☘️در روايتى آمده است: من عبدم را شبى از شب‏ ها بيدار مى ‏كنم. او بلند مى‏ شود و با من مناجات مى‏ كند و انس مى‏ گيرد. كم كم از خودش‏، خوشش مى ‏آيد و از حالتش لذت مى‏ برد. اينجاست كه او را خواب مى ‏كنم. بيدار مى ‏شود، در حالى كه نمازش قضا شده و از خود ناراحت و خشمگين است: «ماقِتٌ لِنَفْسِهِ زارِى‏ءٌ عَلَيْها». در اين حالت است كه آن بنده به من نزديك شده و از خودش‏ فاصله گرفته است.

☘️ما مى‏ بينيم چطور آن ژاپنى و كره‏ اى و هيتلرى، براى معبود خود، براى رئيس خود، هستى ‏اش را فدا مى‏ كند. پس اهل باطل در بطلانِ خودشان‏ مستقيم ‏تر از ما در حق خودمان‏ هستند.

☘️روز نزول آیه هل اتی 👈اولياء حق با تمام توانشان حركت كردند و با همه شدت گرفتارى، ديگران را مقدم داشتند و خدا از آنها تقدير مى ‏كند: «يُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِم خَصاصَةٌ». آنها به خاطر عشق به حق، هستى خود را دادند: «يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسيراً». امكان خود را دادند و «كَمالُ الْجُودِ بَذْلُ الْمُوجُودِ» را داشتند.

☘️وقتى اخبات و ذلّت باطنى حاكم ‏شود، خود را بدهكار مى ‏بيند و به همين خاطر است كه شكسته مى ‏شود، به هم مى ‏ريزد؛ چون وقتى كارهايش را جمع بندى مى ‏كند و بيلان كار و تراز نامه ‏اش را نگاه مى ‏كند، تأسف مى ‏خورد و ناله مى ‏زند كه چرا با اين امكانى كه به من داده ‏اند، سودى نياورده ‏ام و بر خود تفريط كردم؛ «يا حَسْرَتا عَلى‏ ما فَرَّطْتُ فِى جَنْبِ اللَّهِ».

🌿ما مى ‏بينيم كه يك بچه جايگاه خود را مى ‏فهمد؛ اگر بغل بخواهد، سراغ بابا مى ‏رود. اگر غذا بخواهد، سراغ مادر مى ‏رود و اگر بازى بخواهد، سراغ خواهر مى ‏رود، اما ما از بچه‏ ها هم كمتريم 👈و جايگاه خود را گم كرده ‏ايم. 🌿وقتى خودمان‏ را نه با اولياء خدا كه با بدهاى عالم و يا حتى با بچّه‏ هاى خود مقايسه مى ‏كنيم، مى‏بينيم كه خيلى در راه خدا كوتاه آمده ‏ايم! بچه‏ ها با غريزه كارهاى خودشان‏ را انجام مى‏ دهند، ولى ما با تفكّر و تعقّلمان، كارى نكرده‏ ايم و در جا زده ‏ايم. @goftomanbesharat

🌿انسانى كه پنجاه سال ⬅️بت ‏هاى علم و قدرت و استغناء و نفس و ... خود را بزرگ كرده، اكنون كه مى‏ خواهند آنها را بشكنند، ناراحت و ناراضى مى ‏شود و فريادش بلند مى ‏گردد. حال چه شده وقتى انسان مى‏ خواهد در راه خدا حركت كند، مى ‏گويد◀️ بايد يقين داشته باشم! در اينجا يقين را اول مى ‏خواهيم، ولى در تجارت با يك احتمال هم حركت مى ‏كنيم تا جايى كه بيست بار ضرر مى ‏دهيم، ولى باز هم ادامه مى‏ دهيم و تازه اين ادامه را جزء پشتكار خود تلقى مى ‏كنيم و به حساب حماقت‏ ها و سفاهت ‏ها نمى ‏آوريم. وقتى مى ‏خواهيم با خدا معامله كنيم، مى‏ گوييم: يقين نداريم! ما كجا و كى يقين داشته ‏ايم؟! در حركت ‏هاى خود و در اين دنياى احتمالات، با چه يقينى اقدام كرده‏ ايم؟ اينجاست كه كم مى ‏آوريم. 👈وقتى مى ‏خواهيم در راه خدا حركت كنيم، يك جور معامله مى ‏كنيم و وقتى مى‏ خواهيم در راه خود و براى خود حركت كنيم، طور ديگرى عمل مى ‏كنيم. همين چيزهاست كه براى انسان مشكل ايجاد مى ‏كند. ◀️وقتى انسان از همه جا ضربه خورد و عجز را در وجودش احساس كرد، خودِ عجز مركب او مى ‏شود، اينجاست كه به خدا رو مى ‏آورد و او را صدا مى ‏زند. و چه كسى نزديك ‏تر از خدا به اوست كه: «وَ اذا سَأَلَكَ عِبادِى عَنّى فَانِّى قَريبٌ أُجيبُ دَعْوَةَ الدّاعِ اذا دَعانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِى وَ لْيُؤْمِنُواْ بِى لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ». او منتظر صدا زدن ما است. @goftomanbesharat

