کسی که دلداده که دلتنگ نمیشه . .

فرصت ها چون ابر ها می گذرند . .

در ِ باغ‌ِ‌شهادت‌را‌نبندید ؛ ما‌جاماند‌‌ه‌گان‌هم‌دِل‌داریم 💔 .

بغض ، حسرت ،دلتنگی ، آه . . .

یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِين . . . من زورم به اين همه گناه نميرسد تو امّا . . . تو امّا خود ِخود ِ نورى . . .✨ جز تاريڪى هاى وجودم چیزی ندارم برای عرضه به پیشگاهت . . . بجز قلبم ، ڪه روشن است به مهر ات . . . مولاى ِمن يـا صـاحبــنا . . . ♡ مِن َالغريب . .

_ کَما تُعینُ تُعانُ آن گونه که یاری می‏کنی ، یاری می‏شوی!

•قال اميرالمؤمنين•

- التماس‌دعا -

اغْفِرْ لِمَنْ لَايَمْلِكُ إِلّا الدُّعاءَ، فَإِنَّكَ فَعَّالٌ لِما تَشَاءُ، يَا مَنِ اسْمُهُ دَوَاءٌ، وَذِكْرُهُ شِفاءٌ، وَطَاعَتُهُ غِنىً، ارْحَمْ مَنْ رَأْسُ مالِهِ الرَّجاءُ، وَسِلاحُهُ الْبُكَاءُ، . . !

گاهی یک کلمه‌ی خیر و جزئی، سبب نجات کامل انسان می‌شود، زیرا که به طور مسلم و یقینی در این کلمه‌ی خیر، اثر و نوری هست که گاهی همین نور (جزئی و اندک) سبب موفق شدن به انجام کار خیرِ دوم می‌شود و برای این خیر (دوم) هم نوری است که شخص را موفق به انجام کارِ خیر دیگری می‌کند و همین طور ادامه پیدا می‌کند تا این که انسان را به عالم نور، می‌رساند و هیچ گونه مجالی و جایگاهی برای انکار و ردّ این قانون کلی نیست. رساله‌لقاءالله |ميرزا جواد آقا ملکی تبریزی رحمة‌الله‌علیه.

دائم الخمرم خواندند زاهدان این دیار بس که بعد از روضه ها با چای مستی کرده ام . . . :)

امیرالمؤمنین تمام اخلاق دنیه را به حساب‏ پستی نفس می‌گذارد، یعنی ریشه همه اخلاق رذیله را دنائت می‌داند. مثلًا در باب غیبت می‌گوید: الْغیبَةُ جُهْدُ الْعاجِزِ [2] بی‌چاره‌ها، ناتوانها، ضعیف همت‏ها، پستها غیبت می‌کنند. یک مرد، یک شجاع، یک آدمی که احساس کرامت و شرافت در روح خودش می‌کند، اگر از کسی انتقادی دارد جلوی رویش می‌گوید یا حداقل جلوی رویش سکوت می‌کند. حالا اینکه بعضی مداحی و تملّق می‌کنند مطلب دیگری است. پشت سر که می‌شود، شروع می‌کنند به بدگویی و غیبت کردن. می‌گوید این منتهای همت عاجزان و اراده ناتوانان است، از پستی و دنائت است. آدمی که احساس شرافت می‌کند، غیبت نمی‌کند.

حضرت ِصاحبنا ببخش که شکوه میکنم از نبودنت و در حالی غرق در منجلاب گناهم ببخش مرا برای این همه ادعا برای عمری که صرف تو نشد برای نفس هایی که بی تو بیهوده اند برای وابستگی های بی حد و عددم برای دلی که به مهر اغیار الوده شد برای فکری که به غیر تو اندیشید برای عملی که رضایت تو در آن نبود برای زبانم که کم از تو دم زد برای چشمانم که برایت کم بارید برای گوش هایم که صدایت نشنید برای قدم هایم که دنبالت نگشت برای روحم که حیرانت نشد . . من بدهکارم! خودم را به تو . . .

