🌸🌙🍃🌸🌙🍃🌸🌙🍃🌸🌙🍃🌸🌙🍃 بسم اللّه الرحمن الرحیم دوستان سوره سجده آیه ۵ به همراه ترجمه، تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا 〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰 ۵یُدَبِّرُ الأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْم کانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَة مِمّا تَعُدُّونَ ✨🌙✨🌙✨🌙✨🌙✨🌙 ۵ ـ امور این جهان را از آسمان به سوى زمین تدبیر مى کند; سپس در روزى که مقدار آن هزار سال از سالهائى است که شما مى شمرید، به سوى او بالا مى رود (و دنیا پایان مى یابد). ✨🌙✨🌙✨🌙✨🌙✨🌙 در آخرین آیه مورد بحث، نخست اشاره به توحید پروردگار، آن گاه به مسأله معاد اشاره مى کند، و به این ترتیب، سه شاخه توحید که در آیات گذشته بیان شده (توحید خالقیت و حاکمیت و عبودیت) در اینجا با ذکر توحید ربوبیت یعنى تدبیر جهان هستى تنها به وسیله خداوند، تکمیل مى گردد. مى فرماید: خداوند امور این جهان را از مقام قرب خود به سوى زمین تدبیر مى کند (یُدَبِّرُ الأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الأَرْضِ). و به تعبیر دیگر، خداوند تمام عالم هستى را از آسمان گرفته تا زمین، زیر پوشش تدبیر خود قرار داده است، و جز او مدبرى در این جهان وجود ندارد. سپس مى افزاید: تدبیر امور در روزى که مقدار آن هزار سال از سالهائى است که شما مى شمارید، به سوى او باز مى گردد (ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْم کانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَة مِمّا تَعُدُّونَ). منظور از این روز، روز قیامت است. توضیح این که: مفسران در تفسیر آیه فوق سخنان فراوانى گفته اند و احتمالات مختلفى داده اند: ۱ ـ بعضى آن را اشاره به قوس نزولى و صعودى تدبیر عالم در همین دنیا دانسته اند. ۲ ـ بعضى اشاره به فرشتگان الهى مى دانند که فاصله آسمان را تا زمین در مدت پانصد سال طى مى کنند، و در همین مدت نیز باز مى گردند، و به تدبیر این جهان به فرمان خدا مشغولند. ۳ ـ بعضى دیگر، آن را اشاره به دورانهاى تدبیر الهى در این عالم مى دانند، و معتقدند: دورانهاى مختلف تدبیر هر یک، هزار ساله است، و در هر هزار سال، خداوند تدبیر امر آسمان و زمین را به فرشتگان خود، دستور مى دهد، و پس از پایان این دوران هزار ساله، دوران دیگرى آغاز مى شود. این تفسیرها در عین این که: مطالب گنگ و مبهمى را ارائه مى دهد، قرینه و شاهد خاصى از خود آیه و از آیات دیگر قرآن ندارد. به عقیده ما منظور از این آیه، به قرینه آیات دیگر قرآن، و نیز روایاتى که در تفسیر آیه وارد شده چیز دیگرى است. و آن این که: خداوند این جهان را آفریده، و آسمان و زمین را با تدبیر خاصى نظم بخشیده، و به انسان ها و دیگر موجودات زنده لباس حیات پوشانده، ولى در پایان جهان، این تدبیر را بر مى چیند، خورشید تاریک و ستارگان بى فروغ مى شوند و به گفته قرآن، آسمانها را همچون طومارى در مى نوردد، تا به حالت قبل از گسترش این جهان در مى آیند: یَوْمَ نَطْوِی السَّماءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ کَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْق نُعِیدُهُ: آن روز که آسمان را همچون طومارى در هم مى پیچیم، سپس همان گونه که آفرینش را آغاز کردیم آن را باز مى گردانیم . و به دنبال در هم پیچیده شدن این جهان، طرحى نوین و جهانى وسیع تر ابداع مى گردد، یعنى پس از پایان این دنیا جهان دیگر آغاز مى شود. این معنى در آیات دیگر قرآن نیز، آمده است از جمله در آیه ۱۵۶ سوره بقره مى خوانیم: إِنّا لِلّهِ وَ إِنّا إِلَیْهِ راجِعُونَ: ما از آن خدا و از سوى او هستیم، و به سوى او باز مى گردیم . و در سوره روم آیه ۲۷ چنین آمده است: هُوَ الَّذِی یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ وَ هُوَ أَهْوَنُ عَلَیْهِ: او کسى است که آفرینش را آغاز مى کند و سپس باز مى گرداند و این بر او آسان تر است . و در آیه ۳۴ یونس مى خوانیم: قُلِ اللّهُ یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ فَأَنّى تُؤْفَکُونَ: بگو خداوند آفرینش را آغاز کرده، سپس آن را باز مى گرداند، با این حال چرا از حق روى گردان مى شوید ؟ با توجه به این تعبیرات، و تعبیرات دیگرى که مى گوید: تمام امور، سرانجام به خدا باز مى گردند: وَ إِلَیْهِ یُرْجَعُ الأَمْرُ کُلُّهُ روشن مى شود: آیه مورد بحث نیز از آغاز و ختم جهان، و بر پا شدن روز قیامت سخن مى گوید، که گاهى از آن تعبیر به قوس نزولى و قوس صعودى مى کنند. 🌸@ghorun

