#داستانهای_شگفت ۱۳۰ - کوری چشم به واسطه کور کردن چشمه ـــــــ ــ ـــ ـ ـــ ـــ ـــ ــ ـ ــ ــ ـــ ـ ـ یکی از بزرگان اهل علم و تقوا نقل فرمود یکی از بستگانشان در اواخر عمرش مِلکی خریده بود و از استفاده سرشار آن زندگی را می گذارند؛ پس از مرگش او را دیدند در حالی که کور بود! از او سببش را پرسیدند که چرا در برزخ نابینا هستی؟ گفت : ملکی را که خریده بودم وسط زمین مزروعی آن چشمه آب گوارایی بود که اهالی ده مجاور می آمدند و از آن برمی داشتند و حیوانات خود را آب می دادند. به واسطه رفت و آمدشان مقداری از زراعت من خراب می شد و برای اینکه سودم از آن مزرعه کم نشود و راه آمد و شد را بگیرم به وسیله خاک و سنگ و گچ آن چشمه را کور نمودم و خشکانیدم و بیچاره مجاورین به ناچار به راه دوری مراجعه می کردند، این کوری من به واسطه کور کردن چشمه آب است. به او گفتم آیا چاره ای دارد؟ گفت اگر وارثها بر من رحم کنند و آن چشمه را جاری سازند تا مورد استفاده مجاورین گردد حال من خوب می گردد. ایشان فرمود به ورثه اش مراجعه کردم آنها هم پذیرفتند و چشمه را گشودند؛ پس از چندی آن مرحوم را با حالت بینایی و سپاسگزاری دیدم. آدمی باید بداند که هرچه می کند به خود کرده است : ( لَها ما کَسَبَتْ وَ عَلَیْها مَا اکْتَسَبَتْ ) اگر به کسی ستم نموده به خودش ستم کرده؛ اگر به کسی نیکی کرده به خودش نیکی کرده است. اگر سر کسی را بریده در مواقف برزخی خودش بی سر است و در جهنم سر و پایش به هم پیچیده است چنانچه می فرماید : ( فَیُؤْخَذُ بِالنَّواصی وَ اْلاَقْدام ) از اینجاست که #حضرت_زینب_کبری علیهاالسّلام در مجلس یزید به آن ملعون فرمود :( وَ ما فَرَیْتَ اِلاّ جِلْدُکَ وَ ما قَطَعْتَ اِلاّ رَأْسُکَ ؛ نبریدی مگر پوست خودت را و جدا نساختی مگر سر خود را )

.

فهرست کتاب 🇯‌ 🇴‌ 🇮‌ 🇳 https://eitaa.com/mabaheeth/55839 — ⃟‌ ——— 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - -

#انسان_شناسی ۱۳۸ #استاد_شجاعی - #ملکوت کجاست؟ - آخرت به کجا میگن؟ - فاصله‌ی آخرت تا دنیا از نظر مکانی و زمانی چقدر هست؟ @Ostad_Shojae ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

▶️ #استوری | #علم ❇️ هرچه جلوتر، دورتر #نکته_اخلاقی از امام خمینی(ره) @EMAM_COM ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

سحر رمضان، وقتِ اُنس گرفتن و محکم کردن رفاقت‌هاست، و برای هر اُنس، ابتدا باید ترس‌ها را ریخت! تا در آغوشی که باز شده، آرام گرفت… سحرهای رمضان، به قدر وُسع‌مان، از این سفرۀ وسیع و عظیم برای اُنس با خدا بهره بگیریم. می‌توانیم آنرا به چندین بخش تقسیم نموده و هر سحر قسمتی از آن را نوش جان کنیم.

دعای صد و شانزده – هنگام سحر در هر شب از ماه رمضان از ابوحمزه ثـمالی روایت شده که: حضـرت امام زین العابدین (علیه‌السلام) در ماه رمضان، بیشتـر شب را نـماز می‌خواند و هنگام سحر، این دعا را می‌خواند: إِلٰهِى لاٰتُؤَدِّبْنِى بِعُقُوبَتِكَ، وَلاٰ تَمْكُرْ بیٖ فیٖ حِيلَتِكَ، مِنْ أَيْنَ لِیَ الْخَیْرُ يٰارَبِّ وَلاٰ يُوجَدُ إِلّٰا مِنْ عِنْدِكَ؟ وَمِنْ أَيْنَ لِیَ النَّجاةُ وَلاٰ تُسْتَطاعُ إِلّٰا بِكَ؟ لَاالَّذِى أَحْسَنَ اسْتَغْنىٰ عَنْ عَوْنِكَ وَرَحْمَتِكَ، وَلَا الَّذِى أَساءَ وَاجْتَـرَأَ عَلَيْكَ وَلَمْ يُرْضِكَ خَرَجَ عَنْ قُدْرَتِكَ، يٰا رَبِّ يٰا رَبِّ يٰا رَبِّ خدای من، مرا به کیفرت ادب نکن و با نقشه‌ با من چاره‌اندیشی نداشته باش، پروردگارا از کجا برایم خیری هست، درحالی‌که جز نزد تو یافت نمی‌شود و از کجا برایم نجاتی است، درحالی‌که جز به تو فراهم نمی‌گردد، نه آن‌که نیکی کرد از کمک و رحمتت بی‌نیاز شد و نه آن‌که بدی کرد و بر تو گستاخی روا داشت و تو را خشنود نساخت از عرصه قدرتت بیرون رفت؛ پروردگارا، پروردگارا، پروردگارا، [آنقدر بگوید تا نفس قطع گردد] بِكَ عَرَفْتُكَ، وَأَنْتَ دَلَلْتَنِى عَلَيْكَ، وَدَعَوْتَنِى إِلَيْكَ، وَلَوْ لاٰ أَنْتَ لَمْ أَدْرِ مٰا أَنْتَ، الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى أَدْعُوهُ فَيُجِيبُنِى، وَإِنْ كُنْتُ بَطِيئاً حِینَ يَدْعُونِی، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى أَسْأَلُهُ فَيُعْطِينِى، وَإِنْ كُنْتُ بَخِيلاً حِینَ يَسْتَقْرِضُنِى، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى أُنادِيهِ كُلَّما شِئْتُ لِحاجَتِى، وَأَخْلُو بِهِ حَيْثُ شِئْتُ لِسِـرِّى بِغَیْرِ شَفِيعٍ فَيَقْضِـى لیٖ حاجَتِى، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى اَدْعُوهُ وَلاٰ أَدْعُو غَيْـرَہُ، وَلَوْ دَعَوْتُ غَيْـرَہُ لَمْ يَسْتَجِبْ لیٖ دُعائِی. تو را به تو شناختم و تو مرا بر هستی خود راهنمایی کردی و به‌سوی خود خواندی و اگر راهنمایی تو نبود، من نـمی‌دانستم تو که هستی، خدا را سپاس که می‌خوانـمش و او پاسخم را می‌دهد، گرچه هنگامی که او مرا می‌خواند سستی می‌کنم و خدا را سپاس که از او درخواست می‌کنم و او به من عطا می‌نـماید، گرچه بخل می‌ورزم هنگامی که از من قرض بخواهد و خدا را سپاس که هرگاه بخواهم برای حاجتم صدایش کنم و هر جا که برای رازونیاز با او بخواهم بی‌پرده خلوت می‌کنم و او حاجتم را برآورد، خدا را سپاس که غیر او را نمی‌خوانم که اگر غیر او را می‌خواندم دعایم را مستجاب نمی‌کرد. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى اَرْجُوهُ لاٰأَرْجُو غَيْـرَہُ، وَلَوْ رَجَوْتُ غَيْـرَہُ لَأَخْلَفَ رَجائِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى وَكَلَنِى إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِى، وَلَمْ يَكِلْنِى إِلَی النَّاسِ فَيُهِينُونِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى تَحَبَّبَ إِلَیَّ، وَهُوَ غَنِيٌّ عَنِّي، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى يَحْلُمُ عَنِّى حَتّٰى كَأَنِّی لاٰذَنْبَ لیٖ، فَرَبِّی أَحْمَدُ شَیْءٍ عِنْدِى، وَأَحَقُّ بِحَمْدِى. و خدا را سپاس که به غیر او امید نبندم که اگر جز به او امید می‌بستم ناامیدم می‌کرد. و خدا را سپاس که مرا به خودش وا‌گذاشت، ازاین‌رو به من رأفت و محبت کرد و به مردم وا‌نگذاشت تا مرا خوار کنند و خدا را سپاس که با من دوستی ورزید، درحالی‌که از من بی‌نیاز است و خدا را سپاس که بر من بردباری می‌کند تا آنجا که گویی مرا گناهی نیست! پروردگارم ستوده‌ترین موجود نزد من بوده و به ستایش من سزاوارتر است. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ إِلَيْكَ مُشْـرَعَةً، وَمَناهِلَ الرَّجاءِ لَدَيْكَ مُتْـرَعَةً، وَالْاِسْتِعانَةَ بِفَضْلِكَ لِمَنْ أَمَّلَكَ مُباحَةً، وَأَبْوابَ الدُّعاءِ إِلَيْكَ لِلصَّارِخِینَ مَفْتُوحَةً. وَأَعْلَمُ أَنَّكَ لِلرَّاجِینَ بِـمَوْضِعِ إِجابَةٍ، وَلِلْمَلْهُوفِینَ بِـمَرْصَدِ إِغاثَةٍ، وَأَنَّ فِی اللَّهَفِ إِلیٰ جُودِكَ، وَالرِّضَا بِقَضَائِكَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْبَاخِلِینَ، وَمَنْدُوحَةً عَمّٰا فیٖ أَيْدِى الْمُسْتَأْثِرِينَ، وَأَنَّ الرَّاحِلَ إِلَيْكَ قَرِيبُ الْمَسافَةِ. وَأَنَّكَ لاٰتَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ إِلّٰا أَنْ تَحْجُبَهُمُ الْأَعْمَالُ دُونَكَ.