🌿خداوند رحمانِ رحيمى كه منتظر من فقير است؛ فقيرى كه هيچ كس او را در اين عالم قبول نكرده است: «أَنَا الطَّريدُ الَّذِى آوَيْتَهُ»؛ من مطرودى بودم كه حتى پدر و مادرم دَر را به رويم باز نكردند، حتى خودم‏ به خودم‏ جواب ندادم، ولى تو جواب دادى. تو به من مأوا و پناه دادى كه: «أَنَا الْفَقِيرُ الَّذى أَغْنَيْتَهُ وَ الضَّعِيفُ الَّذى قَوَّيْتَهُ».

🌿انسان اگر به حد تقوا و حتى بالاتر به احسان رسيده باشد، وقتى كارهاى خودش‏ را سر جمع مى ‏كند، مى‏ فهمد كه همه كارهاى خوبى هم كه انجام داده، همه را براى 👈خودش‏، براى دنياى خودش‏ انجام داده و تازه طلبكار هم هست، در حالى كه اين كارها اصلًا قابل قياس با او نيست. 👈اينجاست كه در باطن توجهى براى او مى ‏آيد و يك نوع ترس و وجلى برايش پيدا مى ‏شود.

🌿ما در زندگى خود به كم ‏ها قانع شده ‏ايم. تمام زندگى ما به يك امكان بانكى و دو تا خانه و يك ماشين و يك زن و چند بچه و ... ختم شده است. 👈تمام عمر خود را مى ‏دهيم تا همين ‏ها را بدست آوريم و در نهايت هم آنها را مى ‏گذاريم و جدا مى ‏شويم، در حالى كه تمام دعوت انبياء اين است كه: انسان با اين امكاناتى كه دارد، بايد محاسبه كند كه مى ‏خواهد كجا برود؟ در حالى كه ما با امكانات خود، هيچ كارى نكرده ‏ايم و دستمان خالى است. @goftomanbesharat

🌿مُخبت همه روابط را دارد. وجل‏ قلبى را دارد. صبر در برابر حوادث را دارد. پيوند باطنى را دارد (صلاة). پيوند و ربط با خلق را دارد (انفاق). او با اين همه ترس و وجل و خوف، متواضع است. ليّن است. متحمّل است نه متوقّع، ولى من منتظرم تا همه عوالم برايم قدم بردارند و همه برده وغلام من باشند، در حالى كه خودم‏ گامى برنداشته ‏ام. 👈اين چه توقعى است كه بايد زمين و آسمان برايم بدوند؟! مگر خودم‏ چه كرده ‏ام؟! براى چه كسى دويده ‏ام؟! وقتى انسان نعمتى را پيش زن و بچه ‏اش مى‏ برد، آنها تنها مى‏ گويند بارك اللَّه، ولى اگر همين نعمت ‏ها را پيش خدا ببرد، خدايى كه خودش‏ منعم است‏ 👈و به اينها نيازى ندارد، او مى ‏پرسد كه با اين نعمت ‏ها چه كرده ‏اى؟ عمر خود را در چه راهى مصرف كرده‏ اى؟ اين دل، اين چشم و اين گوش و ... كه به تو دادم، آلوده نبود! پس كجاست آن توانايى‏ هايى كه بايد بدست مى ‏آوردى؟ @goftomanbesharat

☘️همه هستى به تو منتهى شده تا تو به بلوغ برسى، حال تو خودت‏ را براى چه كسى خرج مى ‏كنى؟ زير دندان چه كسى مى ‏روى؟ @goftomanbesharat

☘️در اين داد و ستد وقتى آدمى جمع بندى مى ‏كند، وقتى خودش‏ را بدهكار مى ‏بيند، وقتى منكسر مى ‏شود، ديگر طلبكار نيست، كه منتظر عطاء اوست. محتاج و فقير عنايت اوست. «الهى لَمْ أَرَ مَوْلىً كَريماً أَصْبَرَ عَلى‏ عَبْدٍ لَئِيمٍ مِنْكَ عَلَىَّ»؛ خدايا! من با همه كورى ‏ام، مولايى شكيباتر و صبورتر از تو بر خودم‏ كه بنده‏ اى ناشكيبا و پست هستم، نديدم. تو بر من شكيبايى دارى و تو بر من صبر مى ‏كنى. @goftomanbesharat

☘️ما خيلى حقيريم! خيلى طفليم! طفل كوچكيم! طفل صغيريم! اولياء خدا در معاشرتشان با ما چه كشيدند! چقدر خون دل خوردند! چقدر علامت دادند! چقدر صدا زدند، در حالى كه ما به غير آنها، پناه آورده‏ ايم! به غير ربّ خود، رو آورده‏ ايم! در حالى كه از خصوصيات اخبات، انابه‏ است: «أَنِيبُوا الى‏ رَبِّكُمْ»، «يَهْدِى الَيْهِ مَنْ يُنِيب».

