🍁🍁🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🍁🍁
حکمت ۴۰۱ نهج البلاغه: هماهنگی با اخلاق مردم
وَ قَالَ (عليه السلام): مُقَارَبَةُ النَّاسِ فِي أَخْلَاقِهِمْ، أَمْنٌ مِنْ غَوَائِلِهِمْ.
ضرورت هماهنگى با مردم (اخلاقى، اجتماعى):
و درود خدا بر او، فرمود: هماهنگى در اخلاق و رسوم مردم، ايمن ماندن از دشمنى و كينه هاى آنان است
#نهج_البلاغه
▪️ @ghorun ▫️
▪️🥀•▫️▫️▪️•🥀•▪️▫️▫️•🥀▪️
بسم اللّه الرحمن الرحیم
دوستان سوره یس آیه ۵۴ به همراه ترجمه، تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا
~•~•~•~•~•~•~•~•~
آیه۵۴) فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
▪️✨▪️✨▪️✨▪️✨
آیه۵۴) در این روز به هیچ كس ذره‌ای ستم نمی‌شود، و جز آنچه را انجام می‌دادید پاداش داده نمی‌شوید.
~•~•~•~•~•~•~•~•~
تفسیر آیه۵۴) بهشتیان غرق در مواهب مادى و معنوى
در اینجا بحث پیرامون چگونگى حساب در محشر را سربسته گذارده و از آن مى گذرد، و به تشریح سرانجام کار مؤمنان صالح، و کافران طالح، پرداخته، چنین مى گوید: امروز به هیچ کس ستم نمى شود (فَالْیَوْمَ لاتُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئاً).
نه از پاداش کسى کاسته مى شود، و نه کیفر کسى افزون مى گردد، و حتى به قدر یک سر سوزن، کم و زیاد و بیدادگرى و ظلم و ستم وجود ندارد.
پس از آن به بیانى مى پردازد که: در حقیقت دلیل روشن و زنده اى براى عدم وجود ظلم در آن دادگاه بزرگ است، مى فرماید: شما جز آنچه را عمل مى کردید جزا داده نمى شوید (وَ لاتُجْزَوْنَ إِلاّ ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ).
ظاهر این تعبیر، بدون آن که چیزى در تقدیر گرفته شود، این است که: جزاى همه شما همان اعمال خودتان است، چه عدالتى از این بهتر و برتر؟!
به عبارت دیگر: اعمال نیک و بدى که در این عالم انجام مى دهید در آنجا همراه شما خواهد بود، همان اعمال تجسم مى یابد، و در تمام مواقف محشر و بعد از پایان حساب، همدم و همنشین شماست، آیا محصولِ اعمال کسى را به او تحویل دادن، بر خلاف عدالت است؟ و آیا نفس اعمال را تجسم بخشیدن، و قرین او ساختن، ظلم است؟
و از اینجا روشن مى شود: اساساً ظلم در آن صحنه مفهوم ندارد، و اگر در اینجا در میان انسانها گاهى عدالت است و گاهى ظلم، به خاطر آنست که توانائى این را ندارند که اعمال هر کس را به خود او تحویل دهند.
جمعى از مفسران، چنین تصور کرده اند: جمله اخیر، مخصوص بدکاران و کفار است که، به قدر اعمالشان کیفر مى بینند، و شامل مؤمنان نمى شود; چرا که خداوند بیش از اعمالشان به آنها پاداش مى دهد.
ولى، با توجه به یک نکته این اشتباه بر طرف مى گردد، و آن این که: در اینجا سخن از عدالت در پاداش و کیفر است و گرفتن جزاى استحقاقى، این منافات ندارد که خداوند، براى مؤمنان از فضل و رحمتش هزاران هزار، بیفزاید که آن مسأله تفضّل است و این مسأله استحقاق .
تفسیر نمونه)
🏴 @ghorun ▪️
➿🌻➿➿➿➿➿➿➿➿🌻➿
فرازی از صحیفه سجادیه
دعا به وقت فرارسیدن ماه رمضان
دعای چهل و چهارم
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى هَدَانَا لِحَمْدِهِ، وَ جَعَلَنَا مِنْ أَهْلِهِ لِنَكُونَ لِإِحْسَانِهِ مِنَ الشَّاكِرِينَ، وَ لِيَجْزِيَنَا عَلَى ذَلِكَ جَزَاءَ الْمُحْسِنِينَ
حمد خداوند را که حمد خود را به ما آموخت و ما را شایسته آن گردانید تا شکر احسان او بگذاریم و پاداش نیکوکاران به ما بدهد.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى حَبَانَا بِدِينِهِ، وَ اخْتَصَّنَا بِمِلَّتِهِ، وَ سَبَّلَنَا فِى سُبُلِ إِحْسَانِهِ لِنَسْلُكَهَا بِمَنِّهِ إِلَى رِضْوَانِهِ، حَمْدا يَتَقَبَّلُهُ مِنَّا، وَ يَرْضَى بِهِ عَنَّا
سپاس خداى را که دین پسندیده خویش را به ما آموخت، و شریعت خود را مخصوص ما گردانید و به فضل خود همه راه هاى نیکوکارى را براى ما هموار ساخت تا سوى خشنودى او شتابیم، سپاسى که از ما بپذیرد و خشنود گردد.
#صحیفه_سجادیه
🏴 @ghorun ▪️
===📓📓===📓📓===📓📓====
حکمت ۴۰۲ نهج البلاغه: نکوهش گفتار بیجا
وَ قَالَ (عليه السلام) لِبَعْضِ مُخَاطِبِيهِ وَ قَدْ تَكَلَّمَ بِكَلِمَةٍ يُسْتَصْغَرُ مِثْلُهُ عَنْ قَوْلِ مِثْلِهَا: لَقَدْ طِرْتَ شَكِيراً وَ هَدَرْتَ سَقْباً.
قال الرضي: و الشكير هاهنا أول ما ينبت من ريش الطائر قبل أن يقوى و يستحصف، و السقب الصغير من الإبل و لا يهدر إلا بعد أن يستفحل.
ضرورت موقعيّت شناسى (اخلاقى، تربيتى):
و درود خدا بر او، (شخصى در حضور امام سخنى بزرگتر از شأن خود گفت، فرمود:) پر در نياورده پرواز كردى، و در خردسالى آواز بزرگان سر دادى.
(سید رضى گويد: شكير، نخستين پرهايى است كه بر بال پرنده مى رويد و نرم و لطيف است و سقب، شتر خردسال است زيرا شتر بانگ در نياورد تا بالغ شود.)
#نهج_البلاغه
🏴 @ghorun ▪️