خداوندا راه‌های درخواست حاجت‌هایم را به‌جانب تو باز می‌یابم و آبشخورهای امید را نزد تو پر می‌بینم و یاری خواستـن از احسانت را برای آن‌که تو را آرزو کرد بی‌مانع می‌بینم و درهای دعا را برای فریاد کنندگان گشوده می‌نگرم و می‌دانم که تو برای امیدواران در جایگاه اجابتی و برای دل سوختگان در کمینگاه فریادرسی هستی و به‌یقین در اشتیاق به جودت و خشنودی به قضایت جایگزینی از منع بخیلان است و گشایشی از آنچه در دست ثروت‌اندوزان است وجود ندارد و همانا مسافر به‌سوی تو مسافتش نزدیک است و تو از آفریدگانت هرگز در پرده نیستی، جز اینکه کردارشان آنان را از تو در پرده برده. وَقَدْ قَصَدْتُ إِلَيْكَ بِطَلِبَتِى، وَتَوَجَّهْتُ إِلَيْكَ بِحاجَتِى، وَجَعَلْتُ بِكَ اسْتِغاثَتِى، وَبِدُعَائِكَ تَوَسُّلِی مِنْ غَيْـرِ اسْتِحْقاقٍ لِاسْتِمَاعِكَ مِنِّى، وَلَااسْتِيجَابٍ لِعَفْوِكَ عَنِّى، بَلْ لِثِقَتِى بِكَرَمِكَ، وَسُكُونِی إِلیٰ صِدْقِ وَعْدِكَ، وَلَجائِی إِلَی الْإِقْرَارِ بِتَوْحِيدِكَ، وَيَقِينِى بِـمَعْرِفَتِكَ مِنِّى أَنْ لاٰ رَبَّ لیٖ غَيْـرُكَ، وَلاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ، وَحْدَكَ لاٰشَـرِيكَ لَكَ. من با درخواستم آهنگ تو کردم و با حاجتم روی به تو آوردم، نیاز خواهی‌ام را به پیشگاه تو قرار دادم و خواندنت را دست‌آویز خویش کردم بی‌آنکه مستحق شنیدن خواهشم و سزاوار گذشت از من باشی، بلکه برای اطمینان به بزرگواری‌ات و آرامش به‌درستی وعده‌ات و پناه جستـن به اقرار به یگانگی‌ات و یقین به معرفتت که مرا پروردگاری جز تو نیست و معبودی جز تو نیست، یگانه و بی‌شـریکی. اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْقَائِلُ وَقَوْلُكَ حَقٌّ وَوَعْدُكَ صِدْقٌ: ﴿وَاسْأَلُوا اللّٰهَ‌ مِنْ‌ فَضْلِهِ‌ إِنَّ اللّٰهَ كٰانَ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلِيماً﴾، وَلَيْسَ مِنْ صِفاتِكَ يٰا سَيِّدِى أَنْ تَأْمُرَ بِالسُّؤٰالِ وَتَـمْنَعَ الْعَطِيَّةَ، وَانْتَ الْمَنَّانُ بِالْعَطِيَّاتِ عَلیٰ أَهْلِ مَمْلَكَتِكَ، وَالْعائِدُ عَلَيْهِمْ بِتَحَنُّنِ رَأْفَتِكَ. خداوندا تو گفته‌ای و گفتارت بر حق و وعده‌ات درست است [فرمودی]: «از خداوند [با کمک تقوا و کسب حلال] درخواست کنید از فضلش که خداوند به هر چیزی داناست»، ای آقای من در شأن تو این نیست که دستور به درخواست دهی و از بخشش خودداری کنی، تو با عطاهایت بر اهل مملکتت بسیار کریمی و بر آنان با محبّت و رأفت بسیار احسان کننده‌ای. إِلٰهىٖ رَبَّيْتَنِى فیٖ نِعَمِكَ وَإِحْسانِكَ صَغِیراً، وَنَوَّهْتَ بِاسْمِى كَبِیراً، فَيٰا مَنْ رَبَّانِی فِی الدُّنْيا بِإِحْسانِهِ وَتَفَضُّلِهِ وَنِعَمِهِ، وَأَشارَ لیٖ فِی الْآخِرَةِ إِلیٰ عَفْوِہِ وَكَرَمِهِ، مَعْرِفَتِى يٰا مَوْلاٰىَ دَلَّتْنِی عَلَيْكَ، وَحُبِّى لَكَ شَفِيعِى إِلَيْكَ، وَأَنَا واثِقٌ مِنْ دَلِيلِی بِدَلالَتِكَ، وَسَاكِنٌ مِنْ شَفِيعِى إِلیٰ شَفاعَتِكَ. خدای من، مرا در کودکی در میان نعمت‌ها و احسانت پروریدی و در بزرگ‌سالی نامم را بلند آوازه ساختی، ای آن‌که مرا در دنیا به احسان و نعمت‌هایش پرورید و برایم در آخرت به گذشت و کرمش اشاره کرد، ای مولای من معرفتم راهنمایم به‌سوی تو و عشقم به تو واسطه‌ام به پیشگاه توست، من از دلیلم به دلالت تو مطمئـن و از واسطه‌ام به شفاعت تو در آرامشم. أَدْعُوكَ يٰا سَيِّدِى بِلِسانٍ قَدْ أَخْرَسَهُ ذَنْبُهُ، رَبِّ أُناجِيكَ بِقَلْبٍ قَدْ أَوْبَقَهُ جُرْمُهُ، أَدْعُوكَ يٰارَبِّ رَاهِباً رَاغِباً رَاجِياً خَائِفاً، إِذٰا رَأَيْتُ مَوْلاٰیَ ذُنُوبِی فَزِعْتُ، وَإِذٰا رَأَيْتُ كَرَمَكَ طَمِعْتُ، فَإِنْ عَفَوْتَ فَخَیْرُ رَاحِمٍ، وَإِنْ عَذَّبْتَ فَغَیْرُ ظالِمٍ. ای آقایم تو را به زبانی می‌خوانم که گناهش او را ناگویا کرده و با دلی با تو مناجات می‌کنم که جرمش او را هلاک ساخته، تو را می‌خوانم ای پروردگارم در حال هراس و اشتیاق و امید و بیم، مولای من هرگاه گناهانم را می‌بینم بی‌تاب می‌شوم و هرگاه کرمت را مشاهده می‌کنم، به طمع می‌افتم، پس اگر از من درگذری بهتـرین رحم‌کننده‌ای و اگر عذاب کنی ستم نکرده‌ای. حُجَّتِى يٰا اللّٰهُ فیٖ جُرْأَتِی عَلیٰ مَسْأَلَتِكَ -مَعَ إِتْيانِی مٰا تَكْرَہُ- جُودُكَ وَكَرَمُكَ، وَعُدَّتِی فیٖ شِدَّتِی -مَعَ قِلَّةِ حَيائِی مِنْكَ- رَأْفَتُكَ وَرَحْمَتُكَ، وَقَدْ رَجَوْتُ أَنْ لاٰتُخَيِّبَ بَیْنَ ذَيْنِ وَذَيْنِ مُنْيَتِى، فَحَقِّقْ رَجائِی، وَاسْمَعْ دُعائِی، يٰا خَیْرَ مَنْ دَعاهُ داعٍ، وَأَفْضَلَ مَنْ رَجاهُ راجٍ. خدایا حجّت من در گستاخی بر درخواست از تو، با ارتکاب آنچه از آن کراهت داری، جود و کرم توست و ذخیره‌ام در سختی‌ها با کمی حیا همانا رأفت و رحمت توست و امیدم بر آن است که بین حجّت و ذخیره‌ام آرزویم را نومید نکنی، پس امیدم را تحقق بخش و دعایم را بشنو، ای بهتـرین کسی که خواننده‌ای او را خوانده و برترین کسی که امیدواری به او امید بسته.