🌸🌙🍃🌸🌙🍃🌸🌙🍃🌸🌙🍃🌸🌙🍃 بنابراین، مفهوم آیه چنین مى شود: خداوند تدبیر امر این جهان از آسمان به زمین مى کند (از آسمان آغاز و به زمین منتهى مى گردد) سپس همه اینها در روز قیامت به سوى او باز مى گردند . در تفسیر على بن ابراهیم در ذیل همین آیه، مى خوانیم: منظور تدبیر امورى است که خداوند به تدبیر آن مى پردازد، و همچنین امر و نهى که در شرع وارد شده، و اعمال همه بندگان، تمام اینها روز قیامت آشکار مى شود، و مقدار آن روز به اندازه هزار سال از سالهاى این دنیا است . در اینجا این سؤال پیش مى آید که: در آیه ۴ سوره معارج در مورد طول روز قیامت مى خوانیم: تَعْرُجُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْم کانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَة: فرشتگان و روح به سوى او عروج مى کنند، در روزى که پنجاه هزار سال است چگونه مى توان میان آیه مورد بحث، که مقدار آن را فقط یک هزار سال تعیین مى کند، و آیه سوره معارج جمع کرد؟ پاسخ این سؤال، در حدیثى که در امالى شیخ طوسى آمده از امام صادق (علیه السلام) نقل شده، فرمود: اِنَّ فِى الْقِیامَةِ خَمْسِیْنَ مَوْقِفاً، کُلُّ مَوْقِف مِثْلُ أَلْفِ سِنَة مِمّا تَعُدُّونَ، ثُمَّ تَلا هذِهِ الآیَةَ فِی یَوْم کانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَة: در قیامت پنجاه موقف (محل توقف براى رسیدگى به اعمال و حساب) است که هر موقفى به اندازه یک هزار سال از سال هائى است که شما مى شمرید، سپس این آیه را تلاوت فرمود: در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است . البته این تعبیرات، منافاتى با این مطلب نیز ندارد، که عدد هزار و پنجاه هزار در اینجا عدد شماره اى نباشد، بلکه هر کدام براى تکثیر و بیان فزونى باشد، یعنى در قیامت پنجاه موقف است، که در هر موقفى انسان مدت بسیار زیادى باید توقف کند. 🌸@ghorun

سوره سجده: ۵ استاد پرهیزکار 🌸@ghorun

💬سخنرانی حجت‌ الاسلام قرائتی با موضوع تفسیر سوره سجده - آیه ۵ 🌸@ghorun

💐🍀🍀💐💐🍀🍀💐🍀🍀 ✨پیامبر اسلام (ص) فرمود:  هیچ کس، نزد خدای بلند مرتبه، دوست داشتنی تر از جوان توبه کننده نیست. (نهج الفصاحه، ص 151) 💐ولادت حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان مبارک باد. #میلاد_حضرت_علی_اکبر 🌸@ghorun

