🎥 #کلیپ_نوشت | مثل شهیدان... ✏️ از شهید تندگویان تا #شهید_عجمیان در بیانات اخیر رهبر انقلاب در دیدار دانشجویان ✏️ همه‌ی شما باید این‌جوری باشید. نمیگویم شهید بشوید، خدا کند شهید نشوید ــ البتّه در پیری اشکال ندارد؛ هفتاد هشتاد سالتان که شد، آن‌وقت شهید بشوید؛ امّا فعلاً تا جوانید کارتان داریم، شهید نشوید ــ امّا مثل شهیدها زندگی کنید... #شهیدانه Farsi.Khamenei.ir ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

#نهج_البلاغه #نهج_البلاغه_بخوانیم #فرازی_از_عهدنامه | ۲۱ ____ 📜 متن : ... وَ اجْعَلْ لِذَوِی الْحَاجَاتِ مِنْکَ قِسْماً تُفَرِّغُ لَهُمْ فِیهِ شَخْصَکَ، وَ تَجْلِسُ لَهُمْ مَجْلِساً عَامّاً فَتَتَوَاضَعُ فِیهِ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَکَ، وَ تُقْعِدُ عَنْهُمْ جُنْدَکَ وَ أَعْوَانَکَ مِنْ أَحْرَاسِکَ وَ شُرَطِکَ; حَتَّى یُکَلِّمَکَ مُتَکَلِّمُهُمْ غَیْرَ مُتَتَعْتِع، فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله علیه و آله و سلم یَقُولُ فِی غَیْرِ مَوْطِن، لَنْ تُقَدَّسَ أُمَّةٌ لاَ یُؤْخَذُ لِلضَّعِیفِ فِیهَا حَقُّهُ مِنَ الْقَوِیِّ غَیْرَ مُتَتَعْتِع. ثُمَّ احْتَمِلِ الْخُرْقَ مِنْهُمْ وَ الْعِیَّ، وَ نَحِّ عَنْهُمُ الضِّیقَ وَ الاَْنَفَ یَبْسُطِ اللهُ عَلَیْکَ بِذَلِکَ أَکْنَافَ رَحْمَتِهِ وَ یُوجِبْ لَکَ ثَوَابَ طَاعَتِهِ وَ أَعْطِ مَا أَعْطَیْتَ هَنِیئاً وَ امْنَعْ فِی إِجْمَال وَ إِعْذَار. ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

🗞️ #ترجمه ... 📄 ... براى کسانى که به تو نياز دارند وقتى مقرّر کن که شخصاً (و چهره به چهره) به نياز آنها رسيدگى کنى و مجلسى عمومى و همگانى براى آنها تشکيل ده (و در آنجا بنشين و مشکلات آنها را حل کن) در آن مجلس براى خدايى که تو را آفريده است #تواضع کن و لشکريان و معاونانت اعمّ از پاسداران و نيروى انتظامى را از آنها دور ساز تا هر کَس بخواهد بتواند با صراحت و بدون ترس و لکنت زبان، سخن خود را با تو بگويد؛ زيرا من بارها از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) اين سخن را شنيدم که مى فرمود: «امتى که در آن حق ضعيف از زورمند با صراحت گرفته نشود هرگز روى قداست و پاکى را نخواهد ديد (و #آرامش از آنها رخت بر مى بندد). سپس خشونت و کندى و ناتوانى آنها را در سخن، تحمّل کن و هرگونه محدوديت و تنگخويى و استکبار در برابر آنها را از خود دور ساز (تا بتوانند حرف دل خود را بگويند). خداوند با اين کار، رحمت واسعه خود را بر تو گسترش خواهد داد و ثواب اطاعتش را براى تو قرار مى دهد. آنچه مى بخشى به گونه اى ببخش که گوارا (و بى منت باشد) و آن گاه که (به هر علت) از بخشش خوددارى مى کنى آن را با لطف و معذرت خواهى همراه ساز. #نهج_البلاغه_بخوانیم ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