عَظُمَ يٰا سَيِّدِى أَمَلِی، وَساءَ عَمَلِی، فَأَعْطِنِى مِنْ عَفْوِكَ بِـمِقْدارِ أَمَلِی، وَلاٰ تُؤاخِذْنِی بِأَسْوَءِ عَمَلِی، فَإِنَّ كَرَمَكَ يَجِلُّ عَنْ مُجازاةِ الْمُذْنِبِینَ، وَحِلْمَكَ يَكْبُـرُ عَنْ مُكافَاةِ الْمُقَصِّـرِينَ، وَأَنَا يٰا سَيِّدِى عائِذٌ بِفَضْلِكَ، هارِبٌ مِنْكَ إِلَيْكَ، مُسْتَنْجِّزٌ مٰا وَعَدْتَ مِنَ الصَّفْحِ عَمَّنْ أَحْسَنَ بِكَ ظَنّاً، وَمٰا أَنَا يٰارَبِّ وَمٰا خَطَرِى؟! هَبْنِى بِفَضْلِكَ، وَتَصَدَّقْ عَلَیَّ بِعَفْوِكَ. ای آقای من، آرزویم بزرگ شده و کردارم زشت گشته، پس به اندازه آرزویم از عفوت به من ببخش و به زشت‌ترین کردارم مرا سـرزنش مکن، زیرا کرمت برتر از کیفر گنه‌کاران و بردباری‌ات بزرگ‌تر از مکافات تبهکاران است؛ و من ای آقایم پناهنده به احسان توأم، گریزان از تو به‌سوی توأم، خواستار تحقق چیزی هستم که وعده کردی و آن گذشت تو از کسی که گمانش را به تو نیکو کرده، چه هستم من ای پروردگارم و اهمیت من چیست؟ به احسانت مرا ببخش و به گذشتت به من صدقه ده. أَيْ رَبِّ جَلِّلْنِي بِسِتْـرِكَ، وَاعْفُ عَنْ تَوْبِيخِى بِكَرَمِ وَجْهِكَ، فَلَوِ اطَّلَعَ الْيَوْمَ عَلیٰ ذَنْبِى غَیْرُكَ، مٰا فَعَلْتُهُ، وَلَوْ خِفْتُ تَعْجِيلَ الْعُقُوبَةِ لَاجْتَنَبْتُهُ، لاٰ لِأَنَّكَ أَهْوَنُ النَّاظِرِينَ إِلَیَّ، وَأَخَفُّ الْمُطَّلِعِینَ عَلَیَّ، بَلْ لِأَنَّكَ يٰا رَبِّ خَیْرُ السَّاتِرِينَ، وَأَحْكَمُ الْحَاكِمِینَ، وَأَكْرَمُ الْأَكْرَمِینَ، سَتَّارُ الْعُيُوبِ، غَفَّارُ الذُّنُوبِ، عَلَّامُ الْغُيُوبِ. پروردگارا مرا به پرده پوشی‌ات بپوشان و از توبیخم به بزرگواری ذاتت درگذر، اگر امروز جز تو بر گناهم آگاه می‌شد، آن را انجام نـمی‌دادم و اگر از زود رسیدن عقوبت می‌ترسیدم، از آن دوری می‌کردم، گناهم نه به این خاطر بود که تو سبک‌ترین بینندگانی و بی‌مقدارترین آگاهان، بلکه پروردگارا از این جهت بود که تو بهتـرین پرده‌پوش و حاکم‌ترین حاکمان و کریم‌ترین کریمانی، پوشنده عیب‌ها، آمرزنده گناهان، دانای نهان‌ها. تَسْتُـرُ الذَّنْبَ بِكَرَمِكَ، وَتُؤَخِّرُ الْعُقُوبَةَ بِحِلْمِكَ، فَلَكَ الْحَمْدُ عَلیٰ حِلْمِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ، وَعَلیٰ عَفْوِكَ بَعْدَ قُدْرَتِكَ. وَيَحْمِلُنِى وَيُجَرِّئُنِى عَلیٰ مَعْصِيَتِكَ حِلْمُكَ عَنِّى، وَيَدْعُونِی إِلیٰ قِلَّةِ الْحَياءِ سَتْـرُكَ عَلَیَّ، وَيُسْـرِعُنِى إِلَی التَّوَثُّبِ عَلیٰ مَحارِمِكَ مَعْرِفَتِى بِسَعَةِ رَحْمَتِكَ، وَعَظِيمِ عَفْوِكَ، يٰا حَلِيمُ يٰا كَرِيمُ، يٰا حَىُّ يٰا قَيُّومُ، يٰا غافِرَ الذَّنْبِ، يٰا قابِلَ التَّوْبِ، يٰا عَظِيمَ الْمَنِّ، يٰا قَدِيمَ الْإِحْسانِ. گناه را با بزرگواری‌ات می‌پوشانی و کیفر را با بردباری‌ات به تأخیر می‌اندازی، سپاس تو را سزاست بر بردباری‌ات پس از آنکه دانستی و بر گذشتت پس از آنکه توانستی، بردباری‌ات مرا به‌سوی گناه می‌کشد و بر نافرمانی‌ات جرأت می‌دهد، پرده‌پوشی‌ات بر من، مرا به کم‌حیایی می‌خواند و شناختم از رحمت گستـرده و بزرگی عفوت، به من در تاختـن بر محرّماتت شتاب می‌دهد! ای شکیبا، ای گرامی، ای زنده، ای به خود پاینده، ای آمرزنده، ای توبه پذیر؛ ای بزرگ نعمت، ای دیرینه احسان. أَيْنَ سِتْـرُكَ الْجَمِيلُ؟ أَيْنَ عَفْوُكَ الْجَلِيلُ؟ أَيْنَ فَرَجُكَ الْقَرِيبُ؟ أَيْنَ غِياثُكَ السَّـرِيعُ؟ أَيْنَ رَحْمَتُكَ الْواسِعَةُ؟ أَيْنَ عَطاياكَ الْفاضِلَةُ؟ أَيْنَ مَواهِبُكَ الْهَنِيئَةُ؟ أَيْنَ صَنائِعُكَ السَّنِيَّةُ؟ أَيْنَ فَضْلُكَ الْعَظِيمُ؟ أَيْنَ مَنُّكَ الْجَسِيمُ؟ أَيْنَ إِحْسانُكَ الْقَدِيمُ؟ أَيْنَ كَرَمُكَ يٰا كَرِيمُ؟ بِهِ فَاسْتَنْقِذْنِی، وَبِرَحْمَتِكَ فَخَلِّصْنِى. پرده‌پوشی زیبایت کجاست؟ گذشت بزرگت کجاست؟ گشایش نزدیکت کجاست؟ فریادرسی سـریعت کجاست؟ رحمت گستـرده‌ات کجاست؟ عطاهای برترت کجاست؟ موهبت‌های گوارایت کجاست؟ جایزه‌های شایانت کجاست؟ احسان بزرگت کجاست؟ عطای عظیمت کجاست؟ احسان دیرینه‌ات کجاست؟ کرمت کجاست؟ ای کریم، به‌حق کرمت مرا رهایی بخش و به رحمتت مرا خلاص کن. يٰا مُحْسِنُ يٰا مُجْمِلُ، يٰا مُنْعِمُ يٰا مُفْضِلُ، لَسْنٰا نَتَّكِلُ فِی النَّجاةِ مِنْ عِقابِكَ عَلیٰ أَعْمالِنا، بَلْ بِفَضْلِكَ عَلَيْنَا، لِأَنَّكَ أَهْلُ التَّقْوىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ، تَبْتَدِئُ بِالْإِحْسانِ نِعَماً، وَتَعْفُو عَنِ الذَّنْبِ كَرَماً، فَمٰا نَدْرِى مٰا نَشْكُرُ! أَجَمِيلَ مٰا تَنْشُـرُ؟ أَمْ قَبِيحَ مٰا تَسْتُـرُ؟ أَمْ عَظِيمَ مٰا أَبْلَيْتَ وَأَوْلَيْتَ؟ أَمْ كَثِیرَ مٰا مِنْهُ نَجَّيْتَ وَعافَيْتَ؟