☘️، بايد انسان در خود توسعه ‏اى به وجود آورد و محدود فكر نكند كه نان و آب و ... نداريم. 👈بايد به نيروهاى باطنى خود فكر كند. آنها را بررسى كند و ببيند كه با آنها چه كرده؟ با ذهنى كه خدا به او داده، با قلبى كه داده، چه كرده؟ با تخيّل و توهّم و تفكّر و تعقّل خود، چه كرده؟ با اينها چگونه برخورد كرده است؟ با تعقّل خود، كه ترازو و مكيال است، چيزهايى را كه هيچ ارزشى نداشته ‏اند، وزن كرده ‏ايم. مى‏ گويم پول من كه چند روزى پيش تو بوده، بايد فلان مقدار هم كه سود آن است، روى آن بگذارى و به من تحويل دهى يا آن روز كه خانه ما مهمان بودى، من سر سفره سبزى گذاشتم و تو نگذاشتى! اين قدر مقايسه كرده‏ ايم! يعنى عقل ما در اين عالم بايد همين ‏ها را بكشد و وزن كند؟! ميزانى كه به ما عنايت كرده ‏اند، براى همين مقدار و همين چيزهاست؟! خيلى عجيب است! اگر اين چنين بود، كه نيازى به ميزان نبود! در سرزمين وجود خود، نه بيرون از خود، مفلوك و بيچاره ‏ايم. سلطان ظالمى هستيم كه تمام نيروهاى تحت امرمان را به فلاكت كشانده‏ ايم! @goftomanbesharat

🌿توسعه در نیروهای انسانی وَهْم به جاى اينكه عامل فراست و دقت شود، به احتمال ‏هاى نيش غولى تبديل شده است تا چيزهايى را از جايى در آورد و به جاى ديگرى بچسباند كه بيا و ببين! جز اينكه انسان خودش‏ را رنج دهد و خرد و خسته نمايد و اعصابش را ضايع و ديگرى را مبتلا كند، هيچ چيز ديگرى را برايش ندارد.

☘️اگر در مملكتى هستى كه تمامش تاريك است، اين نشان مى‏ دهد كه تو يك كبريت هم روشن نكرده‏ اى. نبايد مسأله را توجيه كنيم و بگوييم ديگران اقدام نكرده‏ اند، كه تو بايد فرض كنى، كسى جز تو در اين عالم نيست. 👈بايد خود شروع كنى و هر مقدمه ‏اى را كه مى‏ خواهد، فراهم نمايى. 👈ما با نيروهاى خود و مملكت وجودىِ خود چه كرده ‏ايم؟ به مدارس شهرخود، به دبيرستان‏ ها، به دانشگاه‏ ها نگاه كنيم! چه كسى بايد براى اصلاح آنان قدم بردارد؟ چقدر تساهل و سستى به خرج داده ‏ايم و بهانه آورده ‏ايم كه فلانى بايد اين كار را مى ‏كرد و يا به ما ربطى ندارد! @goftomanbesharat

☘️در حالى كه انسان خودش‏ را مى‏ بيند كه منكسر، ذليل، مسكين، مستكين، مستجير و منيب است، با همه اين حالت ‏ها، باز طالب فضل حق و منتظر عنايت اوست. 👈بايد براى كار خود #برنامه‏ ريزى كند، دستى بلند كند تا شايد عنايت حق دستگير باشد، كه رحمت حق وسعت دارد، 👈اما بايد #حجاب‏ ها را برداشت تا #قرب حق واصل شود. تا اين حجاب باشد، قرب كفايت نمى ‏كند.