✨سخنرانی رهبر انقلاب به مناسبت روز جوان 🌸@ghorun

🌙پیامبر اکرم حضرت محمد صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله فرمودند: «فَضلُ الشّابِّ العابِدِ الذی تَعَبَّدَ فی صِباهُ علی الشیخِ الذی تَعَبَّدَ بعدَ ما کَبِرَت سِنُّهُ کَفَضلِ المُرسَلِینَ علی سائرِ الناسِ؛ برتری جوان عابدی که در جوانی خود ره بندگی پیش گرفته، بر پیری که در بزرگسالی به عبادت روی آورده؛ همچون برتری فرستادگان الهی بر دیگر مردمان است». 🌸@ghorun

🔷▫️🔷▫️🔷▫️🔷▫️🔷▫️🔷▫️🔷 بسم اللّه الرحمن الرحیم دوستان سوره سجده آیه ۶ و ۷ به همراه ترجمه، تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا 〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰 ۶ذلِکَ عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ۷الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْء خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الإِنْسانِ مِنْ طِین ✨▫️✨▫️✨▫️✨▫️✨▫️ ۶ ـ خداوندى است که از پنهان و آشکار با خبر است، و شکست ناپذیر و مهربان است! ۷ ـ او همان کسى است که هر چه را آفرید نیکو آفرید; و آفرینش انسان را از گِل آغاز کرد. ✨▫️✨▫️✨▫️✨▫️✨▫️ مراحل شگفت انگیز آفرینش انسان آیات مورد بحث نخست اشاره و تأکیدى است بر بحثهاى توحیدى که در آیات قبل گذشت که در چهار مرحله خلاصه مى شد (توحید خالقیت، حاکمیت ولایت و ربوبیت) مى فرماید: کسى که با این صفات گفته شد، خداوندى است که از نهان و آشکار با خبر است و شکست ناپذیر و مهربان است (ذلِکَ عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ). بدیهى است، کسى که مى خواهد تدبیر امور آسمان و زمین کند، و حاکم بر آنها، و عهده دار مقام ولایت و شفاعت و خلاقیت باشد، باید از همه چیز، از پنهان و آشکار، آگاه باشد که بدون آگاهى و علم گسترده، هیچ یک از این امور امکان پذیر نیست. چنین کسى، باید عزیز ، (قدرتمند و شکست ناپذیر) باشد، تا بتواند این کارهاى مهم را انجام دهد. ولى، عزت و قدرتى نه توأم با خشونت، بلکه توأم با رحیمیت و لطف! آیه بعد، اشاره اى به نظام احسن آفرینش به طور عموم، و سرآغازى براى بیان خلقت انسان، و مراحل تکامل او به طور خصوص است، مى فرماید: او همان کسى است که هر چه را آفرید نیکو آفرید (الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْء خَلَقَهُ). و به هر چیز آنچه نیاز داشت داد، و به تعبیر دیگر، بناى کاخ عظیم خلقت را بر نظام احسن نهاد، یعنى بر چنان نظمى استوار کرد که از آن کامل تر تصور نمى شد. در میان همه موجودات پیوند و هماهنگى آفرید، و به هر کدام آنچه را با زبان حال مى خواستند عطا فرمود. اگر به وجود یک انسان نگاه کنیم، و هر یک از دستگاههاى بدن او را در نظر بگیریم، مى بینیم از نظر ساختمان، حجم، وضع سلولها، طرز کار آنها، درست آن گونه آفریده شده است که بتواند وظیفه خود را به نحو احسن انجام دهد، و در عین حال، آن چنان ارتباط میان اعضاء قرار داده که همه بدون استثناء روى یکدیگر تأثیر دارند، و از یکدیگر متأثر مى شوند. و درست همین معنى در جهان بزرگ، با مخلوقات بسیار متنوع، مخصوصاً در جهان موجودات زنده، با آن سازمانهاى بسیار متفاوت، حاکم است. خلاصه: دهنده اى که به گُل نکهت و به گِل جان داد *** به هر که آنچه سزا دید، حکمتش آن داد! آرى، او است که انواع عطرهاى دل انگیز را به گلهاى گوناگون مى بخشد و او است که به خاک و گِل روح و جان مى دهد، و از آن انسانى آزاده و باهوش مى سازد، و نیز از همین خاک تیره، گاه، انواع گل ها، گاه، انسان، و گاه، انواع موجودات دیگر مى آفریند، و حتى خود خاک نیز در حد خود آنچه را باید داشته باشد دارا است. نظیر این سخن، همان است که در آیه ۵٠ سوره طه از قول موسى و هارون (علیهما السلام) مى خوانیم: رَبُّنَا الَّذِی أَعْطى کُلَّ شَیْء خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى: پروردگار ما همان کس است که به هر موجودى آنچه را لازمه آفرینش او بود، داد، و سپس او را در تمام مراحل وجود رهبرى کرد . در اینجا سؤالى در مورد آفرینش شرور و آفات و چگونگى سازش آن با نظام احسن جهان مطرح مى شود که، در بحث نکات به خواست خدا مورد بررسى قرار خواهیم داد. قرآن سپس، با ذکر این مقدمه آفاقى وارد بحث انفسى مى شود و همان گونه که در بحث آیات آفاقى از چند شاخه توحید، سخن گفت در اینجا از چند موهبت بزرگ، در مورد انسان ها سخن مى گوید. نخست مى فرماید: خداوند آغاز آفرینش انسان را از گل قرار داد (وَ بَدَأَ خَلْقَ الإِنْسانِ مِنْ طِین). تا هم عظمت و قدرت خود را نشان دهد که آن چنان مخلوق برجسته اى را از چنین موجود ساده و کم ارزشى آفریده، و آن دل آویز نقش را از ماء و طینى خلق کرده. و هم به این انسان هشدار دهد که: تو از کجا آمده اى؟ و به کجا خواهى رفت؟. پیدا است این آیه سخن از آفرینش آدم مى گوید، نه همه انسان ها، چرا که ادامه نسل او در آیه بعد مطرح است، و ظاهر این آیه، دلیل روشنى است بر خلقت مستقل انسان، و نفى فرضیه تحول انواع (لااقل در مورد نوع انسان). ادامه تفسیر👇 🆔@ghorun