ای نیکوکار، ای زیباکار، ای نعمت‌ده، ای فزونی‌بخش، من آن نیستم که در رهایی از کیفرت بر اعمال‌مان تکیه کنم، بلکه به احسانت بر ما اعتماد دارم، چراکه تو اهل تقوا و مغفرتی، از باب نعمت‌دهی ابتدای به احسان می‌کنی و از جهت کرم از گناه در می‌گذری، پس نـمی‌دانم از چه سپاس گویم! از زیبایی عملی که می‌گستـرانی، یا کار زشتی که می‌پوشانی، یا بزرگ آزمونی که آزمودی و شایسته نیکی نـمودی، یا آن همه مشکلی که مرا از آن رهانیدی و سلامت کامل بخشیدی؟ يٰا حَبِيبَ مَنْ تَحَبَّبَ إِلَيْكَ، وَيٰا قُرَّةَ عَیْنِ مَنْ لاٰذَ بِكَ وَانْقَطَعَ إِلَيْكَ، أَنْتَ الْمُحْسِنُ وَنَحْنُ الْمُسِيئُونَ، فَتَجاوَزْ يٰا رَبِّ عَنْ قَبِيحِ مٰا عِنْدَنا بِجَمِيلِ مٰا عِنْدَكَ، وَأَىُّ جَهْلٍ يٰا رَبِّ لاٰيَسَعُهُ جُودُكَ؟ وَأَىُّ زَمانٍ أَطْوَلُ مِنْ أَناتِكَ؟ وَمٰا قَدْرُ أَعْمالِنا فیٖ جَنْبِ نِعَمِكَ؟ وَكَيْفَ نَسْتَكْثِـرُ أَعْمالاً نُقابِلُ بِهٰا كَرَمَكَ؟ بَلْ كَيْفَ يَضِيقُ عَلَی الْمُذْنِبِینَ مٰا وَسِعَهُمْ مِنْ رَحْمَتِكَ؟ يٰا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ، يٰا باسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ، ای محبوب آن‌که به تو دوستی ورزید، ای نور چشم کسی که به تو پناه آورد و برای رسیدن به تو از دیگران گسست؛ تو نیکوکاری و ما بدکارانیم، به زیبایی آنچه نزد توست از زشتی آنچه پیش ماست درگذر، پروردگارا، کدام جهلی است که جود تو گنجایش آن را نداشته باشد؟ و کدام زمان، طولانی‌تر از مهلت دادن توست؟ در کنار نعمت‌هایت ارزش اعمال ما چیست؟ چگونه اعمال خود را بسیار انگاریم تا با آن‌ها با کرمت برابری کنیم؟ بلکه چگونه بر گنه‌کاران تنگ شود آنچه از رحمتت شامل‌شان شده؟ ای گستـرده آمرزش، ای گشاده‌دست به رحمت، فَوَعِزَّتِكَ يٰا سَيِّدِى لَوِ انْتَهَرْتَنِى مٰا بَرِحْتُ مِنْ بابِكَ، وَلاٰ كَفَفْتُ عَنْ تَـمَلُّقِكَ لِمَا انْتَهىٰ إِلَیَّ مِنَ الْمَعْرِفَةِ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ، وَأَنْتَ الْفاعِلُ لِمٰا تَشَاءُ، تُعَذِّبُ مَنْ تَشَاءُ بِـمٰا تَشَاءُ كَيْفَ تَشَاءُ، وَتَرْحَمُ مَنْ تَشَاءُ بِـمٰا تَشَاءُ كَيْفَ تَشَاءُ، وَلاٰ تُسْأَلُ عَنْ فِعْلِكَ، وَلاٰ تُنازَعُ فیٖ مُلْكِكَ، وَلاٰ تُشارَكُ فیٖ أَمْرِكَ، وَلاٰ تُضادُّ فیٖ حُكْمِكَ، وَلاٰ يَعْتَـرِضُ عَلَيْكَ أَحَدٌ فیٖ تَدْبِيـرِكَ، لَكَ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبارَكَ اللّٰهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ. ای آقای من به عزّتت سوگند، اگر مرا برانی از درگاهت دور نخواهم شد و از چاپلوسی و تـملق نسبت به تو دست نخواهم کشید، به خاطر شناختی که به جود و کرمت پیدا کرده‌ام، تو انجام دهی آنچه را که خواهی، هرکه را بخواهی عذاب می‌کنی به هرچه که بخواهی و به هر صورتی که بخواهی و رحم می‌کنی هرکه را بخواهی، به هرچه که بخواهی و به هر کیفیت که بخواهی، از آنچه کنی بازخواست نشوی و در فرمانروایی‌ات نزاع در نگیرد و کسی در کارت شـریکت نگردد و در داوری‌ات با تو هماورد نشود و در تدبیرت احدی بر تو اعتـراض نکند، آفرینش و فرمان ویژۀ توست، منزّە است خدا پروردگار جهانیان. يٰارَبِّ هٰذَا مَقامُ مَنْ لٰاذَ بِكَ، وَاسْتَجارَ بِكَرَمِكَ، وَأَلِفَ إِحْسانَكَ وَ نِعَمَكَ، وَأَنْتَ الْجَوادُ الَّذِى لاٰيَضِيقُ عَفْوُكَ، وَلاٰ يَنْقُصُ فَضْلُكَ، وَلاٰتَقِلُّ رَحْمَتُكَ، وَقَدْ تَوَثَّقْنا مِنْكَ بِالصَّفْحِ الْقَدِيمِ، وَالْفَضْلِ الْعَظِيمِ، وَالرَّحْمَةِ الْواسِعَةِ، پروردگارا این است جایگاه کسی که به پناهت آمد و به کرمت پناهنده گشت و به احسان و نعمت‌هایت الفت جست، تویی آن سخاوتـمندی که گذشتت به تنگی نـمی‌رسد و احسانت کاهش نـمی‌پذیرد و رحمتت کم نـمی‌شود و به‌یقین ما به چشم‌پوشی دیرینت و احسان بزرگت و رحمت گستـرده‌ات اعتماد کردیم، أَفَتُـراكَ يٰارَبِّ تُخْلِفُ ظُنُونَنا أَوْ تُخَيِّبُ آمالَنا؟ كَلّٰا يٰا كَرِيمُ فَلَيْسَ هٰذَا ظَنُّنا بِكَ، وَلاٰ هٰذَا طَمَعُنَا فِيكَ. يٰارَبِّ إِنَّ لَنٰا فِيكَ أَمَلاً طَوِيلاً كَثِیراً، إِنَّ لَنٰا فِيكَ رَجاءً عَظِيماً عَصَيْناكَ وَنَحْنُ نَرْجُو أَنْ تَسْتُـرَ عَلَيْنا، وَدَعَوْناكَ وَنَحْنُ نَرْجُو أَنْ تَسْتَجِيبَ لَنٰا، فَحَقِّقْ رَجاءَنا يٰا مَوْلانٰا، فَقَدْ عَلِمْنا مٰا نَسْتَوْجِبُ بِأَعْمالِنا، وَلٰكِنْ عِلْمُكَ فِينٰا، وَعِلْمُنٰا بِأَنَّكَ لاٰتَصْـرِفُنا عَنْكَ، حَثَّنا عَلَی الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَإِنْ كُنَّا غَيْـرَ مُسْتَوْجِبِینَ لِرَحْمَتِكَ، فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَيْنا، وَعَلَی الْمُذْنِبِینَ بِفَضْلِ سَعَتِكَ، آیا ممکن است پروردگارا برخلاف گمان‌های ما به حضـرتت رفتار کنی یا آرزوهای‌مان را نسبت به رحمتت نومید سازی؟! هرگز ای بزرگوار، چنین گمانی به تو نیست و طمع ما درباره تو این چنین نـمی‌باشد، پروردگارا، ما را درباره تو آرزوی طولانی بسیاری است، ما را در حق تو امید بزرگی است، از تو نافرمانی کردیم و حال آنکه امیدواریم گناه را

