_یا حَـارِ هَمْـدَانَ مَـنْ یَمُـتْ یَرَنِـي
مِـنْ مُؤمِـنٍ أَوْ مُنَافِـقٍ قُبُلاً_
هدایت شده از فُرقٰان
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
-و اینجا سرگرمی و بازیچه ای بیش نیست...
●تفسیر آیه
#نورِالقُلوب
علی علیه السلام به فرزندش امام مجتبی علیه السلام میفرماید:
اکرِمْ نَفْسَک عَنْ کلِّ دَنِیةٍ وَ انْ ساقَتْک الَی الرَّغائِبِ، فَانَّک لَنْ تَعْتاضَ بِما تَبْذُلُ مِنْ نَفْسِک عِوَضاً
پسر جانم! روح خودت را گرامی بدار، بزرگوار بدار، برتر بدار از هر کار پستی. در مقابل هر پستی فکر کن که روح من بالاتر از این است که به این پستی آلوده بشود. درست مثل آدمی که یک تابلوی نقاشی خیلی عالی دارد که وقتی لکه سیاهی در آن پیدا میشود، گردی، غباری روی آن میبیند، خودبه خود فوراً دستمال را برمیدارد و آن را تمیز میکند. اگر به او بگویی چرا این کار را میکنی، میگوید حیفِ چنین تابلوی نقاشی نیست که چنین لکه سیاهی در آن باشد؟! حس میکند که این تابلوی نقاشی آنقدر زیبا و عالی است که حیف است یک لکه سیاه در آن باشد.
علی علیه السلام میگوید
در روح خودت این گونه احساس زیبایی کن، احساس عظمت کن،احساس شخصیت کن که قطع نظر از هر مطمعی، قطع نظر از هر خیالی، قطع نظر از هر حاجت مادی، اصلًا خودت را بزرگتر از این بدانی که تن به پستی بدهی. دروغ پیش میآید؟ دروغ پستی است، دئانت است. تو کریمی، تو بزرگواری، تو عالی هستی، تو زیبا هستی. خودت را برتر از این بدان که با دروغ خود را پست و کوچک کنی. از مردم چیزی مخواه. خواستن از مردم دنائت است؛ تو بزرگی، بزرگواری، زیبایی. تو انسانی؛ مقام انسانیت بالاتر از این است که انسان حاجت خودش را از دیگری به صورت التماس بخواهد.
فرمود: التَّقَلُّلُ وَ لَاالتَّوَسُّلُ
به کم بساز و دست پیش دیگری دراز مکن.
مخصوصاً در کلمات علی علیه السلام در این زمینه زیاد است.
علی علیه السلام جمله عجیبی دارد، میگوید: ما زَنی غَیورٌ قَطُّ
یعنی هرگز یک آدم با شرف و غیرتمند زنا نمیکند؛ این امر قطع نظر از این است که زنا شرعاً حرام است یا حرام نیست، قطع نظر از این است که آیا خدا در قیامت یک آدم زناکار را معاقب میکند یا نمیکند.
میفرماید یک آدم شریف، یک آدم غیور، آدمی که احساس عظمت میکند، احساس شرافت در روح خودش میکند، هرگز زنا نمیکند.
سورِ میلادِ تو سی شب همهمان مهمانیم
چقدر پیش خدا ارزش و عزّت داری♥️🕊
#مولاناحسن🌱
33.35M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
دشنـام ز آشنـا شـنیدی
لبـخند زدیش از ڪرامـت..
ڪريم إبن ڪريم🕯🌿
هدایت شده از بنت الصابر🇵🇸
نیمی از شهر رمضان گذشت.
اگر پی کسب بخشش و عفو از جانب خداوند هستید سِر آن است که ببخشید.
_خداوندا از تمام حقوقی که از من بر گردن دیگری است می گذرم و می بخشم چراکه تمام امیدم به بخشش توست.
بگذر از من خدای من، میگذرم از بنده ات.
_حق الناس هارو سبک کنیم!
شب قدر داره میرسه از راه...
#فور_واجب
معیار انسانیت «اراده» است، اراده مسلطکننده انسان بر نفس خود. به عبارت دیگر معیار انسانیت، تسلط انسان است بر خود، بر نفس خود، بر اعصاب خود، بر غرایز خود، بر شهوات خود، به طوری که هر کاری که از انسان صادر میشود به حکم عقل و اراده باشد نه به حکم میل. فرق است میان میل و اراده. میل در انسان یک کشش و جاذبه است، جنبه بیرونی دارد، یعنی رابطهای است بین انسان و شئ خارجی که آن شئ انسان را به سوی خودش میکشد.
مثل آدم گرسنه که میل به غذا دارد. این میل یک جاذبه است که انسان را به طرف خود میکشد. یا مثلًا تمایل جنسی یک جاذبه است، یک میل است که انسان را به سوی خود میکشد. حتی خواب هم همینطور است؛ خواب انسان را به سوی خودش میکشاند، انسان به سوی آن حالتی که نامش «خواب» است کشیده میشود. میل به جاه و مقام، شهوت جاه و مقام، انسان را به سوی خودش میکشاند و امثال اینها.
ولی اراده بیشتر جنبه درونی دارد، برعکسِ میل است، انسان را از کشش امیال آزاد میکند یعنی امیال را دراختیار انسان قرار میدهد. هرطور که اراده میکند کار میکند نه هرطور که میلش بکشد. تابع تصمیم و فکر بودن غیر از تابع میل بودن است؛ نوعی تسلط بر امیال است. اگر توجه کرده باشید علمای اخلاق، اخلاقیون قدیم ما بیشتر تکیهشان روی مسئله اراده بوده است، اراده حاکم بر میلهای انسان.