▫️🔷▫️🔷▫️🔷▫️🔷▫️🔷▫️🔷▫️🔷 گر چه، بعضى خواسته اند: این آیه را چنین تفسیر کنند، که با فرضیه تکامل انواع نیز مى سازد، زیرا آفرینش انسان، به انواع پست تر بر مى گردد، و آنها نیز سرانجام به آب و گل منتهى مى شوند. ولى ظاهر تعبیر آیه این است که: میان آدم و گِل انواع دیگرى ـ آن هم انواعى بى شمار ـ از موجودات زنده فاصله نبوده، بلکه آفرینش انسان بدون واسطه از گل صورت گرفته است. البته، قرآن در مورد انواع دیگر جانداران سخنى به میان نیاورده است. این معنى، با توجه به آیه ۵۹ سوره آل عمران روشن تر مى شود آنجا که مى فرماید: إِنَّ مَثَلَ عِیسى عِنْدَ اللّهِ کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُراب: آفرینش عیسى(علیه السلام) بدون وجود پدر، چیز عجیبى نیست، همانند آفرینش آدم است که او را از خاک آفرید . و در سوره حجر آیه ۲۶ مى فرماید: وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الإِنْسانَ مِنْ صَلْصال مِنْ حَمَإ مَسْنُون: ما انسان را از گل خشکیده که از گل بد بوى آفریده شده بود گرفتیم . از مجموع آیات، چنین استفاده مى شود: آدم به صورت یک خلقت مستقل، از خاک و گل به وجود آمده است، و مى دانیم فرضیه تحول انواع، هرگز به صورت یک مسأله قطعى علمى در نیامده که، به خاطر تضادش با ظهور آیات فوق بخواهیم آنها را طور دیگرى تفسیر کنیم. و به تعبیر دیگر، مادام که قرینه اى روشن بر خلاف ظواهر آیات، وجود نداشته باشد باید آنها را به همان معنى ظاهرش تطبیق کرد، و در مورد آفرینش مستقل آدم، چنین است. 🆔@ghorun

سوره سجده: ۶ استاد پرهیزکار 🆔@ghorun