نادرستی این قبیل سخنان، شکی نیست. 🔱 لیکن برخی پژوهشگران، به صِرف نبودن یک مطلب در کتب مقاتل، در صحت آن سخن تشکیک می‌کنند، هرچند از مشهورات شفاهی در طول تاریخ روضه‌خوانی باشد؛ مثلا در موجودیت وجود مطهر حضرت علی‌اصغر سلام‌الله‌علیه، و یا موجودیت وجود مطهر حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها تردید یا انکار می‌کنند، یا در عبارت منقول از حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام به هنگام طلب آب برای طفل رضیعشان تشکیک می‌کنند. 🔱 اما در این خصوص، به دو نکته التفات نمی‌کنند: 🔅 یک اینکه اساساً در مسأله‌ای همچون جنایت عاشورا، که مشحون به ظرائف و دقائق مختلف و متنوع فراوان است، امکان ثبت تمام وقایع توسط چند نفری که عمدتا از سپاه دشمن هستند، نبوده است؛ لذا نباید چنین اصلی را تثبیت‌شده تلقی کنیم که مکتوبات در مقاتل، معیار وجود و عدم شخصیت‌ها و حوادث عاشورایی است. 🔅 نکتهٔ دوم اینکه در طول تاریخِ حکومتهای اموی و عباسی، روضه خواندن برای حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام، خط قرمز حکومت‌ها بود، چه برسد به اینکه مکتوبات مرتبط به این جنایت‌، انتشار یافته و کاتبان به آزادی مبادرت به کتابت نمایند. در این شرایط مشحون از تقیه، نباید توقع معیار بودن را نسبت به این کتب شریف، روا دانست. 🔱 با عنایت به دو نکتهٔ فوق، صاحبان انصاف چنین قضاوت خواهند کرد که در چنین موضوعاتی، باید به منقولات مشهور شفاهی اعتنا نمود و حظّی از ارزشمندی را برای آنها لحاظ کرد. 🔱 لذا در طول تاریخ، مشاهده می‌کنیم که اصحاب دقت در علوم، همچون مرحوم صاحب قوانین و مرحوم آقای بهجت «رهما» بطور ویژه به روضهٔ حضرت علی اصغر علیه‌السلام اعتنا می‌نمودند؛ بسیار قریب است که این قبیل از عالمان دقیق‌النظر، مضاف بر وجه معنوی توسل به این نازدانهٔ عطشان، تلاش نموده‌اند که با بجای گذاشتن سیرهٔ عملی خویش، کمبود مکتوبات در مقاتل را جبران نموده، و لزوم اعتنا به مشهورات شفاهی در این خصوص را متذکر شوند. 🔅 فراموش نمی‌کنم که کسی خدمت حضرت آقای بهجت رسید و از اعتبار روضه‌های مکشوف عاشورا پرسید؛ حضرتشان پاسخ دادند: یا همین‌ها رخ داده است، و یا بدتر از آن. پس این مشهوراتی که در روضه‌ها خوانده می‌شوند، قدر متیقن آن جنایت‌ها است. 🆔 @ghafari_ir