#شرح_و_تفسیر ؛

[ ۲۱ / ۱ ] 🏷 تشکیل مجلس عام براى رسیدگى به کار مردم امام(علیه السلام) بعد از شرح کامل طبقات جامعه و دستورات لازم در مورد هر یک و وظایفى را که زمامدار در برابر آنها دارد نکاتى را یادآور مى شود که ناظر به همه آنهاست و هر یک به نحوى در آن مشترک اند. نخستین دستور اینکه مى فرماید: «براى کسانى که به تو نیاز دارند وقتى مقرر کن که شخصاً (و چهره به چهره) به نیاز آنها رسیدگى کنى و مجلسى عمومى و همگانى براى آنها تشکیل ده (و در آنجا بنشین و مشکلات آنها را حل کن)»; (وَ اجْعَلْ لِذَوِی الْحَاجَاتِ مِنْکَ قِسْماً تُفَرِّغُ لَهُمْ فِیهِ شَخْصَکَ، وَ تَجْلِسُ لَهُمْ مَجْلِساً عَامّاً). بعضى تصور کرده اند که این فصل دنباله فصل سابق و مربوط به محرومان و نیازمندان جامعه است در حالى که چنین نیست و ممکن است کسى کاسب یا تاجر یا کارمند اداره اى باشد و فرد زورمندى حقش را پایمال نموده باشد و نیاز به دادخواهى داشته باشد. تعبیر به «ذَوِی الْحَاجَاتِ مِنْکَ» به جاى «ذَوِی الْحَاجَاتِ مِنْهُمْ» نیز دلیل بر عمومیت است. و تعبیر به «گرفتن حق ضعیف از قوى» که ذیل این کلام آمده، دلیل دیگرى بر عمومیت مفهوم این بخش است. امام(علیه السلام) به دنبال این سخن مى فرماید: دو نکته دیگر را نیز فراموش نکن: ▫️نخست اینکه «در آن مجلس براى خدایى که تو را آفریده است #تواضع کن»;  (فَتَتَوَاضَعُ فِیهِ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَکَ(۱)). روشن است اگر زمامدار تواضع نکند و با ابُّهت و کبر و غرور در بالاى مجلس بنشیند ضعیفان و نیازمندان جرأت نمى کنند که با صراحت مشکل خود را مطرح کنند. ▫️دیگر اینکه «لشکریان و معاونانت اعم از پاسداران و نیروى انتظامى را از آنها دور ساز تا هر کَس بخواهد بتواند با صراحت و بدون ترس و لکنت زبان، سخن خود را با تو بگوید»; (وَ تُقْعِدُ عَنْهُمْ جُنْدَکَ وَ أَعْوَانَکَ مِنْ أَحْرَاسِکَ(۲) وَ شُرَطِکَ(۳)، حَتَّى یُکَلِّمَکَ مُتَکَلِّمُهُمْ غَیْرَ مُتَتَعْتِع(۴)). بدیهى است اگر مأموران با لباس هاى رسمى اطراف مجلس را گرفته باشند چنان رعب و وحشتى به افراد دست مى دهد که توان بیان حاجت خود را پیدا نمى کنند. ممکن است گفته شود که حضور زمامدار بدون اعوان و انصار و پاسدار در چنین مجلسى خطرناک است; ولى اوّلاً، زمامدارانِ عادل و مردمى، هنگامى که میان مردم مى آیند