چند سال پیش، شاید حدود ده سال قبل، شب‌ها عادت داشتم با تهران در شب بخوابم. همیشه هم پای ثابت تماس‌های تلفنی با این برنامه بودم و توی چالش‌هاش شرکت می‌کردم. یک روز در هفته مجری برنامه مرحوم سلیمانی بود. اینقدر تماس گرفته بودم و‌ مستقیم حرف می‌زدم با خودشون که دیگه تا سلام می‌کردم بلافاصله تشخیص می‌دادند صدای پشت خط، مقیمیه. آقای سلیمانی اغلب شوخی می‌کردند و با لحن مهربون خودشون حال و احوال خودم و بچه محل‌هام رو می‌پرسید. می‌گفت یکی از رفقای فابریکش هم‌محله‌ای ماست. همیشه هم پشت آنتن می‌گفت خانم مقیمی فلافل خوردی جای منم خالی کن.. آخه تو محله ما فلافلی‌های معروفی داره.. خدا رحمتش کنه.. بعضی مرگ‌ها باور نکردنیه. بعضی از مرگ‌ها درد داره. از وقتی این خبر و شنیدم پرت شدم توی خاطرات ده سال پیش، شبهای تهران در شب.. تاریکی اتاق، و رادیوی کوچیکی که به گوشم چسبونده بودم و صدای خش‌دار آقای سلیمانی.. نمی‌دونم تا کی، ولی فعلاً تو همونجا گیر کردم و عجله ‌ای هم ندارم برای بیرون اومدن از این خلسه‌ی غمگین. #روحش_شاد #کرونا #ادرکنی_یا_حسین #به_امید_شفای_همه_بیماران