بر ما بپوشانی و تو را خواندیم و امیدواریم که برای ما اجابت کنی، مولای ما امیدمان را تحقق بخش، ما دانستیم که با کردارمان سزاوار چه خواهیم بود، ولی دانش تو درباره ما و آگاهی ما به اینکه ما را از درگاهت نـمیرانی، گرچه ما سزاوار رحمتت نیستیم ولی تو شایسته آنی که بر ما و بر گنه‌کاران به احسان گستـرده‌ات جود کنی، فَامْنُنْ عَلَيْنا بِـمٰا أَنْتَ أَهْلُهُ، وَجُدْ عَلَيْنا فَإِنَّا مُحْتاجُونَ إِلیٰ نَيْلِكَ. يٰا غَفَّارُ بِنُورِكَ اهْتَدَيْنا، وَبِفَضْلِكَ اسْتَغْنَيْنا، وَبِنِعْمَتِكَ أَصْبَحْنا وَأَمْسَيْنا، ذُنُوبُنا بَیْنَ يَدَيْكَ، نَسْتَغْفِرُكَ اللّٰهُمَّ مِنْهٰا وَنَتُوبُ إِلَيْكَ. تَتَحَبَّبُ إِلَيْنٰا بِالنِّعَمِ وَنُعَارِضُكَ بِالذُّنُوبِ، خَیْرُكَ إِلَيْنٰا نازِلٌ، وَشَـرُّنا إِلَيْكَ صاعِدٌ! وَلَمْ يَزَلْ وَلاٰ يَزالُ مَلَكٌ كَرِيمٌ يَأْتِيكَ عَنّٰا بِعَمَلٍ قَبِيحٍ، فَلاٰ يَـمْنَعُكَ ذٰلِكَ مِنْ أَنْ تَحُوطَنا بِنِعَمِتِكَ وتَتَفَضَّلَ عَلَيْنا بِآلائِكَ، فَسُبْحانَكَ مٰا أَحْلَمَكَ وَأَعْظَمَكَ وَأَكْرَمَكَ، مُبْدِئاً وَمُعِيداً، پس آن‌گونه که شایسته آنی بر ما منّت گذار و بر ما جود کن که ما نیازمند به عطای توییم، ای بسیار آمرزنده، به نور تو هدایت شدیم و به فضل تو بی‌نیاز گشتیم و به نعمتت بامداد نـمودیم و شامگاه کردیم، گناهان ما پیش روی توست، خداوندا از گناهان‌مان از تو آمرزش می‌خواهیم و به‌سوی تو باز می‌گردیم، تو با نعمت‌ها به ما مهر می‌ورزی و ما با گناهان با تو مقابله می‌کنیم، خیرت به‌سوی ما سـرازیر است و بدی ما به‌سوی تو بالا می‌آید، همواره فرشته بزرگواری، از ما کردار زشت به‌سوی تو می‌آورد و این امر مانع نـمی‌شود از اینکه ما را با نعمت‌هایت فراگیری و به عطاهای برجسته‌ات بر ما لطف و محبت کنی، منزّهی تو، چه بردبار و بزرگ و کریمی، آغاز کننده به نیکی و تکرار کننده آنی، تَقَدَّسَتْ أَسْماؤُكَ، وَجَلَّ ثَناؤُكَ، وَكَرُمَ صَنٰائِعُكَ وَفِعَالُكَ. أَنْتَ إِلٰهىٖ أَوْسَعُ فَضْلاً وَأَعْظَمُ حِلْماً مِنْ أَنْ تُقايِسَنِى بِفِعْلِی وَخَطِيئَتِى، فَالْعَفْوَ الْعَفْوَ الْعَفْوَ، سَيِّدِى سَيِّدِى سَيِّدِى. نام‌هایت مقدس و ثنایت عظیم و رفتارها و کردارهایت کریمانه است، تو ای معبودم، احسانت گستـرده‌تر و بردباری‌ات بزرگ‌تر از آن است که مرا به کردار ناپسند و خطاکاری‌ام بسنجی، پس گذشت، گذشت، گذشت، آقای من، آقای من، آقای من. اَللّٰهُمَّ اشْغَلْنا بِذِكْرِكَ، وَأَعِذْنا مِنْ سَخَطِكَ، وَأَجِرْنا مِنْ عَذابِكَ وَارْزُقْنا مِنْ مَواهِبِكَ، وَأَنْعِمْ عَلَيْنا مِنْ فَضْلِكَ، وَارْزُقْنٰا حَجَّ بَيْتِكَ وَزِيارَةَ قَبـْرِ نَبِيِّكَ، صَلَواتُكَ وَرَحْمَتُكَ وَمَغْفِرَتُكَ وَرِضْوانُكَ عَلَيْهِ وَعَلیٰ أَهْلِ بَيْتِهِ، إِنَّكَ قَرِيبٌ مُجِيبٌ، وَارْزُقْنٰا عَمَلاً بِطَاعَتِكَ، وَتَوَفَّنا عَلیٰ مِلَّتِكَ، وَسُنَّةِ نَبِيِّكَ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ. اَللّٰهُمَّ اغْفِرْلیٖ وَلِوالِدَىَّ، وَارْحَمْهُما كَمٰا رَبَّيانِی صَغِیراً وَاجْزِهِمٰا بِالْإِحْسَانِ إِحْساناً، وَبِالسَّيِّئاتِ عَفْواً وَغُفْراناً. ما را به ذکرت مشغول کن و از خشمت پناه ده و از عذابت نجات بخش و از مواهبت روزی کن و از فضلت بر ما مهربانی و لطف فرما و زیارت خانه‌ات و زیارت مرقد پیامبـرت را روزی ما کن، صلوات و رحمت و مغفرت و رضوانت بر پیامبـر و خاندانش، تو نزدیک و پاسخ‌دهنده هستی، عمل به طاعتت را روزی ما گردان و ما را بر دینت و بر روش پیامبـرت (درود خدا بر او و خاندانش) بـمیران. خداوندا، من و پدر و مادرم را بیامرز و به هر دوی آن‌ها رحم کن، چنان‌که مرا به گاه کودکی پروردند، احسان هردو را به احسان و بدی‌های‌شان را به آمرزش پاداش ده. اَللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِناتِ، الْأَحْياءِ مِنْهُمْ وَالْأَمْواتِ، وَتابِعْ بَيْنَنا وَبَيْنَهُمْ بِالْخَیْرَاتِ، اَللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِحَيِّنَا وَمَيِّتِنَا وَشَاهِدِنَا وَغَائِبِنَا، ذَكَرِنَا وَأُنْثَانَا، صَغِیرِنَا وَكَبِیرِنَا، حُرِّنَا وَمَمْلُوكِنَا، كَذَبَ الْعَادِلُونَ بِاللّٰهِ وَضَلُّوا ضَلَالاً بَعِيداً، وَخَسـِرُوا خُسْـراناً مُبِيناً. خداوندا، مردان و زنان مؤمن را بیامرز، چه زنده و چه مردۀ آنان و بین ما و آنان با نیکی‌ها پیوند ده. خداوندا، بیامرز زنده و مردۀ ما را، حاضـر و غائب ما را، مرد و زن ما را، کوچک و بزرگ ما را، آزاد و غیر آزاد ما را، برگشتگان از خدا دروغ گفتند و گمراه شدند، گمراهی دوری و زیان کردند، زیانی آشکار.