خود مردم محافظ و پاسدار آنها هستند. ثانیاً، ممکن است عده اى با لباس هاى عادى و معمولى در لا به لاى جمعیت باشند تا اگر شخصى شرور قصد سوئى داشته باشد بتوانند جلوى او را بگیرند. آن گاه امام(علیه السلام) براى این دستور مهم و اجتماعى، دلیل روشنى از کلام پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل مى کند و مى فرماید: «زیرا من بارها از رسول خدا ـ که درود خدا بر ایشان و خاندان پاکش باد ـ این سخن را شنیدم که مى فرمود: «امتى که در آن حق ضعیف از زورمند با صراحت گرفته نشود هرگز روى قداست و پاکى را نخواهد دید (و آرامش از آنها رخت بر مى بندد)»; (فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله علیه وآله وسلم یَقُولُ فِی غَیْرِ مَوْطِن: لَنْ تُقَدَّسَ أُمَّةٌ لاَ یُؤْخَذُ لِلضَّعِیفِ فِیهَا حَقُّهُ مِنَ الْقَوِیِّ غَیْرَ مُتَتَعْتِع). منظور از تقدس و پاکیزگى همان پاکیزه شدن از ظلم و جور و جنایت و هرج و مرج است، چرا که اگر ضعیفان جامعه، پناهگاهى براى خود پیدا نکنند دست به دست هم مى دهند و شورشى به راه مى اندازند که کنترل آن بسیار مشکل و گاه غیر ممکن است و تاریخ نشان مى دهد که قیام ضعفاى جامعه و شورش هاى فراگیر از همین جا سرچشمه مى گیرد. بنابراین آنچه امام و همچنین پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله فرمودند افزون بر اینکه دستورى اخلاقى و انسانى و سبب پیشرفت دین و آیین است جنبه سیاسى هم دارد. در حدیثى ابن مسعود نقل مى کند: «أَتَى النَّبِیَّ(صلى الله علیه وآله) رَجُلٌ یُکَلِّمُهُ فَأُرْعِدَ فَقَالَ هَوِّنْ عَلَیْکَ فَلَسْتُ بِمَلِک إِنَّمَا أَنَا ابْنُ امْرَأَة کَانَتْ تَأْکُلُ الْقَدَّ; مردى خدمت پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) آمد و در حالى که با پیامبر صحبت مى کرد مى لرزید. پیغمبر فرمود کار را بر خود آسان گیر (بیهوده نترس) من شاه نیستم. من فرزند زنى هستم که غذاى بسیار ساده اى مى خورد».(۵) آن گاه امام(علیه السلام) در دستور دیگرى به دنبال دستور بار عام براى همه حاجت مندان مى افزاید: «سپس خشونت و کندى و ناتوانى آنها را در سخن، تحمّل کن و هرگونه محدودیت و تنگخویى و استکبار در برابر آنها را از خود دور ساز (تا بتوانند حرف دل خود را بگویند) خداوند با این کار، رحمت واسعه خود را بر تو گسترش خواهد داد و ثواب اطاعتش را براى تو قرار مى دهد»; (ثُمَّ احْتَمِلِ الْخُرْقَ(۶) مِنْهُمْ وَ الْعِیَّ(۷)، وَ نَحِّ(۸) عَنْهُمُ الضِّیقَ وَ الاَْنَفَ(۹) یَبْسُطِ اللهُ عَلَیْکَ بِذَلِکَ أَکْنَافَ رَحْمَتِهِ، وَ یُوجِبْ لَکَ ثَوَابَ طَاعَتِهِ).

