این حرف محمود درویش عجیب غمگینم میکنه:
گمان میکردم آنکه دوستم دارد،
حتی اگر غرقِ در تاریکیام باشم دوستم خواهد داشت،
حتی اگر پر از زخمهای روانی باشم،
حتی اگر قادر به دوست داشتن خودم نباشم،
او با وجود همه ی اینها دوستم خواهد داشت.
اما نه!
تو زبان کوردی یه واژه هست به اسم «مقن»یعنی:
آدمی که گوشه گیر و کم حرفه؛آدمی که خسته اس
و حوصلهی آدمای جدید رو نداره و کمتر اجتماعیه،
ولی دیگران فکر میکنن که خودش رو میگیره
و گوشت تلخ به نظر میاد!
اگه یه نفرو داری که عادی ترین اتفاقای روزت و و روزمرگیاتو بی حوصلگی هاتو براش تعریف میکنی، سرش غُر میزنی، آخرین پیام هرشب و اولین پیام هر روزته، هیچوقت از شنیدن چرت و پرتات خسته نشده و اسمشو تو گوشیت یه چیز متفاوت سیو کردی همیشه صداش کن: " نورِ زندگیم "🤍🔓
•
- بالاخره یه روزی میرسه
که همه به خاطر دلتنگی دِق میکنن؛
حتی همون مادربزرگی که شبها
برات قصه میگفت
و به یادِ پدربزرگ اشک میریخت( :
«همهی ما دلمون میشکنه ، من هروقت دلم میشکنه میرم میدوئم ، وقتی میدویی آبِ بدنت از دست میره دیگه به راحتی گریهت نمیگیره »
±شاید احمقانه بنظر بیاد، ولی تو این دنیای کثافتِ مریض به ظاهر اگه قوی نباشی، اطرافیانت باطنتو نابود میکنن : )!
-دیالوگیسم
وقتی پشت تلفن باهام حرف میزنی گریه نکن !
وقتی داری بهم اساماس میدی نگو که دارم گریه میکنم !
وقتی پیشت نیستم نذار بفهمم که گریه کردی !
من موقع گریه کردنت فقط یه کار بلدم انجام بدم ،
اینکه بغلت کنم !♥️
از پشت گوشی که نمیشه بغل کرد !
میشه ؟!
میگفت:
«وقتی خوشحالی؛
میری با کسی که دوسش داری حرف میزنی،»
اما وقتی ناراحتی؛
«میری با کسی که دوستت داره حرف بزنی. »
بیچاره اونی که دوستت داره...!
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
دلم گیره وای آسمان......
تو کنارِ دلِ خاکستری ام سبز بمان...
و به افسانه ی آرامشِ من رنگِ وجود،
به وجودم رونق
و به اندوه ترین زاویه ی زندگی ام
شوق ببخش...🌱
از عجایب زندگی اینه که
یه روزبه خودت میای و میبینی
مدت هاست از آدمایی بیخبری،که
یه زمانی تحمل یک ساعت بیخبر بودن
ازشون رو نداشتی:)🌱✨