داده‌ای و مرا از پر نصیب‌ترین بندگانت در نزد خود قرار ده، پر نصیب‌تر در هر خیری که فرو فرستادی و در ماه رمضان در شب قدر نازل می‌کنی و نازل کننده آنی در هر سال، از رحمتی که می‌گستـرانی‌اش و عافیتی که می‌پوشانی و بلایی که دفع می‌کنی و خوبی‌هایی که می‌پذیری و بدی‌هایی که از آن درمی‌گذری، وَارْزُقْنِى حَجَّ بَيْتِكَ الْحَرامِ فیٖ عَامِنا هٰذَا وَفیٖ كُلِّ عَامٍ، وَارْزُقْنِى رِزْقاً واسِعاً مِنْ فَضْلِكَ الْواسِعِ، وَاصْـرِفْ عَنِّى يٰا سَيِّدِى الْأَسْوٰاءَ، وَاقْضِ عَنِّى الدَّيْنَ وَالظُّلاٰمٰاتِ حَتّٰى لاٰ أَتَأَذّىٰ بِشَیْءٍ مِنْهُ، وَخُذْ عَنِّى بِأَسْماعِ اَضْدَادِی، وَأَبْصارِ أَعْدائِی وَ حُسَّادِی وَالْبَاغِینَ عَلَیَّ، وَانْصُـرْنِی عَلَيْهِمْ، وَأَقِرَّ عَيْنِى، وَفَرِّحْ قَلْبِى، وَحَقِّقْ ظَنِّى، و در این سال و هر سال زیارت خانه‌ات را نصیبم فرما و از احسان گستـرده‌ات روزی فراخ ارزانی من کن و بدی‌ها را ای آقای من از من برگردان و بدهی مرا بپرداز و جبـران ستم‌هایی که بر عهده من است را ادا کن تا به خاطر چیزی از آن‌ها آزار نبینیم و گوش‌ها و دیدگان دشمنان و حسودان و متجاوزان بر من را از من برگیر و مرا بر آنان پیروز کن و چشمم را روشن فرما و دلـم را شادی بخش؛ وَاجْعَلْ لیٖ مِنْ هَمِّى وَكَرْبِی فَرَجاً وَمَخْرَجاً. وَاجْعَلْ مَنْ أَرادَنِی بِسُوءٍ مِنْ جَمِيعِ خَلْقِكَ تَحْتَ قَدَمى، وَاكْفِنِى شَـرَّ الشَّيْطانِ، وَشَـرَّ السُّلْطانِ، وَسَيِّئٰاتِ عَمَلِی وَطَهِّرْنِی مِنَ الذُّنُوبِ كُلِّها، وَأَجِرْنِی مِنَ النَّارِ بِعَفْوِكَ، وَأَدْخِلْنِى الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ، وَزَوِّجْنِى مِنَ الْحُورِ الْعِینِ بِفَضْلِكَ، وَأَلْحِقْنِى بِأَوْلِيائِكَ الصَّالِحِینَ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الْأَبْرارِ الطَّيِّبِینَ الطَّاهِرِينَ الْأَخْيارِ، صَلَواتُكَ عَلَيْهِمْ وَعَلیٰ أَرْواحِهِمْ وَأَجْسادِهِمْ، وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ. و برایم از اندوه و غم گشایش و برون‌رفت قرار ده و هرکه از میان مخلوقاتت نسبت به من قصد بدی کرده، زیر گامم قرار ده و مرا از گزند شیطان و گزند پادشاه و بدی‌های کردارم بازدار و از همه گناهان پاکم کن و به گذشتت از آتش امانم ده و به رحمتت به بهشت واردم کن و به احسانت از حورالعین به همسـری‌ام درآور و مرا به دوستان شایسته‌ات محمّد و خاندانش آن خوبان و نیکان پاکیزه و پاک ملحق کن، درود بر آنان و بر جان‌ها و بدن‌هایشان و رحمت خدا و برکاتش بر ایشان. إِلٰهىٖ وَسَيِّدِى، وَعِزَّتِكَ وَجَلاٰلِكَ لَئِـنْ طالَبْتَنِى بِذُنُوبِی لَأُطالِبَنَّكَ بِعَفْوِكَ، وَلَئِـنْ طالَبْتَنِى بِلُؤْمِى لَأُطالِبَنَّكَ بِكَرَمِكَ، وَلَئـِنْ أَدْخَلْتَنِى النَّارَ لَأُخْبِـرَنَّ أَهْلَ النَّارِ بِحُبِّى لَكَ، خدای من و سـرورم، به توانـمندی و بزرگی‌ات سوگند، اگر مرا به گناهانم پی‌جویی کنی، من تو را به عفوت پی‌جویی می‌کنم و اگر مرا به پستی‌ام تعقیب نـمایی، من تو را به بذل توجّهت تعقیب می‌کنم و اگر به دوزخم دراندازی اهل دوزخ را به محبتم به تو آگاه می‌سازم. إِلٰهىٖ وَسَيِّدِى، إِنْ كُنْتَ لاٰتَغْفِرُ إِلّٰا لِأَوْلِيائِكَ وَأَهْلِ طاعَتِكَ، فَإِلیٰ مَنْ يَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ؟ وَإِنْ كُنْتَ لاٰتُكْرِمُ إِلّٰا أَهْلَ الْوَفاءِ بِكَ، فَبِمَنْ يَسْتَغِيثُ الْمُسِيئُونَ؟ إِلٰهىٖ إِنْ أَدْخَلْتَنِى النَّارَ فَفِى ذٰلِكَ سُـرُورُ عَدُوِّكَ، وَإِنْ أَدْخَلْتَنِى الْجَنَّةَ فَفِى ذٰلِكَ سُـرُورُ نَبِيِّكَ، وَأَنَا وَاللّٰهِ أَعْلَمُ أَنَّ سُـرُورَ نَبِيِّكَ أَحَبُّ إِلَيْكَ مِنْ سُـرُورِ عَدُوِّكَ، خدای من و سـرورم، اگر جز اولیا و اهل طاعتت را نیامرزی، پس گنه‌کاران به چه کسی پناه برند؟ و اگر جز اهل وفا را گرامی نداری، پس بدکاران از چه کسی فریادرسی خواهند؟ خدای من اگر مرا وارد دوزخ کنی این موجب خرسندی دشمن توست و اگر مرا به بهشت وارد نـمایی، این سبب خوشحالی پیامبـر توست و من به خدا سوگند این را می‌دانم که دلشادی پیامبـرت نزد تو، از خرسندی دشمنت محبوب‌تر است، اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ أَنْ تَـمْلَأَ قَلْبِى حُبّاً لَكَ، وَخَشْيَةً مِنْكَ، وَتَصْدِيقاً بِكِتَابِكَ، وَإِیمٰاناً بِكَ، وَفَرَقاً مِنْكَ، وَشَوْقاً إِلَيْكَ، يٰاذَا الْجَلاٰلِ وَالْإِكْرامِ حَبِّبْ إِلَیَّ لِقاءَكَ، وَأَحْبِبْ لِقَائِی، وَاجْعَلْ لیٖ فیٖ لِقَائِكَ الرَّاحَةَ وَالْفَرَجَ وَالْكَرامَةَ. خداوندا از تو درخواست می‌کنم که دلـم را از محبت و ترست و باور به کتابت و ایمان به وجودت و هراس از حضـرتت و اشتیاق به ذاتت پر کنی، ای دارای بزرگی و رأفت و محبت، لقائت را محبوب من کن و تو نیز لقاء مرا محبوب خود ساز و در لقایت برای من آرامش و گشایش و کرامت قرار ده.