زهرا انا علی ...

شوخی جنسی نکنید ... شوخی های جنسی را نه گوش بگیرید و نه به زبان بیاورید! اینها مجلس را تاریک می‌کند. اینها بیماری می‌آورد. اینها دل را سیاه می‌کند. به هیچکس نگاه معنادار نکنید؛ چه مرد، چه زن. خودتان را کنترل کنید. این چشم اگر پاک شد؛ زبان پاک شد؛ گوش پاک شد؛ دست پاک شد، انسان بی‌قرار می شود نسبت به خدا. نمی خواهد یک کاری بکنی که خدا را دوست بداری. نمی توانی دوستش نداری. چون او پاک‌رُبا است. قدوس است. اگر پاک شدی، مجذوب او می شوی. جاذبه او می گیردت. تو نگران نباش که او دوستت بدارد. تقوایت را حفظ کن، دوستت خواهد داشت. تو مواظب تقوایت باش. محبت، کار تو نیست. کار خودش است. محبت خودش می آید. آثارش هم این است که از نماز خوشت می آید. اولین آثار محبت خدا، در وضو جلوه می کند. از وضو لذت می‌بری. از غسل لذت می‌بری. بعد، از یک قسمت‌هایی از نماز لذت می بری. گاهی از سجده لذت می‌بری. گاهی از فکر. فکر هم یک نوع عبادت است. از فکر لذت می بری. -آیت الله حائری شیرازی-

•ولا تجعل الروح أسيرة لشيء لا يوجد قلب يستحق أن تدعم نبضاتك، أنفقه على أهله• •روح را اسیر هر چیزی نکنید. هیچ قلبی ارزش تکیه‌گاه شدن برای تپش های شما را ندارد ، آن را برای اهل‌ش خرج کنید•

حسرت چنان پیچکی شده دور تا دور قلبم سخت فشرده اش میکند گویی قصد جانم کرده است . . .

مقصود انسان از حرکت؛ برای بدست آوردن نان و آب مربوط به مرحله ای از زندگی است؛ _ که فقر را احساس کرده است. بعد از تامین این نیاز حرکت مستمرش به بن‌بست میرسد‌. _ آن وقت نیاز به آزادی را احساس میکند؛ در آزادی هم تجاوز ها به وجود می‌آید. _ سپس نیاز به عدالت را احساس میکند در عدالت هم رفاه بوجود می‌آید؛ و در رفاه پوچی را احساس میکند! _و بعد از تکامل در صنعت به خودش پناه می‌آورد و اینجاست که به پوچی دوم میرسد! | عین‌صاد،حرکت،ص۳۶ _حدیث بس جوانمردانه سنگین است؛ قطعا پیش اومده که سفت و سخت دنبال هدفی بودیم ولی وقتی رسیدیم دیدیم نه! خبریم نیست به ما میفهمونن که اینا هدف نبود و لذت اصلی رسیدن به خداست نه رسیدن به چیزی که دنبالشیم.

جهان که لطف ندارد ؛ بگو نجف چخبر؟:)

انسان چه بخواهد چه نخواهد ترقی و رشد رو خواهد داشت منتهی تعیین کننده این که ترقی ورشد او در چه عرصه ای باشه رو خودش انتخاب میکنه برخی در ترقی و رشد خود اعتماد را بر خداوند می‌گیرند ودنیای را دارالاسباب این ترقی [که درستش هم همینه] برخی دیگر هم دنیا را خود ِترقی می دونن و خدا رودارالاسباب ... اما گاهاهمین افرادی که دنیا را دارالاسباب می‌دونن به وسیله انقلاب هایی که در این مسیر صورت میگیره اعتمادشون به خداوند به مرور کمرنگ میشه و به مسیر منحط کشیده می‌شن ویا بالعکس.. به همین علت هاست که میگن: خداعاقبتت رو بخیر کنه مؤمن..!

تو را به قلوب مضطر مادران العجل . . .

❤️