☘️دوستى سؤال مى ‏كرد كه چرا ما احساس و حالى را در خود و اعمال خود نمى‏ بينيم؟ به او گفتم: اگر تو در بيابان، ناگهان با شير بزرگى مواجه شوى و يا صداى آن را بشنوى، در اين شرايط، با اينكه خسته و بى ‏حال هستى، حال پيدا مى‏ كنى. مى ‏ترسى و فرار مى ‏كنى، حال ترس دارى. حال خوف و فرار دارى، ولى اگر همين شير را در باغ وحش ببينى، باز هم حال پيدا مى‏كنى، ولى حالِ كمترى است. ممكن است بترسى، اما اين ترس خيلى كمتر است؛ چون #حجاب وجود دارد. @goftomanbesharat

☘️مرحوم بحر العلوم كه يكى از علماى بزرگ است، براى يكى از علماء كه خود صاحب كرامات است، پيغام مى ‏فرستد تا خدمت ايشان برسد. وقتى مى ‏آيد، مى ‏بيند كه اين بزرگ، در حالى كه دست به محاسنش گرفته، خيلى منقلب و ناراحت است. آن بزرگ به او مى‏ گويد: تو هستى و در همسايگى ‏ات كسى است كه دو روز غذا نخورده و گرسنه مانده است؟! چرا كارى نكرده ‏اى؟! حال شما ببينيد در همسايگى خود چه افرادى سوختند و از بين رفتند! نه در همسايگى كه در خانه خود، چقدر زن و بچه‏ هاى ما ضايع شدند و يا خواهر و برادرهاى ما به فساد و فحشاء كشيده شدند. با اين همه كوتاهى، انتظار داريم كه دلمان بلرزد؟! خيلى جنايت كرده ‏ايم! @goftomanbesharat

☘️اگر به كسى تنه بزنيم، مى ‏گوييم ببخشيد، وقتى تخم مرغى از دست ما مى‏افتد و مى ‏شكند، ناراحت مى ‏شويم، اگر كفشى از ما گم مى ‏شود، مدام دنبالش مى‏ گرديم، ولى #خودمان‏ #گمشده ‏ايم، هستى ما گم شده است، نعمت‏ هاى حق را گم كرده ‏ايم و هيچ باكى نداريم و اين گم كردن‏ ها را جزء بدهكارى‏ ها و باخت ‏هاى خود به حساب نمى‏ آوريم. @goftomanbesharat

☘️✳️آنجا كه مى‏ خواهيم #استغفار كنيم، مى ‏گرديم تا ببينيم آيا فحشى داده‏ ايم و يا زنا و غيبتى كرده ‏ايم يا نه و چون اينها را در خود نمى ‏بينيم، به خود مى‏ گوييم، پس خيلى آدم خوبى هستيم و براى اينكه دل خدا را هم نشكنيم، يك‏ «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّى وَ أَتُوبُ الَيْه» مى ‏گوييم و كار را تمام شده مى‏ دانيم، 👈👈در حالى كه‏ استغفار بايد در برابر آنچه دل ما را خوشحال كرده و يا به رنج كشيده است، باشد. @goftomanbesharat

☘️ما بايد ببينيم آيا تحمل مؤمنى را داريم؟ آيا از مؤمنى نفرت داريم؟ آيا خسته هستيم؟ حسادت داريم؟ توقع داريم؟ بايد تحمل خود را بررسى كنيم. بايد جمع بندى كنيم و ببينيم معارف خود را از كجا گرفته‏ ايم؟ به چه چيز رو آورده ‏ايم؟ شهوات خود را به چه كسى سپرده ‏ايم؟ اميد به چه كسى بسته‏ ايم؟ غضب خود را براى چه كسى تيز كرده ‏ايم؟ نااميدى ما از چه كسى بوده؟ يأس و رجاء و رغبت و رهبت ما از چه كسى است؟ عواطف و ...

☘️ما #برنامه خود را نشناخته ‏ايم و نفهميده‏ ايم كه چه داريم و چه مى‏ خواهيم و كجا بايد بگوييم، در نتيجه به آه و ناله افتاده ‏ايم و به غفلت دچار شده ‏ايم كه بيا و ببين! 👈در هر حال در تقدير و #برنامه ‏ريزى خود، اين مجموعه را در نظر بگيريد. ارتباط با دوستانتان را هم در نظر بگيريد. بعد اگر براى يك مجموعه فكر كرديد، طبيعتاً بايد با جمعى همراه شويد. بايد دستاويزهايى بگذاريد كه وقتى با ديگران همراه هستيد، بتوانيد با آنها پيوند بخوريد. @goftomanbesharat

🌿در موضوع #ولايت و خلافت- مثل موضوع رسالت- من از نقل و روايت شروع نمى ‏كنم. من از اين نقطه آغاز مى ‏كنم كه 👈روابطى دارم، با خودم‏، با اشياء، با افراد و با ملت ‏ها. من در اين روابط امكاناتى دارم: علمى و تجربى، عقلى و فلسفى، قلبى و اشراقى، و احساسى و غريزى. آيا اين امكانات، كفاف روابط من را مى‏ دهد؟ اگر به اين نتيجه رسيديم كه آرى، پس ديگر نه رسول مى‏ خواهيم و نه خليفه. آدمى مى‏ ماند و خودش‏ و رها مى ‏شود و به خود واگذار مى ‏گردد. @goftomanbesharat