اَللّٰهُمَّ أَلْحِقْنِى بِصَالِحِ مَنْ مَضـىٰ، وَاجْعَلْنِى مِنْ صَالِحِ مَنْ بَقِىَ، وَخُذْ بیٖ سَبِيلَ الصَّالِحِینَ، وَأَعِنِّى عَلیٰ نَفْسِی بـِمٰا تُعِینُ بِهِ الصَّالِحِینَ عَلیٰ أَنْفُسِهِمْ، وَاخْتِمْ عَمَلِی بِأَحْسَنِهِ، وَاجْعَلْ ثَوابِی مِنْهُ الْجَنَّةَ، بِرَحْمَتِكَ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ، وَأَعِنِّى عَلیٰ صَالِحِ مٰا أَعْطَيْتَنِى، وَثَبِّتْنِى يٰارَبِّ وَلاٰ تَرُدَّنِی فیٖ سُوءٍ اسْتَنْقَذْتَنِى مِنْهُ، يٰا رَبَّ الْعالَمِینَ. خداوندا مرا به شایستگان از بندگان گذشته‌ات ملحق ساز و از شایستگان از آنان که در آینده‌اند قرار ده و مرا بر راه شایستگان نگاهدار و بر مخالفت با خواسته‌های نفسم یاری ده، آن‌گونه که شایستگان را بر مخالفت با خواسته‌های نفسانی‌شان یاری می‌دهی و کردارم را به نیکوترین وجه پایان ده و پاداشم را در کارها به برکت رحمتت بهشت قرار ده ای مهربان‌ترین مهربانان، و بر شایستگی آنچه عطا کردی یاری‌ام نـما و ثابت قدمم کن، پروردگارا و در ورطه بدی‌هایی که از آن‌ها نجاتم دادی باز مگردان، ای پروردگار جهانیان. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ إِیمٰاناً لاٰأَجَلَ لَهُ دُونَ لِقائِكَ، أَحْيِنِى مٰا أَحْيَيْتَنِى عَلَيْهِ، وَتَوَفَّنِى إِذٰا تَوَفَّيْتَنِى عَلَيْهِ، وَابْعَثْنِى إِذٰا بَعَثْتَنِى عَلَيْهِ، وَابْرَأْ قَلْبِى مِنَ الرِّياءِ وَالشَّكِّ، وَالسُّمْعَةِ فیٖ دِينِكَ حَتّٰى يَكُونَ عَمَلِی خَالِصاً لَكَ. خداوندا ایمانی از تو درخواست می‌کنم که پایانی جز لقاء تو نداشته باشد، بر آن ایمان پایدارم بدار تا زنده‌ام می‌داری و بر آن بـمیران زمانی که مرا می‌میرانی و بر آن برانگیز، هنگامی‌که مرا برمی‌انگیزی و دلـم را از ریا و شک و شهرت‌خواهی در دینت پاک کن تا عملم برای تو خالص باشد. اَللّٰهُمَّ أَعْطِنِى بَصِيـرَةً فیٖ دِينِكَ، وَفَهْماً فیٖ حُكْمِكَ، وَفِقْهاً فیٖ عِلْمِكَ، وَكِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِكَ، وَوَرَعاً يَحْجُزُنِی عَنْ مَعصِيَتِكَ، وَبَيِّضْ وَجْهِى بِنُورِكَ، وَاجْعَلْ رَغْبَتِى فِيمٰا عِنْدَكَ، وَتَوَفَّنِى فیٖ سَبِيلِكَ وَعَلیٰ مِلَّةِ رَسُولِكَ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ. خداوندا مرا تیزبینی و فراست در دینت عطا کن، و فهم در حکمتت، و آگاهی در علمت و دو نصیب از رحمتت و پرهیزی که مرا از نافرمانی‌هایت بازدارد و رخسارم را به فروغ نورت سپید کن و شوقم را در آنچه نزد توست قرار ده و در راه خود و بر آئین پیامبـرت (درود خدا بر او و خاندانش) بـمیران. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ وَالْفَشَلِ، وَالْهَمِّ وَالْحُزْنِ، وَالْجُبـْنِ وَالْبُخْلِ، وَالْغَفْلَةِ، وَالْقَسْوَةِ، وَالذِّلَّةِ، وَالْمَسْكَنَةِ، وَالْفَقْرِ، وَالْفاقَةِ، وَكُلِّ بَلِيَّةٍ وَالْفَواحِشِ، مٰا ظَهَرَ مِنْهٰا وَمٰا بَطَنَ. وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ نَفْسٍ لاٰتَقْنَعُ، وَبَطْنٍ لاٰيَشْبَعُ، وَقَلْبٍ لاٰيَخْشَعُ، وَدُعاءٍ لاٰيُسْمَعُ، وَعَمَلٍ لاٰيَنْفَعُ، وَصَلاٰةٍ لٰاتُرْفَعُ. وَأَعُوذُ بِكَ يٰارَبِّ عَلیٰ نَفْسِی وَوَلَدِی وَدِينِى وَمالِی، وَعَلیٰ جَمِيعِ مٰا رَزَقْتَنِى مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ، إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ. خداوندا به تو پناه می‌آورم از کسالت و سـرافکندگی و اندوه و ترس و بخل و بی‌خبـری و سنگدلی و ناداری و تهیدستی و بیچارگی و همه بلاها و زشتی‌های آشکار و پنهان و به تو پناه می‌آورم از درونی که قانع نـمی‌شود و از شکمی که سیر نـمی‌گردد و از قلبی که فروتنی نـمی‌کند و دعایی که به اجابت نـمی‌رسد و کرداری که سود نـمی‌بخشد، و نـمازی که بالا برده نشود، پروردگارا برای حفظ جان و دین و مال و آنچه نصیب من فرموده‌ای، از شیطان رانده شده به تو پناه می‌آورم، همانا تو شنوا و دانایی. اَللّٰهُمَّ إِنَّهُ لَنْ يُجِيـرَنِی مِنْكَ أَحَدٌ، وَ لَنْ أَجِدُ مِنْ دُونِكَ مُلْتَحَداً، فَلاٰ تَجْعَلْ نَفْسِی فیٖ شَیْءٍ مِنْ عَذابِكَ، وَلاٰ تَرُدَّنِی بِهَلَكَةٍ، وَلاٰ تَرُدَّنِی بِعَذابٍ أَلِيمٍ، اَللّٰهُمَّ تَقَبَّلْ مِنِّى، وَأَعْلِ ذِكْرِى، وَارْفَعْ دَرَجَتِى، وَحُطَّ وِزْرِى، وَلاٰ تَذْكُرْنِی بِخَطِيئَتِى، وَاجْعَلْ ثَوابَ مَجْلِسِی، وَثَوابَ مَنْطِقِى، وَثَوابَ دُعائِی رِضاكَ وَالْجَنَّةَ، وَأَعْطِنِى يٰا رَبِّ جَمِيعَ مٰا سَأَلْتُكَ، وَزِدْنِی مِنْ فَضْلِكَ، إِنِّی إِلَيْكَ راغِبٌ يٰارَبَّ الْعالَمِینَ. خداوندا به‌یقین جز تو احدی مرا پناه نـمی‌دهد و به‌جز تو پناهگاهی نـمی‌یابم، پس هستی‌ام را در دامن عذابت قرار نده و به هلاکت و شکنجه دردناک بازمگردان.

