[ الحمدالله الذي جعلنا من المتمسکین
به ولایة أمیرالمومنین و الأئمه علیهم السلام ]
درلحظه ی مرگ اطراف بدن شل می شود،رنگ می پرد.
مرگ می آید.زبان می گیرد.انسان هنوزمی بیند و می شنود ولی قدرت حرف زدن ندارد.
فکرش کارمی کند. باخود فکر می کندکه عمرش را در چه راهی صرف وتباه کرده و ایامش راچگونه سپری کرده است؟!
درآن لحظه از اموال و ثروت هایی که درطول عمرش جمع کرده یاد می کند و باخودمی گوید:این اموال را از چه راهی بدست آورده ام و فکر حلال و حرام آن نبودم اکنون گناه و حسابش بامن است ولذت وبهره اش بادیگران...
ولی مامور مرگ همچنان روح او را ازاعضای اوجدامی کند تا زبان وگوش هم از کارمی افتد و فقط چشمانش می بیند
وبه اطراف خودنگاه می کند و تلاش و وحشت حرکت اطرافیان خود رامشاهده می کند.
دیگر نمی شنود و حرفی هم نمی زند.
درلحظه آخر روح ازچشم هم گرفته می شود و او مانند مرداری درمیان دوستان و بستگان می افتد و همه از او می ترسند و از کنارش فرار می کنند.
پس از اندکی او را به خاک سپرده از او دور می شوند و او را به دست عملش می سپارند و برای همیشه از دیدارش چشم می پوشند..
در روایات آمده:
جان کندن انسان گنه کارشبیه کندن پوست از بدن حیوان زنده است.
و هنگام مرگ خوبان بشارتی به آنها داده می شود که چشمانشان روشن شده(جایگاهشان را در آن دنیا می بینند)به مرگ علاقه پیدامی کنند و راحت جان می دهند.
هدایت شده از شوق پرواز
اخبار و احادیث را که جمع کنی،
اولین آسیب شما جوانان
از «غضب» است.
هر دری که بسته شود به روی شما
از غضب بسته می شود.
اسم بعضیها را گذاشتهام
حاجی زهرمار!
از بیرون میآید، میگوید:
جایتان خالی کمیل بودیم،
حالی پیدا کردیم!
وقتی بلد نیستی با زنت حرف بزنی،
زبانت را کنترل کنی، چه حالی؟!
#آیتاللهفاطمینیا
خلقت انسان بر اساس «رنج» و «مشقت» است، هيچ شانی از شؤون حيات را نخواهی ديد كه توام با تلخیها و «رنج»ها و خستگیها نباشد، انسان از آن روزی كه در شكم مادر روح به كالبدش دميده شد، تا روزی كه از اين دنيا رخت بر میبندد هيچ راحتی و آسايشی كه خالی از تعب و مشقت باشد نمیبيند، و هيچ سعادتی را خالص از شقاوت نمیيابد، تنها خانه آخرت است كه راحتیاش آميخته با تعب نيست.
علامه طباطبایی
مداومت بر "یا حی و یاقیوم" برای صفای نفس و تجرد روح، تأثیر قریبی دارد، ولی با حضور قلب و اطمینان خاطر باشد، نه صِرف لقلقه ی لسان، و آن هم دو صد پریشانی. تجربه ضرری ندارد.
•معرفت نفس •
گفتند حضرتِ رسول رحمةٌ للعالمين است. تا کجا؟ تا آنجا که جایی میان گریههایشان فرمودند: اَبکی رحمة للاشقيا. اَبکی رحمة للعالمين. گریه میکنم. برای؟ برای ظالمها، برای اشقیا، برای بدهای عالم، برای همه آنها که بد بودن را انتخاب کردند، برای بیچارهها..! ما معمولا از هلاکت ظالمان و اشقیا خوشحال میشویم اما پیامبر ما برای آنها گریه میکند که چرا اینها هدایت نشدند، چرا خوب بودن را انتخاب نکردند؟ حریصٌ علیکم. حرص امت را میخورد، بیشتر از خودشان نگرانشان است. فلذا رسول الله رحمتش بسیار گسترده است. شعاع مهربانی و دلسوزیاش کل عالم را در بر میگیرد. آدمهای خوب، آدمهای بد، گیاهان، درختها و همهی موجودات و کائنات عالم تحت رحمت او هستند. وسعت رحمتی کل شی.
#رحمة_للعالمين.
مرحوم ملّا آقای دربندی در جواب سوالی که باب عصمت قمر بنیهاشم از ایشان پرسیدند فرمودند : ما که یقین داریم به عصمت حضرت ذوالجناح ! شما در عصمت ابالفضل العباسع گیر کردهاید ؟