[ ۲۱ / ۲ ] در نهایت مى فرماید: «آنچه مى بخشى به گونه اى ببخش که گوارا (و بى منت باشد) و آن گاه که (به هر علت) از بخشش خوددارى مى کنى آن را با لطف و معذرت خواهى همراه ساز»; (وَ أَعْطِ مَا أَعْطَیْتَ هَنِیئاً، وَ امْنَعْ فِی إِجْمَال(۱۰)وَ إِعْذَار(۱۱)). #قرآن_مجید نیز در این زمینه دستور صریحى دارد. گاه خداوند به پیامبرش خطاب مى کند و مى فرماید: «(وَ إِمّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغاءَ رَحْمَة مِنْ رَبِّکَ تَرْجُوها فَقُلْ لَّهُمْ قَوْلاً مَیْسُوراً); و هر گاه از آنان ]مستمندان[ روى برتابى و انتظار رحمت (و نعمت) پرودگارت را داشته باشى (تا توانایى یابى و به آنها کمک کنى) با گفتار نرم و آمیخته با لطف با آنان سخن بگو».(۱۲) و در جاى دیگر عموم مردم را مخاطب ساخته مى فرماید: «(قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِّنْ صَدَقَة یَتْبَعُها أَذىً); گفتار پسندیده (در برابر نیازمندان) و عفو (و گذشت از تندخویى آنها) از صدقه اى که آزارى به دنبال آن باشد بهتر است».(۱۳) امام(علیه السلام) به این ترتیب تمام ظرافت هاى مربوط به چنان مجلسى را بیان فرموده و نکات روانى لازم را که سبب بهره گیرى بهتر و بیشتر از چنین مجلسى مى شود گفته است. گرچه در دنیاى امروز کمتر زمامدارى دست به تشکیل چنین مجلسى مى زند; ولى به یقین ارتباط مستقیم با مردم حاجتمند و به شکل چهره به چهره مى تواند حلاّل بسیارى از مشکلات باشد و فواید زیر را در بر دارد: ۱. مردم مى توانند عقده هاى دل خود را در نزد زمامدار بگشایند. ۲. این امر پیوند محبّت را میان مردم و زمامدار محکم مى کند. ۳. کارمندان و دولتمردان از ترس اینکه در چنین مجلسى رازشان فاش شود از ظلم به رعایا و غصب حقوق آنان خوددارى خواهند کرد. ممکن است گفته شود با توجّه به فزونى جمعیت و سرعت و آسانى ارتباط ها، هجوم مردم حاجتمند رشته کار را از دست زمامدار خواهد گرفت، چرا که ممکن است در یک کشور در زمان واحد ده ها هزار یا صدها هزار از این قبیل افراد باشند؛ ولى راه حل آن با دادن نوبت و در نظر گرفتن اولویت، و بهره گیرى از مشاوران امین قابل حلّ است. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پاورقی : ۱. در بعضى از نسخه ها «رَفَعَک» (يعنى برترى داد) آمده است که تناسب بيشترى دارد. ۲. «أحْراس» جمع «حارس» و «حَرَسىّ» به معناى نگهبان از ماده حراست به معناى نگهبانى گرفته شده است. ۳. «شُرَط» جمع «شُرطة» به معناى پاسبان (نيروى محافظت شهر) است. ارباب لغت گفته اند که اين واژه از «شَرَط» بر وزن «شرف» به معناى علامت گرفته شده؛ زيرا اين مأموران هميشه علامت هايى بر خود مى نهند که شناخته شوند. ۴. «مُتَتَعْتِع» به شخصى که داراى لکنت زبان است گفته مى شود. از ريشه «تَعْتَعة» به معناى لکنت زبان گرفته شده و در واقع شبيه به اسماى اصوات است. ۵. بحارالانوار، ج ۱۶، ص ۲۲۹. ۶. «خُرْق» به معناى سخت گيرى در برابر «رفق» که به معناى مدارا کردن است. ۷. «عِىّ» (با کسر عين) به معناى کند زبانى است و «عَىّ» بر وزن «حىّ» معناى وصفى دارد; يعنى کند زبان. ۸. «نحّ» فعل امر از باب تفعيل و از ريشه «تنحيه» به معناى دور کردن و زائل کردن گرفته شده است. ۹. «الأنَف» يعنى خوددارى از کارى بر اثر استکبار و خودبرتربينى است. ۱۰. «اِجْمال» به معناى لطف و مدارا کردن است. ۱۱. «اِعذار» به معناى معذرت خواهى نمودن است. ۱۲. اسراء، آيه ۲۸. ۱۳. بقره، آيه ۲۶۳. ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────