انسان درمی‌یابد که از همه‌جا و همه‌چیز منقطع است و جز خودش و خدایش کسی نیست چنین کسی اگر در میان صدها هزار هم باشد تنهاست و اگر دیگران وی را در میان جمع می‌بینند وی خود را در خلوتی خالی از اغیار می‌بیند که جز خدا دیّاری را راهی بدان جا نیست. •علامه‌طباطبایی(ره)•

اراده، حالتی روحی است که اگر سرکوب شود، منجر به سرکوبی و نابودی حس و شعور انسان می‌گردد و پیامد آن از بین رفتن انسانیت انسان است. اما از سوی دیگر، از آنجا که بشر موجودی اجتماعی است، آفرینش و طبیعتش او را به زندگی در اجتماع و همراهی با دیگران سوق می‌دهد. بدین صورت که اراده‌اش را با اراده‌های دیگر و فعالیتش را با فعالیت دیگران همراه و سازگار نماید. نتیجه این می شود که انسان در برابر قانون - که اراده‌ها و فعالیت‌ها را با وضع محدودیت‌هایی تعدیل می‌کند - خاضع و تسلیم باشد. بنابراین همان طبیعت و آفرینشی که به انسان آزادی اراده و عمل بخشیده است، خودش محدود کننده اراده و عمل انسان نیز هست و آن رها بودن ابتدایی و آزادی اولیه را مقید و محدود می‌سازد. [آزادی ازدیدگاه علامه طباطبایی(ره)]

یک یادگاری از من داشته باشید: اقامه که میگویید، قبل از گفتن اللّٰه اکبر یک سلام به امام حسین(علیه السلام) بدهید این نمازتان عالی میشود. #آیت‌اللّٰه‌قاضی(ره)

یک وقت علی‌علیه‌السلام دِرهم یا دیناری از اموال خودش کف دستش بود؛ به آن نگاهی کرد و فرمود: ای پول! تو تا وقتی در دست من هستی مال من نیستی! درست برعکس آنچه ما میگوییم؛ ما میگوییم: تا وقتی پول مال من است که در جیب من است، و وقتی آن را خرج کردم از دست رفته است. علی‌علیه‌السلام، عکس این را فرموده! •‌ تو تا وقتی در دست منی مال من نیستی زیرا تا وقتی دست من هستی باید مال تو باشم و نوکر تو باشم و تو را نگهداری کنم تو آن وقت مال منی که تو را خرج کرده باشم و الا تا وقتی تو را نگهداشتم تو مال من و در خدمت من نیستی من مال تو و در خدمت توام! انسان‌ ِکامل

راز مهم عفیف ماندن و بی میل شدن برای انجام گناه... | حجت الاسلام عالی

- التماس‌دعا -

اغْفِرْ لِمَنْ لَايَمْلِكُ إِلّا الدُّعاءَ، فَإِنَّكَ فَعَّالٌ لِما تَشَاءُ، يَا مَنِ اسْمُهُ دَوَاءٌ، وَذِكْرُهُ شِفاءٌ، وَطَاعَتُهُ غِنىً، ارْحَمْ مَنْ رَأْسُ مالِهِ الرَّجاءُ، وَسِلاحُهُ الْبُكَاءُ، . . !

مَن همانم که به آغوش ِتو آورد پناه ، بغلم کن که کسی جز تو نفهمید مرا :)" 『اباعبدالله الحسین 』

‌ ڪاش از صبح ڪه بیدار می‌شدیـم ، دائما در نظر داشتیـم ڪه تحت نظریـم . . ـ علامه طباطبایی ـ ‌