خداوندا از من بپذیر و نامم را پرآوازه کن و درجه‌ام را بالا ببـر و بار گناهم را بریز و مرا به اشتباهم یاد مکن و پاداش به عبادت نشستـن و گفتار و دعایم را خشنودی و بهشتت قرار ده، پروردگارا، همه آنچه را از تو خواستم به من عطا فرما و از احسانت بر من بیفزا، من مشتاق توأم، ای پروردگار جهانیان. اَللّٰهُمَّ إِنَّكَ أَنْزَلْتَ فیٖ كِتابِكَ الْعَفْوَ، وَاَمَرْتَنَا أَنْ نَعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَنا، وَقَدْ ظَلَمْنا أَنْفُسَنا، فَاعْفُ عَنَّا فَإِنَّكَ أَوْلیٰ بِذٰلِكَ مِنَّا، وَأَمَرْتَنا أَنْ لاٰنَرُدَّ سَائِلاً عَنْ أَبْوَابِنَا، وَقَدْ جِئْتُكَ سَائِلاً، فَلاٰ تَرُدَّنِی إِلّٰا بِقَضَاءِ حَاجَتِى، وَأَمَرْتَنا بِالْإِحْسَانِ إِلیٰ مٰا مَلَكَتْ أَیْمٰانُنا، وَنَحْنُ أَرِقَّاؤُكَ، فَأَعْتِقْ رِقَابَنا مِنَ النَّارِ. خداوندا تو خود در قرآن فرمودی که از کسی که به ما ستم روا داشته گذشت کنیم و ما بر خود ستم ورزیدیم، پس از ما درگذر که حضـرتت به گذشت از ما، شایسته‌تر از ماست و نیز فرمان دادی که تهیدستی را دست خالی از در خانه‌های‌مان نرانیم و من اکنون به گدایی از تو به درگاهت آمدم، پس مرا جز با روا شدن حاجتم باز نگردان و نیز به نیکی درباره بردگان‌مان امر فرمودی و هم اینک ما بردگان توییم، پس ما را از آتش دوزخ برهان. يٰامَفْزَعِى عِنْدَ كُرْبَتِى، وَيٰا غَوْثِی عِنْدَ شِدَّتِی، إِلَيْكَ فَزِعْتُ، وَبِكَ اسْتَغَثْتُ وَبِكَ لُذْتُ، لاٰ أَلُوذُ بِسِوٰاكَ وَلاٰ أَطْلُبُ الْفَرَجَ إِلّٰا مِنْكَ، فَأَغِثْنِى وَفَرِّجْ عَنِّى، يٰا مَنْ یَقْبَلُ الْیَسِیرَ وَيَعْفُو عَنِ الْكَثِیرِ، اِقْبَلْ مِنِّى الْيَسِیرَ وَاعْفُ عَنِّى الْكَثِیرَ، إِنَّكَ أَنْتَ الرَّحِيمُ الْغَفُورُ. ای پناهگاهم به‌وقت غم و اندوه، ای فریادرسم به هنگام سختی، به تو پناه آوردم و از تو فریادرسی خواستم، به تو پناه آوردم و جز به تو پناه نـمی‌آورم و جز از تو درخواست گشایش نـمی‌کنم، پس به فریادم رس و گشایشی در کارم قرار ده، ای آنکه اندک را می‌پذیرد و از گناه فراوان می‌گذرد، از من عمل اندک را بپذیر و از گناه بسیارم درگذر، همانا تو مهربان و آمرزنده‌ای. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ إِیمٰاناً تُباشِـرُ بِهِ قَلْبِى، وَيَقِيناً صَادِقاً حَتّٰى أَعْلَمَ أَنَّهُ لَنْ يُصِيبَنِى إِلّٰا مٰا كَتَبْتَ لیٖ، وَرَضِّنِى مِنَ الْعَيْشِ بـِمٰا قَسَمْتَ لیٖ، يٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ. خداوندا ایمانی از تو می‌خواهم که دلـم آن را لـمس کند و باور صادقانه‌ای که بدانم هرگز چیزی به من نـمی‌رسد، مگر آنچه تو برایم مقدّر کردی و مرا از زندگی به آنچه نصیبم فرمودی خشنود بدار، ای مهربان‌ترین مهربانان. https://blog.montazer.ir/?p=2093

.

.

📖 هر شب چند صفحه‌ای از کتاب اثبات الهداة می‌خوانم 🔻 آیة الله سید نورالدین شریعتمدار جزایری 🔹 یک شبی خواب دیدم که به دکتر مراجعه کرده‌ام. وقتی به اتاق وارد شدم دیدم پزشک، مرحوم آیة الله آشیخ مرتضی حائری است که بیماران را مداوا می‌کند.‌ بعد از این خواب، خدمت ایشان در مسجد امام رفتم و خواب را نقل کردم و به مناسبت آن از ایشان تقاضا کردم که توصیه‌ای بفرمایند. 🔸فرمودند: شخصی در قم خیلی مؤمن و مورد اعتماد بازاری‌ها و مراجع و علما و به ایمان و تقوا مشهور بود. وقتی از دنیا رفت بازار تعطیل شد و تشییع جنازه مفصلی برایش انجام شد. این شخص را خواب دیدن که صورتش خیلی نحیف و زرد شده و ناراحت است. گفتند: تو با این مقام و ورع چرا این گونه شده‌ای؟! جواب داد: در اعتقاداتم مقداری نقص بود! 🔹بعد مرحوم آشیخ مرتضی حائری فرمود: «شما کتاب اثبات الهداة شیخ حر عاملی را مطالعه کنید، من هر شب چند صفحه ای از کتاب اثبات الهداة می‌خوانم.» ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#هم_اکنون سلسله جلسات سخنرانی استاد محمد شجاعی با موضوع : شرح کتاب سرالاسراء ※ پخش زنده تصویری از:  آپارات | سایت منتظر | یوتیوب @ostad_shojae

#هم_اکنون #پخش_زنده 💠در محضر اســــــتاد مـــــعظم حـاج‌آقا شجاعی (حفظه‌الله)